HABERLER
Dini Haber
Nisa suresi etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
Nisa suresi etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster

ADET GÖRMEMİŞ ÇOCUKLARIN EVLİLİĞİ

Yazan: Kainatta Toz Zerresi
KTZ, din, islamiyet, Adet görmemiş çocukların evliliği, Pedofili, İslamda pedofili, Çocuk yaşta evlilik, Talak 4, Ahzab 49, Kur'an'da adet görmemiş kız, Kuran'da pedofili, Nisa suresi, Nisa 6,

ADET GÖRMEMİŞ ÇOCUKLARIN EVLİLİĞİ

2009 yılında, Yemende 12 yaşındayken doğum yaparken hayatını kaybeden kız çocuğunun dünya gündemine oturmasının ardından Yemen hükümeti 17 yaş altındaki kızların evlendirilmesini yasaklamaya kalkınca ülkedeki İslamcı kesim ayaklandı bu yasa tasarısına karşı çıktı. Karşı çıkmalarının bahanesi ise bizzat Kur’an’ın küçük yaştaki çocukların evliliğine geçit vermesiydi. Oldukça muhafazakar ve dindar olan kesim, “Allah’ın yasaklamadığı bir şeyi siz neden yasaklıyorsunuz” diye ayaklandılar. Peki bir Müslüman Arap ülkesi olan ve geçmişten gelen bir geleneği, bu günkü modern bakış açısına inat hâlâ eskisi gibi devam ettirmek isteyen Yemenlilerin evlilik geleneği nasıl?... Yemende yetişkin bir erkek, 7, 8 veya 9 yaşından itibaren bir kız çocuğu ile başlık parası karşılığında evlenir. Bu gelenek Kur’an’daki Talak Suresi 4’üncü ayet ile mümkündür. Evlenen küçük kız ile yetişkin kocası aynı evde yaşarlar. İlerleyen zamanlarda evlenen adam, kız çocuğunun biraz büyüyüp olgunlaştığını fark ettiğinde ya da kızın olgunlaştığına kendince kanaat ettiğinde evlendiği kız çocuğu ile cinsel ilişkiye girer. Kız çocuğunun ilişki için cinsel olgunluğa ulaşıp ulaşmadığının kararı tamamen kocanın insiyatifindedir. Fakat bu karar, her zaman doğru bir karar olmaz ve ne yazık ki o ülkede henüz cinsel olgunluğa ulaşmadan evvel yani çocuk yaşta maruz kaldığı cinsel ilişki nedeni ile rahmi patlayan ya da durdurulamaz vajinal kanama nedeni ile hayatını kaybeden kız çocuklarının çok azı haber konusu olur. Eğer adam evlendiği kız çocuğu ile henüz birleşmemişse ve boşanmak isterse ilgili ayet Ahzab suresi 49’uncu ayettedir. Bu ayetleri okuyalım.

Talak 4: Kadınlarınız içinden âdetten kesilmiş olanlarla, âdet görmeyenler hususunda tereddüt ederseniz, onların bekleme süresi üç aydır. Gebe olanların bekleme süresi ise, yüklerini bırakmaları (doğum yapmaları)dır. Kim Allah´tan korkarsa, Allah ona işinde bir kolaylık verir.


Ahzab 49:  Ey iman edenler! Mümin kadınları nikâhlayıp da, henüz zifafa girmeden onları boşarsanız, onları sayacağınız bir iddet süresince bekletme hakkınız yoktur. O halde onları (bir bağışla) memnun edin ve onları güzel bir şekilde serbest bırakın.

Yemenlilerin, evlilik geleneklerini dayandırdıkları ayetler bu şekilde. Aslında Arap ülkelerinin çoğunluğu  yani anadili Arapça olan Müslüman ülkeler bu ayetleri ve bu ayetlerin ne anlama geldiğini çok iyi biliyorlar. Talak suresi 4’üncü ayette bahsedilen “adet görmeyenler” ifadesinin henüz adeti başlamamış kız çocuklarından bahsettiğinin farkındalar. Bazı İslâm ülkelerinde her ne kadar bu ayetleri bizim ülkemizin ilahiyatçıları gibi kıvırmaya çalışan modernist yorumcular çıkmaya başlamışsa da  geleneksel yapıdan gelen ve Kur’an’ı çok iyi bilen İmamlar, İlâhiyatçılar  işin gerçeğini  gözler önüne seriyorlar. Onların söylemi şu şekilde:

