İNCİL'İN TANRISININ ŞEYTANDAN FARKI YOK

Hazırlayan: A.Kara

İNCİL'İN TANRISININ ŞEYTANDAN FARKI YOK


Tek tanrıcılığın gelişinden önce tanrıların karakterlerinin iyi ve kötü yönleri olduğuna inanılıyordu. Aynı standartları Hristiyanların İncil'deki tanrısına uygulayacak olursak, İncil'in varsaydığı çelişkilerin çoğunun kolayca anlaşılabilir olduğunu görürüz. Aşağıda, Şeytan'ı RAB yada İsa'nın egosu olarak gören kitaptan bazı metinler bulunmaktadır.

1) İncil'in Tanrısı Hiçbir Zaman Köleliği Yasaklamaz-Ancak, Var Olduğu İçin Yasalar Koymuştur.
Koloseliler 3: 22-24: "Siz köleler, yerdeki efendilerinize her konuda itaat edin, bunu insanlara yaranmak isteyenler gibi göz boyayan bir hizmetle değil, tüm içtenliğinizle, Yehova korkusuyla yapın. Yaptığınız iş ne olursa olsun, insanlara değil Yehova’ya yapar gibi candan çalışın. Çünkü karşılığınız olan mirası Yehova’dan alacağınızı biliyorsunuz. Efendimiz Mesih’e kulluk edin"

Kutsal Kitap ve onun tanrısı, insan köleliğini tam olarak desteklemektedir ve sıradan bir insani statüymüş gibi daima destek olmuştur (Aynı şekilde Kur'an'da köleliği desteklemektedir, Nahl 75'de birinin malı olan köle ile Allah yolunda harcama yapan birinin eşit olmadığı yazar). Günümüz dünyasında farklı şekillerde devam etmekte olan kölelik aslında İncil tarafından da desteklenmektedir. Medeni ya da başka türlü herhangi bir insan hakları hareketi için İncil'den kullarına destek yoktur. O yüzden "Bize neden bu kadar kötü davranıyorlar?" diye söylenmeyin çünkü İncil size "efendilerinize itaat edin" diyor! Ve kitabı dikkatle okursanız Tanrının daima insanlığın siyasi konularına karıştığını, neredeyse tümünde eli olduğunu görürsünüz.

2) Yerli Amerikan Soykırımı
"İnsanlar sıklıkla bu insanlar nasıl gelip arazimizi alır?, Nasıl olur da atalarımızı sürgün edebilir ve buna rağmen İncil'e inandıklarını söylerler?" diye düşünürler. Bazıları ise "Ohooo, bunlar çok uzun zaman önceydi" derler. Halbuki İncil'i okuduğunuzda sadece yerli halka karşı işlenen suçların tam olarak desteklendiğini değil aynı zamanda yüzyıllardır sömürgecilerin kullandığı planı da onlara sağladığını görebilirsiniz.

Yasanın Tekrarı 20: 10-14: "Bir köye saldırırken, öncelikle halkına barış şartlarını sunun. Şartlarınızı kabul ettikleri ve kapılarını size açarlarsa içerideki tüm insanlar size zorla çalıştırılacaktır. Fakat eğer barış yapmayı kabul etmez ve savaşmaya hazırlanırlarsa, kasabaya saldırmalısınız. Tanrın RAB'bin elini sana verdiği zaman, kasabadaki her insanı öldür. Fakat kendiniz için tüm kadınları, çocukları, hayvanları ve diğer yaşam kaynaklarını yağmalamayı bırakamazsınız. RABbin, sana verdiği düşmanlarınızın tadını çıkarıp şımarabilirsiniz."

3) İncil, Malezya Parlamentosundaki Datuk'un Tecavüz Hakkındaki Yorumlarını Onaylıyor
Tecavüz, başlı başına korkunç bir suçtur. Daha da kötüsü, siyasetçiler, hukuk sistemi ve diğer savunucuları tarafından konuyla ilgili olarak ifade edilen bazı tutumlardır. Malezya Parlamentosu üyelerinden olan Datuk Shabudin Yahaya tecavüze uğrayanların tecavüzcüleriyle evlenmeleri durumunda "kederli bir gelecek" yaşamak zorunda kalmayacaklarını söyledi. Zaten bildiğiniz Diyanet'de aynı açıklamayı yaparak kadına tecavüzcüsü ile evlenmeyi mantıklı bir yol gibi sunmuştu.
Konumuza dönersek Datuk'un tecavüzle ilgili bu tutuma sinirlenen birçok Hristiyan aynı tutumun aslında İncil tarafından da desteklendiğinin farkında değil ve boşuna öfkeleniyor.

