Kutsal kitapların geçmişten günümüze taşıdığı mesajlar yanlış anlaşılmış. Tüm kitap tefsircilerinin tamamen hatalı olduğunu belirtebilirim. Cennet, seks, şarap, 72 huri vs falan ayeti doğrudur, buna katılıyorum ama tersten okuyunca.
Kutsal kitaplar geçmişte yaşamış medeniyetlerin günümüze kadar ulaşan bir mesajını taşıyor olabilir.
Ve tersten okuyunca bir çok önemli bilgi netleşiyor.
Ayette bahsedilen cennet/eden daha önce kesinlikle yaşanmıştır.
Geçmişten günümüze hem arkeolojik hem kutsal kitaplardaki kodlama yöntemi ile bunlar günümüze haber verilmiştir. Günümüzün insanının, geçmişte olduğu gibi bugün de demokratik, liberal ve ileri medeniyeti anlaması içindir.
Yeryüzünün ilk genelevi milattan çok çok önceleri Sümerler'de vardı,
Çok gelişmiş medeniyet seviyesine ulaşmış bir toplumdan bahsediyorum.
Mezopotamya'nın var olan ilk genel evi şöyle;
Asma üzüm bahçeleri olan, şarabı bol, dev bir yapının içinde 72 genç huri/rahibenin (72 millet) hizmet ettiği kutsal bir mekan. İlk kutsal mekanlar arasında.
Oradaki rahibelerde erkeğin hem cinsel, hem ruhsal anlamda vaftiz, veya ibadetini yerine getirirler. Bu yerin adı Tanrıçaların evidir (Tanrı'nın evi).
Bugünkü imamın, papazın, hahamın bahsettiği soyut cennetin kökeni denilebilir.
İmamlar ruhani işleri yapıyor, rahibeler yaşıyor ve yaşatıyor. Aynı zamanda bu rahibelerin kutsal mekandan çıkarken tanınmaması için başlarına örtü taktıkları, hatta bunu takan ilk toplum oldukları söylenir.
Erkek egoizmi cehennemi var etti ve insanlık rezil oldu. Mitolojik aşk ve seks tanrı ve tanrıçalarının yaşadığı bir dönemden bahsediyoruz (İnanna/İştar Mezopotamya, Afrodit/Eros Yunan).
Şimdi ayeti tersten okuyoruz.
Ey insan, senden binlerce yıl önce medeniyet yeryüzünün en üst seviyesine ulaşmıştır. O gördüğün ayet geçmişten geliyor. Asma üzüm bahçeleri, derelerinden akan şarap, iri gözlü, tomurcuk göğüslü, tanrıçalar var. Yani akıl geçmiştedir gelecekte değil. Ahiret geçmiştir, gelecek değil.
Birde bu tersten yazılım Fenikelilerin çıkardığı çok uzak olan (coğrafik) yerlere giden mesajın kodlanmış haliyle bir Elçi vasıtası ile halklara ulaşır.
Mesajın, Mezopotamya'da yaşanan medeniyet seviyesini bildirmek ve sürekli güncellemek adına gönüllü sufi ve elçileri vardır.
Yani geçmişte yaşanan o en üst seviyedeki liberal ileri demokrasi, kadın-erkek eşit medeniyeti, diğer toplumlara anlatım, sanat, kuşlar, kodlu tersten yazılan semboller yoluyla bize ulaşır.
Kutsal kitaplar geleceği değil geçmişi yazarlar.
Elçinin Arap yarımadasına götürdüğü mesaj şu: "ey Araplar bakın size Mezopotamya dan bu mesaj getirdim! Cennet/eden orada yaşanıyor insanlık çok ilerde."
İlginç olan, Araplar gelen mesaja değil onu getirene bel bağladılar ve aha böyle ortada gördüğünüz ahlaksız bir topluma dönüştüler.
Tarihten günümüze gelen elçiler dikkate alınmaz, mesajlarını okumak yeterlidir. Arapların en büyük hatası, mesajı yanlış anlamış olmalarıdır. Şimdi 1400 yıllık bir yanlış anlaşılma nasıl düzelir? Elbette akılla, mantıkla hareket ederek.
Her birey bu dünyanın cennete dönüşümü için bir elçi görevini yürüten bir sorumludur.