Her ne kadar günümüzde küçük yaştaki kız çocuklarının evlenmeleri artık uygunsuz görülüyorsa da ki bizce de artık uygunsuz görülüyor fakat eski dönemlerde böyle değildi. Özellikle toplumların çoğunluğu eskiden tarım toplumu idi ve eğitim hayatı yoktu. Küçük yaşta evlilik normal karşılanıyordu. Hz Muhammed’in dönemindeki geleneklerde de henüz adet görmemiş kız çocuklarının evliliği normal karşılanıyordu. Kimileri, Hz Ayşe’nin bile evlilik yaşını hesaplarken, “O dönemlerde kız çocuklarının yaşı adet görmeye başladıktan sonra sayılırdı. Bu hesaba göre Hz Ayşe evlendiğinde 18 yaşında idi”  dese de bu kez Hz Muhammed ile evlenen Hz Hatice’nin yaşı 10 yaş büyük oluyor yani Hz Hatice Hz Muhammed ile evlendiğinde 50 yaşında oluyor. Türkiye şartlarında bir kadın 50 yaşında menapoza girerken çöl şartlarında bir kadının menapoz yaşı 40-45 arasıdır. Bu durumda Hz Hatice Hz Muhammed ile evlendiğinde 50 yaşında olmuş oluyor ve o yaştan sonra 10 çocuğu nasıl doğuruyor? Bu imkânsız, tarihi gerçekleri inkâr edemeyiz. Çocuk yaşta evlilik, Ehlibeyt döneminde gelenekti, bunu inkâr etmenin  bir anlamı yok. Kız çocukları küçük yaşta eş olarak alınır ve evlendirildiği eşinin evinde büyürdü, o kız çocuğunda yeteri kadar bir bedensel büyüme ve olgunlaşma görüldüğünde de eşi ile cinsel birleşme gerçekleşirdi…


Geleneksel yapıyı,  tarihi kaynakları, hadisleri yok saymayan gerçekçi yaklaşımın, Talak 4’te Henüz adet görmeye başlamamış olan kız çocuklarının evliliğini kast ettiğini ve bunu inkâr etmediklerini fakat pek dile getirmek istemediklerini de  biliyoruz.  Zaten dindarlar arasında önemli bir kesim, bu ayetin henüz adet görmeyen kız çocuklarını kastettiğini  inkâr etmiyor fakat günümüz şartları değiştiği için ayetin uygulanmasına gerek duyulmadığını söylüyorlar.

Peki boşanma ayetlerinde geçen iddet  nedir? İslâm hukukunda iddet, evliliğin herhangi bir sebeple sona ermesi durumunda nikâh hükümlerinin tamamen ortadan kalkması ve kadının yeni bir evlilik yapabilmesi için beklemek zorunda olduğu süreyi ifade eder. İddet süresi, bir erkeğin karısını boşadıktan sonra boşadığı kadını,  üç adet dönemi boyunca hiç dışarıya çıkarmadan yaşadıkları evin içinde tutmasıdır. İddet süresinin iki farklı sebebi vardır.
Birincisi, eski dönemlerde hamileliğin tespiti zor olduğundan öncelikle bu süre içinde yani üç ay hali dönemi içinde kadının hamile olup olmadığının  tespit edilmesidir.
İkincisi ise kadın ve erkeğin boşandıktan sonra tekrar bir araya gelme ihtimallerinin olup olmadığının tespiti içindir. Eğer erkek boşanırken fevri karar vermişse ve karısını hâlâ seviyorsa boşandıktan sonra karısını 3 ay dışarıya bırakmaz çünkü kadının boşandıktan sonra evden ayrılması, başka bir erkekle bir araya gelmesine ya da başka erkeklerle dedikodusunun çıkmasına neden olabilir. Bu da boşanan kocanın, boşadığı karısına tekrar dönmesine engel olur. Bu yüzden erkek, boşadığı karısını 3 ay boyunca hiç dışarıya çıkarmadan birlikte yaşadıkları evin içinde tutar.

Peki Talak suresi 4’üncü ayetteki iddet süresi kadının hamile olma ihtimalini mi hesaplıyor yoksa karı kocanın tekrar bir araya gelme olasılığını mı hesaplıyor?  Hemen yapalım o hesabı.

Bakara 228: Boşanmış kadınlar kendi kendilerine üç ay hâli (hayız veya temizlik müddeti) beklerler. Eğer Allah’a ve ahiret gününe inanıyorlarsa, Allah’ın kendi rahimlerinde yarattığını gizlemeleri onlara helâl olmaz. Kocaları bu süre içinde barışmak isterlerse, onları geri almağa daha çok hak sahibidirler. Kadınların, yükümlülükleri kadar meşru hakları vardır. Yalnız erkeklerin kadınlar üzerinde bir derece farkı vardır. Allah, mutlak güç sahibidir, hüküm ve hikmet sahibidir.

Bu ayette bahsedilen iddet süresinin amacı, açıkça görüldüğü üzere boşanan kadınların hamile olup olmadığının tespiti içindir.