Yasanın Tekrarı: 22: 28-29. ayetler:
"Bir erkek, nişanlı olmayan genç bir kadına tecavüz ettiği sırada yakalanırsa, kızın babasına elli adet gümüş ödemelidir. Sonra genç kadınla evlenmelidir çünkü onun kızlığını bozmuştur ve asla boşanmasına izin verilmeyecektir."

Yasanın Tekrarı 21: 10-14. ayetler:
"Düşmanlarınızla savaşmaya çıktığınızda ve Tanrınız RAB onları elinize teslim ettiğinde, tutsaklar alır ve aralarında sevdiğiniz güzel bir kadın görürseniz, onu kendinize eş olarak alabilirsiniz. Onu evinize götürün. Başını tıraş etsin, tırnaklarını kessin. Üzerinden tutsaklık giysilerini çıkarsın. Evinizde otursun. Anne babası için bir ay yas tutsun. Sonra kadını alan kişi onunla yatabilir. Erkek ona koca, kadın da ona karı olacak. Kadından hoşnut kalmazsa, onu özgür bıraksın. Kadınla yattığı için onu parayla satmasın, ona köle gibi davranmasın.»"

Benzer ayetleri konu aldığımda Müslümanlara sorduğum sorunun aynısını Hristiyanlara'da sormam gerekir: "Sizin vicdanınız bu ayetleri onaylıyor mu? Hayvanın biri kızına tecavüz etse, biricik kızının tecavüzcüsü ile evlenmesine onay verir misin? Ya da bu durumun kadın üzerinde yaratacağı travmayı bilmeyecek kadar cahil ve akılsız mısın? Bir savaş çıksa ve kaybetsen, kazanan taraftan bir adamın gelip karını elinden alıp onu adeta evcil hayvanı yapmasını, temizleyip, süsleyip püsledikten sonra onunla yatmasını vicdanın ve aklın onaylar mı? Eğer onaylamıyor ise inandığın dini ve kitabı sorgulamalısın...

4) İncil'in Tanrısı Mısır'ın Düşüşünü ve İnsanların Katliamını Yazdığını İtiraf Ediyor.
Mısır halkının ölümünün nedeni olmaktan övünen bir "Tanrı" ya ibadet etmeye adanmışken aynı zamanda bu insanların bugün soykırım kurbanları olmasının nedeni önem taşıyor mu? İncil'in Tanrısı Mısırlıların çocuklarını, kimsenin Mısırlıların çocukları olduklarına inanamayacağı kadar kötü bir yere koyacağıyla övünmüştür. Ayrıca semavi dinlerin tanrılarında sıkça gördüğümüz durum mevcuttur. Ol dese olduracak gücü olan Rab ne hikmetse insanları diğer insanlar aracılığı ile öldürtür. "Öl" diyip hepsini doğrudan oldukları yerde öldürmeye gücü yetmiyor sanırım.

Yeşaya bölüm 19, şöyle der:
"Ben de Mısırlıları Mısırlılara karşı ayaklandıracağım; kardeş kardeşe, komşu komşuya, kent kente ve krallık krallığa ...Ve Mısırlıları acımasız bir efendinin eline vereceğim; ve ağır bir kral onları yönetecek, RAB, her şeye egemen Rab böyle buyuruyor ... Elbette ki, Soan kentinin prensleri aptallar; Firavun'un bilge danışmanları saçma sapan öğütler veriyorlar. Nasıl olur da Firavun'a, biz bilgelerin oğulları, eski zaman krallarının torunlarıyız diyorlar? Ey Firavun hani nerede bilgelerin? Her şeye egemen Rab Mısır'a karşı neler tasarladı, bildirsinler bakalım sana eğer biliyorlarsa"

5) İncil, Tanrı ve Şeytanın Aynı Tanrının İki Yarısı Olduğunu İtiraf Ediyor.

Aşağıda Tanrı ve Şeytanın aynı varlığın iki yüzü olduğunu onaylayan İncil'de geçen pasajların listesi verilmektedir:

Örnek 1
1.Tarihler 21: 1-2: Şeytan İsrailliler’e karşı çıkıp İsrail’de sayım yapması için Davut’u kışkırttı. 2 Davut Yoav’la halkın önderlerine, “Gidin, Beer-Şeva’dan Dan’a dek İsrailliler’i sayın” dedi, “Sonra bana bilgi verin ki, halkın sayısını bileyim.”