İSLAM PEYGAMBERİ MUHAMMED GERÇEKTEN YAŞADI MI? | 2
Bu platformda ki ilk yazımda , İslam Peygamberi olarak kabul edilen Muhammed'in aslında yaşamadığını , onun sadece bir literatür figürü olduğunu , İslamiyet sandığımız öğretinin ise İsmaili Yahudilikle harmanlanmış Monofizit Arap Hristiyanlığı olduğunu , Muhammad teriminin de , Arap Monofizitler tarafından yaklaşık 8. yy ortalarına kadar İsa için kullanılan bir sıfat olduğundan bahsetmiştim.
Evet bu iddianın arkasındayım. Dönemin mevcut tarihi kaynaklarında ne İslamiyetten ne de onun peygamberi Muhammed'den bahsedilmiyor. Onun hakkında bildiğimiz her şey , öldüğü iddia edilen tarihten 150-200 sene sonra oluşturulmaya başlanmıştır ve bunlar rivayete dayalı muğlak bilgilerdir. Yani kesinlikle bilimsel tarihi nitelik taşımayan kurmaca bir tarihin parçasıdır.
Bu yazıda ise Emevi Hükümdarı ve İslam halifesi sandığımız Abdülmelik bin Mervan'ın Kur'an ve Muhammed efsanesine etkilerinden bahsedeceğim.
Kur'an dikkatli incelendiğinde , apokrif olmayan fakat bölge halklarının inanç perspektifinde önem teşkil eden gelenek , görenek , örf ve adetlerin 114 sure ve 6236 ayetin içine dağıldığını net şekilde görebiliriz.
Bunun neden böyle olduğunu anlamak için Abdülmelik'in kişiliğine bakmak gerekir. Abdülmelik bin Mervan son derece hırslı bir insandı. Olanakları kısıtlı olmasına rağmen idealleri büyük bir adamdı. Bazı kabilelerin ve dar bir bölgenin lideriydi. Arap yarımadasının dışına çıkıp yayılmak istiyordu ancak kendisine taraf toplaması ve dağınık haldeki Arap kabileleri bir araya toplaması gerekiyordu. Çünkü Bizans bölgede zayıflamış ve geri çekilmeye başlamıştı. Ortada ciddi anlamda otorite boşluğu ve erk sorunu vardı.
Abdülmelik aklı çalışan her liderin yapacağı şeyi yaptı. Birlik ve beraberliği tesis ederek dağınık haldeki Arap kabileleri , Arap milleti olarak birleştirmeye çalıştı. Fakat ortada ciddi de bir sorun vardı ; Bölgede her inançtan insan mevcuttu. İşte tam da bu dönemde , bölgedeki tüm inançları kapsayan bir kitap ortaya çıkmaya başladı. Halihazırda İsmaili Yahudilerin ve Monofizitlerin ellerinde bulunan ufak tefek yazmaların gelişmiş hali olan bir kitaptı bu. Hangi taraftan baksan her inanca göz kırpan bir kitap . Ağırlıklı olarak Tevrat ve İncil üzerine kurgulanmış , eski ahit'in kusursuz olduğuna ama sapkınlar tarafından değiştirildiğine ve teslis inancı adı altında Allah'a şirk koşulduğuna dair önermelerle birlikte , Zerdüştlükten , bölgedeki kadim pagan inançlardan , ay tanrıça kültü ritüellerinden de motifler taşıyan bir kitap. Yani bölgedeki tüm kabilelerin ne kadar inancı varsa bu kitapta toplanıyor. Tabi içine birde hayali , belli belirsiz bir peygamber yerleştirildiğinde misyon tamamlanmış olacaktı.
Muhtemelen geçmişte yaşamış Eyyamü'l Arap içinde hikayeleri olan ama adı başka , eski kabile reislerinden yada liderlerden birisi.
Çok büyük ihtimalle bu kişi , konuyla ilgili ilk yazıda bahsettiğim ve döneme ait Süryani belgelerinde bahsi geçen sahte mesih Mamet ( ilk yazıya bakınız ) Bu belgelere göre Mamet , bölgedeki İsmaili Yahudileri ve Monofizit Arapları çevresinde toplayıp yaklaşık 12 bin kişilik bir orduyla yıllarca kan dökmekten başka bir iş yapmamış. Büyük ihtimalle Muhammed figürüne ilham kaynağı olan kişi bu Mamet.