2. Samuel 24: 1-2: RAB İsrail halkına yine öfkelendi. Davut’u onlara karşı kışkırtarak, “Git, İsrail ve Yahuda halkını say” dedi. 2 Kral, yanında bulunan ordu komutanı Yoav’a şu buyruğu verdi: “Dan’dan Beer-Şeva’ya dek İsrail’in bütün oymaklarına gidip halkı sayın ki, halkın sayısını bileyim.”

Şimdi kendinizi Davut'un yerine koyun. Şeytan gelip İsrail'de sayım yap diyor. Sonra Rab Davut'u kışkırtıp İsrail'de sayım yapmasını söylüyor. İyi de İncil metinleri şeytanın insanı aldatabileceğini ve kendine ışık meleği süsü verebileceğini söylüyor. O halde Davut onunla konuşan Rab mi yoksa şeytan mı nereden bilecek? Canı sıkılan Rab Davut ile hem şeytan hem de tanrıymış gibi konuşup eğleniyor mu yoksa Şeytan da Rab de aslında tek bir varlık mı? Sanırım bu tanrıyı tasarlayanlar yazdıkları metinlerin böyle bir algıya ve kargaşaya neden olabileceğini düşünmediler.

Örnek 2:
2. Korintliler 4:4: Tanrı’nın görünümü olan Mesih’in yüceliğiyle ilgili Müjde’nin ışığı imansızların üzerine doğmasın diye, bu çağın ilahı (şeytan) onların zihinlerini kör etmiştir.

Ek olarak aşağıdaki Tanah ve İncil ayetlerine bakıldığında kulun Tanrı ve Şeytan arasındaki savaşta oyuncak olduğu açıktır:

İşaya 45:7: “Işığı oluşturan, karanlığı yaratan, barış sağlayan, felaket getiren, bütün bunları yapan benim, ben Yehova.”

2. Korintliler 11: 14-15: Buna şaşmamalı. Şeytan da kendisine ışık meleği süsü verir. 15 Ona hizmet edenlerin de kendilerine doğruluğun hizmetkârları süsü vermesi şaşırtıcı değildir. Onların sonu yaptıklarına göre olacaktır.

ESKİ SÜMER METİNLERİNE GÖRE İNSANOĞLUNUN KÖKENLERİ

Hazırlayan: A.Kara

BULGULARA GÖRE ANTİK SÜMER DİNİNDE İNSANIN YARATILIŞI

Mezopotamya'da, günümüzde modern Irak'ta M.Ö. 4500 yıllarında Sümer ülkesi gelişti. Sümerler, kendi dili ve yazı sistemi, mimarlık ve sanat, astronomi ve matematik gibi gelişmiş bir medeniyet yarattılar. Onların dini sistemi, yüzlerce tanrıdan oluşan karmaşık bir sistemdi. Eski metinlere göre, her Sümer şehri kendi tanrısı tarafından korunuyordu; İnsanlar ve tanrılar bir arada yaşarken, insanlar tanrılara hizmet ediyorlardı.

Sümer yaratılış efsanesi M.Ö. 5000 yıllarında kurulmuş eski bir Mezopotamya kenti olan Nippur'da bulunan bir tablette görünmektedir.
Sümer tabletlerine göre Dünya'nın yaratılması şöyle başlar (Enuma Eliş) :

Cennetin yüksekliği belirlenmediğinde,
Ve altındaki dünya henüz bir isim taşımadığında,
Ve onlardan doğan ilkel Apsu,
Ve kaos, Tiamut, ikisinin de annesi
Suları bir araya getirildi,
Ve hiçbir alan oluşmadı, bataklık görülecek değildi;
Tanrıların hiçbiri yaratılmaya başlanmadığında,
Hiç kimse bir isme sahip değilken ve hiçbir kader belirlenmedi;
Sonra tanrıların cennet ortasında yaratıldığı,
Lahmu ve Lahamu varoldu ...

Sümer mitolojisi, başlangıçta, insan benzeri tanrıların Dünya üzerinde hüküm sürdüğünü iddia ediyor. Dünyaya geldiklerinde yapılacak çok iş vardı ve bu tanrılar toprağı toplayıp, yaşayabilir hale getirmek ve minerallerini madenciliği için kazdılar.
Metinler, bir noktada tanrıların emeklerine karşı ısrar ettiklerini belirtiyor.