Muhammed ismi Kur'an da sadece 4 yerde geçer bakınız. Fakat sık sık karşılaştığı olaylara atfen ayetler gelir.
Hadis külliyatında çok zengin bir hayat hikayesi yer alır , sanki hadisler Kur'an metinlerini düzenleyecek şekilde birlikte yazılmış gibi görünüyor.
Kıssalar hariç günlük olaylar üzerinden kurgulanan ayetlerin hepsine bağlanan bir hadis vardır ve bunlar birbiriyle uyumludurlar. Yani ayetler yazılırken , ayetlerin hikayesi de beraber oluşturulmuş ve bunlar Muhammed'in sözleri diye dikte edilmiş.
Kur'an ortaya tek bir metin halinde çıkmadı , muhtemelen 100 yıl gibi bir sürece dağıldı.
Fakat tüm bunların yanında kurgulanan bu kitabın yani Kur'anın çok daha önemli bir özellik taşıması gerekiyordu zira bölge halkları üzerinde edebi açıdan da etkili olmalıydı.
Şiir olsun , masal olsun , dini metin olsun yazılanları Arapça'nın etkileyici seslerine uydurmak gerekiyordu. Kur'an da bu çok başarılı bir şekilde uygulanmıştır ve bunun için bir çok uygulama icat ettiler örneğin herekeler. Kur'an dan metinler okurken kelimeleri uydurmak için zaman zaman aksanı değiştiriyorlardı . İşte herekelerin eklemeleri bu okuma şekline göre harflere yeni sesler ve anlamlar kazandırdı.
Ayrıca bu süreç dahilinde yerel tarihçilerin ortaya sürdüğü yarı efsane hikayeler ve Muhammed hakkında ki rivayetler efsaneleşti. Resmi tarihe göre Arap alfabesine ilk noktalama işaretini koyan kişi Ebü'l Esved'dir. Bugün okunan Kur'an da ki anlamların bir kısmı ona aittir. Alfabesi yeni oluşturulan bir dilde her kelimeye herkes istediği anlamına yükleyebilir. Ebü'l Esved'in kelimeye verdiği anlam literatür olup dile yerleşti . Hani Kur'an sözde vahy idi !
Abdülmelik derken şimdi de Ebü'l Esved çıktı değil mi piyasaya ? Kur'anın kitaplaştırıldığı süreç adam akıllı deşifre edildikçe bu ve bunlara benzer bir çok isimle karşılaşacağımız şüphesiz.
Bu süreçte Abdülmelik önemli bir iş daha yaptı ;
Peygamberlik için her zaman bir meşrutiyet olması gerekir.
Abdülmelik ' de bunu yaptı ve İsa'nın Mesih olması için gereken en önemli olguyu yani onun Davud'un soyundan olan bağlantısını kesti. Bunu yapmak zorundaydı zira uyduracağı Peygambere bir soy bağlanmalıydı.
Yahudiliğe göre tanrı ile yapılan aktin parçası olmak için İshak ve Yakup"un soyundan olmak gerekir yani Yakup soyundan değilseniz peygamberlik iddianız söz konusu dahi olamaz.
İsmail , İbrahim'in kölesi Hacer den olma oğludur. Rabbanî Yahudilik sadece İshak ve Yakup der başkasını kabul etmez.
Abdülmelik , İbrahim'in kölesi Hacer den olma İsmail'in soyuna uydurduğu Muhammed'in soyunu bağlayarak onun peygamberliğine meşruiyet kazandırdı. Fakat Rabbanî Yahudiler bunu kabul etmediler . Bunlar haniftir (!) yani sapkındır dediler. Ancak Abdülmelik bu konuda ısrarcıydı , İsmail'in de tanrının anlaşmasına dahil olduğunu ve Muhammed'in de o soydan geldiğini dikte etti.
Kısacası bize anlatılan Muhammed'in yaşadığına dair bilimsel , tarihi bir kanıt yoktur. İslamiyet adı verilen öğreti , tam halini 12. yy sonrası Gazalî'nin teorisyenliğinde almıştır. 12. yy öncesi bugünkü manada dini bir oluşumdan bahsetmek mümkün değildir.
Muhammed isminde bir peygambere dair en ufak bir belge ve arkeolojik delil olmadığı gibi islam kaynaklarında yaşadığı kabul edilen tarihlere ait Mezopotamya bölgelerinde de adı geçmez , bu döneme ait Arap kaynakları da mevcut değildir. Bunun yanında Emeviler olarak kabul edilen devletin de Monofizit inanca yakın olduğuna dair çok güçlü kanıtlar mevcuttur. 10. yy sonrası oluşturmuş rivayet kültürüne dayalı kaynaklar ise bilimsel tarihi için yetersiz ve geçersizdir.
Her daim umut ve sevgiyle kalın dostlar.
Yazan: Gregoire de Fronsac
The Origins of İsmailism ;
The Historical Backround of the Fatimid Chaliphate ( Bernard Lewis ) Karanlıktaki İlk Yıllar;
İslam"ın menşei ve tarihine yönelik güncel araştırmalar (Karl Heinz Ohlig - Gerd Puin)
Kur-an araştırmalarında yeni yöntemler (Gerd Puin - Karl Heinz Ohlig - Hans Caspar von Bothmer)
"Kölelik, merkezdeki Arabistan'dan batıdaki Kuzey Afrika'ya ve şu anda doğuda Pakistan ve Endonezya'ya kadar uzanan, yerleşik ve göçebeliği olan tüm İslam toplumlarında vardı. Osmanlı İmparatorluğu, Kırım Hanlığı ve Nijerya'nın Sokoto halifeliği gibi bazı İslam devletleri köle toplulukları olarak adlandırılmalıdır çünkü kölelik sayısal olarak yüksektir ve bu devletler gücünün büyük kısmını kölelikten almışlardır." [Britannica Ansiklopedisi - Kölelik]
Tarih boyunca pek çok toplum köleliği uygulamıştır ve Müslüman toplumlar bir istisna değildir.
Atlantik köle ticaretinde olduğu gibi birçok kişinin doğu köle ticaretinde de köleleştirildiğini düşünüyor.
Atlantik köle ticareti kaldırılınca doğu ticareti genişledi ve bazı Afrikalılar için Atlantik ticaretinin kaldırılması özgürlüğe yol açmadığı gibi köle hedeflerini değiştirdi.
Atlantik köle ticaretine Hristiyan köle ticareti denmesi gerekir çünkü bundan sorumlu olanlar Hristiyanlardı. Pek çok Müslüman kültürde çeşitli zamanlarda kölelik var olmuş olsa da 'İslam köleliği' ve 'Müslüman köle ticareti' gibi ifadeler yanıltıcıdır; Onlar Hristiyan'dı.
İslam'dan önce kölelik
Kölelik, İslamiyet öncesi dönemde yaygındı ve birçok eski hukuk sistemi tarafından kabul edildi ve İslamiyet egemenliği altında devam etti.
"İslam, diğer tek tanrılı dinler olan Hristiyanlık ve Yahudilik tarafından da kabul edilen ve onaylanan ve İslam öncesi dünyanın iyi kurulmuş eski bir geleneği olan köle ticaretini yönetmek için fazlaca yumuşatmış olsa da köleliğin kaldırılması için bir adım atılmamıştır." Forough Jahanbaksh, İslam, Demokrasi ve Din Modernizmi, 1953-2000, 2001
İslam köleliği nasıl yumuşattı?
İslam köleliğe özgürlüğün insan tabiatı gereği olduğunu eklemiştir ve kölelerin maruz kaldıkları muameleleri düzenlemiştir:
İslam, köleleri insan ve iyi mal(mülk) olarak düzenledi,
İslam köleye kötü muameleyi yasakladı (fakat köleliği kaldırmadı),
İslam kölelerin özgürlüklerine kavuşmalarına ve erdemli davranışlarda bulunmalarına izin verdi,
İslam, Müslümanları diğer Müslümanları köleleştirmekten alıkoydu, böylece farklı din ve toplumdan olanlar köle olarak kullanılıyordu.