Tanrılar erkeklerden hoşlandıklarında
İşi tamamladım ve parası vardı
Tanrıların işi harikaydı,
İş ağırdı, sıkıntı çoktu.

Tanrıların tanrısı Anu, emeğinin çok büyük olduğunu kabul etti. Oğlu Enki ya da Ea, emeği üstlenmek için insan yaratmayı önerdi ve böylece, kız kardeşi Ninki'nin yardımı ile yaptı. Bir tanrı öldürüldü, vücudu ve kanları kil ile karıştırıldı. Bu materyalden ilk insan tanrılara benzer şekilde yaratılmıştır.

Birlikte bir tanrı öldürdün
Onun kişiliğiyle birlikte
Senin ağır işini kaldırdım
Ben de erkeğe zorluk verdim.
...
Çamurda, tanrı ve adam
Bağlanacak.
Bir araya getiren birlik için;
Böylece gün sonuna kadar
Et ve Ruh
Hangi bir tanrıda olgunlaştı -
Kanındaki bu ruhta akrabalık bağlıdır.

Bu ilk adam Eden'de, 'düz arazi' anlamına gelen bir Sümer kelimesi yaratılmıştır. Gılgamış Destanı'nda Eden, tanrıların bahçesi olarak anılır ve Mezopotamya'da Dicle ve Fırat nehirleri arasında bulunur.

(Enki'yi yaratılış mitinde tasvir eden Sümer tableti.)

Başlangıçta insanlar kendi başlarına üreyemedi, ancak daha sonra Enki ve Ninki'nin yardımıyla değiştirildi. Böylece, Adapa tamamen işlevsel ve bağımsız bir insan olarak yaratılmıştır. Bu 'değişiklik' Enki'nin kardeşi Enlil'in onayı olmaksızın yapıldı ve tanrılar arasındaki çatışma başladı. Enlil insanın düşmanı oldu.

Sümer tabletleri insanların tanrılara hizmet ettiğinden, çok sıkıntı ve acı çektiğinden söz eder.

Adapa, Enki'nin yardımıyla Anu'ya yükseldi ve burada 'yaşam ekmeği ve suyu' hakkında bir soruyu cevaplamadı. Bu yaratılış öyküsündeki Eden'in Adem ve Havva'nın yaratılış hikayesine oldukça benzer olduğu görülmektedir.

Hazırlayan: A.Kara

---

Kaynak: Eden Tanrılar Kitabı | William Bramley

HERVOR

Hervor, bir zamanlar güçlü ve korkusuz bir savaşçıydı, kimseden herhangi bir yardım ya da başka bir şey almadı. Babasının ölümünün intikamını büyülü bir kılıç ile aldı, kendine “Medeni” diyen kralların topraklarına baskınlar ve yağma seferleri düzenledi, ve Norveç’te herhangi bir savaşçıdan daha büyük olduğunu kanıtladı.

Babası büyük bir savaşçı ve annesinin babası da vahşi bir savaşçıydı, yani Hervor her halükarda savaşçı olacaktı. Babasının efsanevi bir savaşta, Valhalla’yı aratmayan bir savaşta bir savaşçının karnına sapladığı kılıç yüzünden ölmesinden çok kısa bir süre sonra doğmuştu Hervor. Babasını tanıyan herkes, onu öldüren savaşçının barbar ve kana susamış canavar olduğunu biliyordu ve hem kıza hem de köydekilere yapacaklarından korkuyorlardı, bu yüzden Hervor’ı doğduğunda bir koruluğa götürüp orada onu kurtların ya da köpeklerin yemesine terk ettiler. Ancak bu hiçbir zaman olmadı; Hervor insanların beklediğinin aksine sağ kurtulmuş hatta inanılmaz biçimde büyümüştü. Uzun, güçlü ve demir gibi sertti, kızıl-altın arası saçları vardı ve eli bir kılıcı çok iyi kavrıyordu. Hervor’ın köyündeki kızların örgüyü, dikiş ve nakışı ve diğer sıkıcı şeyleri öğrendiği bir zamanda kendisi ata binmeyi, okçuluğu ve kılıç kullanmayı öğreniyordu, komşuların çocuklarını rutin iş olarak kavgada yenip onları mor gözler ve kırılmış kemiklerle evlerine, annelerinin yanına yollardı.
Hervor, evde oturup dikiş-nakış yapan ev hanımı olmak yerine kılıcını kullanmayı tercih etti ve evden ayrıldı. Peki kalkan hanımları ya da savaşçı kadınlar ne yapar? Drakkar denilen gemilere biner ve kader nereye götürürse oradaki yağmalara katılırlardı. Köyün reisi diğer Viking kabilelerinden biri ile yaptığı savaşta katledilince Hervor’dan daha güçlü ya da daha karizmatik biri yoktu liderlik etmek için, bu yüzden köylüler onu liderleri seçti. Ve liderliği ise yanıltmadı; onları zenginliğe ve zafere sürükledi.