Fakat köleliğin esas doğası, başka yerde olduğu gibi İslam çatısı altında da aynı kalmıştır. Köleler insan hakları ihlallerine ciddi ölçüde maruz kalmışlardı. Kölelik yeniden düzenlenmiş olsa da kölelerin özgürlükleri kısıtlıydı ve yasalara uymadıkları zaman hayatları çok tatsız bir hal alabilirdi. İslam, Muhammed ve Kölelik
İslam'da köleliğin yasal olduğunu ve 19. yüzyıla kadar bir çok yerde (ve daha sonra hala bazı ülkelerde) devam ettiğini peygamberleri Muhammed'in bizzat kendisinin köle ve cariye sahibi olması (örneğin Hristiyan cariyesi Marya) ele geçirmesi, köle satın alması ve satması örnekleri açıklayabilir. Bazı Müslüman düşünürler köleliği kaldırılmak için şiddetle eleştirmelerine rağmen, köleliğin kaldırılmasına yönelik itici güç büyük ölçüde sömürgeci güçlerden gelmiştir.
Hristiyan Atlantik köle tüccarlarının aksine Müslümanlar birçok kültürden ve Afrika'dan insanları köleleştirdiler. Diğer köle kaynakları ise Balkanlar, Orta Asya, Akdeniz ve Avrupa olmuştur.
Köleler nereden geliyordu?
Müslüman tüccarlar kölelerini üç ana alandan aldılar:
Gayrimüslim Afrika
Merkez ve Doğu Avrupa
Orta Asya
Kölelerin Müslüman toplumlarda asimile oluşu
Muhammed'in öğretisine göre köleler mülkiyet olarak değil haysiyet ve haklara sahip insanlar olarak görülmeliydi ve köleleri özgür bırakmak erdemli bir şeydi. Bu öğreti kölelerin Batı'da olduğundan çok daha fazla asimile oldukları bir kültür yaratılmasına yardımcı olmuştur.
İslam dünyasında köle her zaman sosyal hiyerarşinin dibinde değildi. Müslüman toplumlarda köle, daha geniş bir çalışma alanına sahipti ve Atlantik ticaretinde köleleştirilenlerden daha geniş sorumluluk alanlarına sahiplerdi.
Bazı köleler büyük gelirler kazanarak önemli güç elde ettiyse de yine de bu tür elit köleler bile sahiplerinin gücünün ve boyunduruğunun altında kaldı.
İslam köleliği sadece ekonomik amaçlı değildi
Batı köle ticaretinin aksine İslam'daki kölelik tamamen ekonomi amaçlı yürümemiştir. Bazı Müslüman köleler üretken emek olarak kullanılmış olsalar da genellikle Batı'da olduğu gibi aynı kütle ölçeğinde değil, daha küçük tarımsal işletmelerde, atölyelerde, yapılarda, madencilikte, taşımada veya saraylarda kullanılıyordu.
Köleler aynı zamanda askeri hizmet için de alınıyordu, bazıları devletin kontrolünü elzem hale getiren elit birliklerde görev yaparken, bazıları da sivil hizmetin eşdeğeri haline geliyordu.
Başka bir kölelik kategorisi, seks köleliği için genç kadınların birileri veya büyük haremler için cariye olarak alınmasıydı. Bu kadınlardan bazıları da zenginlik ve güç elde edebilmişti.
Bu haremler, köleleştirilmiş ve hadım edilmiş harem ağaları tarafından korunuyordu.
Sonuç: Kölelik İbrani dinlerinin egemen olduğu toplumlarca hiçbir zaman yasaklanmamıştır. Kölelere tanınan haklar farklılık göstermiş olsa da bu insanların Müslüman, Hristiyan ve Yahudilerce köle olarak alınıp satıldığı, seks işçisi gibi kullanıldığı gerçeğini değiştirmemektedir. Muhammed'in Marya adında bir cariyesi, Osmanlı devletlerinin ise oldukça büyük cariye odaları, haremleri vardır. Hristiyanlar köleleri daha sert, tam bir eşya gibi kullanırken Müslümanlar biraz daha ılımlı yaklaşmış, özellikle evlerinde yer vermişlerdir; ki bunun temel nedenlerinden biri eşleri ile cariyelerine belirledikleri cima günlerinde ilişkiye girmek, diğer sebebi ise daha ılımlı davranarak kendi dinine çekmektir.