Kılıcının uzandığı her düşman köyünde, yaptığı her yağma ile ünü gittikçe yayılmıştı. Yine de babası sadece bu tür olaylar için ünlü değildi; babası efsanevi Tyrfing’in taşıyıcısıydı. Hervor ise bunu taşımayı arzuluyordu. Efsaneye göre kılıcı Dwerger adında bir cüce, büyüleri kullanarak ateşte dövmüştü. Altın süslemeli bu kılıç, yeryüzünde bulunan herhangi bir kılıçtan daha ölümcüldü. Ancak kılıç lanetliydi. Büyük Beyazlar olarak bilinen yamyamlardan bile ölümcül hale geldi ve Hervor’un babası, kılıcı her seferinde kanla ıslattığında tehlikeye o kadar yaklaşıyordu. Böylece kendi arkadaşlarından birini en sonunda öldürmüştü. Kendisi ölünce ise kılıç onunla birlikte gömüldü ve insanlar bu uğursuz kılıcın tekrar kullanılmamasını tercih ettiler. Ama Hervor öyle düşünmüyordu. Bir gün çıktığı seferde babasının gömüldüğü adaya geldi ve kılıcı ondan almaya geldi. Gecenin bir yarısı yaptıkları ilk iş büyük ateşler yakmak oldu ve hayaletlerin çılgınca dağılmasını sağladılar. Hervor’ın emri altındaki hiçbir adam gemiden ayrılmaya cesaret edememişti. Hervor, gemiden atladı ve bu adamların sahip olduğundan daha erkek olduğunu kanıtladı. Adamlarına ise korkak pislikler gibi davrandı. Babasının gömülü olduğu mezara geldi ve babasının ruhunu hakaretlerle, lanetlerle çağırdı. Babası, mezardan büyük bir alev çıkarak cevap verdi ama Hervor hızla kenara atladı ve kılıç olmadan terk etmeye niyeti yoktu. Kılıcı aldı ve yaşam bulunmayan babasının ve amcasının cesetlerine baktı. Ruhlar ona kılıcın lanetli olduğunu ve ailesine felaketler getireceğini söyledi. Kendisine kızgın birçok hayalet duruyordu karşısında ama hiçbiri umurunda değildi ve gemisine gitti. Gemiye geldiğinde adamları onu terk etmişti çoktan. Adamlar sahilde çığlıklar atarak oradan oraya kaçarken Hervor adadan gidiş yolu bulmayı başarmıştı. Köyüne yine cenk hanımı olarak dönmüştü.
Tyrfying’in elinde olması ile artık dövüşlerde durdurulamaz olmuştu. Bir gün Norveç Kralı ile zar oynuyordu. Kılıcı ile oynayan adamları gören Hervor öfkelendi ve adamları kraliyet salonunun ortasında katletti. Kimse onu tutuklamaya cesaret edemedi.

Hervor daha sonraları evlenmişti ve çocukları olmuştu. Oğlu Heidrik, Tyrfing’i miras olarak almıştı, bu kılıcın kana susamış etkileri annesinden daha çok etkilemişti Heidrik’i. Hatta bu kılıç onun kardeşini ve üvey oğlunu öldürmesine sebep olmuştu. Hatta bir savaşta etrafı Hunlar ile çevrilmiş ve katledilmişti (Büyükannesinin adına sahip Hervor adındaki kızı da bu savaşta harp etti ve katledildi). Heidrik aynı zamanda bir prenses ile evliydi, yani hayatı kandan ibaret değildi.
Heidrik, Tyrfing’i miras aldığında Hervor’a ne olduğu bilinmiyor. Bazıları intikam için yapılan bir savaşta öldüğünü, bazıları ise yaşlanması yüzünden hayata gözlerini yumduğunu söyler. Sonraki dönemlerde ise Hervor adında bir Valkür’ün sagaları görülür ve gerçekte yaşayan Hervor’dan ilham alındığı ihtimali vardır. Bu Valkür, uzun savaşlar sonucu yorgun düşmüş ve öldüğünde Valkürler arasına katılmıştır.

Yazan: Nimrael