Gelelim Talak suresi 4’üncü ayete:
Talak 4: Kadınlarınız içinden âdetten kesilmiş olanlarla, âdet görmeyenler hususunda tereddüt ederseniz, onların bekleme süresi üç aydır. Gebe olanların bekleme süresi ise, yüklerini bırakmaları (doğum yapmaları)dır. Kim Allah´tan korkarsa, Allah ona işinde bir kolaylık verir.

Görüldüğü üzere bu ayetteki iddet süresinin, hamilelik ihtimalinin tespiti  ile uzaktan yakından alakası yok çünkü Ayetin ikinci cümlesi zaten hamile kadınların iddet süresinin yani boşandıktan sonraki bekleme süresinin doğuma kadar olduğunu söylerken ilk cümlede adetten kesilmiş yani menapoza girmiş ve adet görmeyen kadınları anlatıyor. Üç tane kadın: Biri hamile, biri menapozda, diğeri de adet görmemiş. Adet görmemiş ile menapoza giren kadının hamile kalması mümkün değil. Dolayısı ile Talak suresi 4’üncü ayette bahsedilen iddet süresinin kadının hamile olup olmadığının tespiti ile alakası yok. Bu ayet direkt olarak karı kocanın tekrar bir araya gelme ihtimalinin tespiti  olan  iddet süresinden bahsediyor.

Kimileri,  Talak suresi 4’üncü ayetteki adet görmemiş kadınlar kısmını yorumlarken Arap dilinin ve gramerinin  iyi  bilinmesi gerektiğini,  ayette kız çocuğu kelimesinin  değil kadın kelimesinin  yani “Nisa” kelimesinin  kullanıldığını ve dolayısıyla da ayette henüz adet görmemiş kız çocuklarının  kast edilmediğini savunur. O savunucular şunu iyi bilmeliler ki, Arap dili ve Arap grameri kadar  Arap geleneklerini de iyi bilmek gerekir. Zira Arap geleneklerine göre yaşı kaç olursa olsun evlenen bir kız çocuğu evlendiği ve eşinin evine yerleştiği andan itibaren çocuk değil, kadındır ve artık ona kadın gözü ile bakılır. Benzer bir  gelenek, Müslüman oluşumuzun bir sonucu olarak bize de aksetmiştir. Fazla geriye gitmeye gerek yok. Henüz anneannelerimizin döneminde hele bir de tarımsal alanlarda 11, 12, 13 yaşlarındaki kız çocukları adet görüp görmemesine bakmaksızın fiziksel gelişimi hesaba katılarak evlendirilirdi. Gelenek  üzerine, evlenen bu kız çocuğu gerdeğe girdiğinin ertesi günü, yaşını başını almış yaşlı ve deneyimli bir kadının karşısına oturtulur ve nasihate çekilirdi. Nasihat şu şekilde  başlardı: “Sen artık çocuk değilsin, evli bir kadınsın…” ve nasihat bu şekilde devam ederdi. Halen ülkemizin bazı bölgelerinde bu gelenek devam eder. Hatta halkımız  içindeki “kız mı - dul mu” ya da “kız mı – kadın mı”  deyimi,   söz konusu kızın ya da kız çocuğunun yaşının küçüklüğü ya da büyüklüğünü ifade etmek için değil, cinsel ilişkiye girmiş olup olmamasını yani bakire olup olmadığını ifade etmek için kullanılır. Eğer söz konusu olan kız bakire değilse o artık kadındır. Eski dönemlerde bu hitaba dayalı gelenek tam olarak uygulanırken günümüzde modern aklın oluşturduğu düşünce ve değer yargıları değişmiş ve haklı olarak kadına yönelik böyle ayrımcı ifadeler ortadan kalkmaya başlamıştır. Asıl konuya dönecek olursak,  taa ehlibeyt döneminde 40 yaşın üstünde olup da bir birlerinin küçücük kızları ile evlenen  Arapların geleneğinde kız çocukları nikâhlandığı andan itibaren, bazı bölgelerde  de gerdeğe girdiği andan itibaren artık  kadındır. Ve onlar kız çocuğu olarak değil yaşı küçük kadınlar olarak ifade edilir.

Ahzab suresi 49’uncu ayette ise erkeğin henüz zifafa girmemiş yani henüz cinsel ilişkiye girmemiş karısını boşarken ne yapması gerektiğini anlatır. Mantıklı bir şekilde düşünelim. Bir erkek ve bir kadın evlenir de cinsel ilişkiye girmez mi? Belki nadir görülen durumlar olabilir mesela kadın adetli olur veya birisi hastalanır veya adam evlenir ama evlenişinin hemen ardından gerdeğe girmeden önce yani sadece birkaç saat içinde boşanmaya karar verir. Sizce bu ne kadar mantıklı?  Bu ayet, bu kadar nadir görülen durumlardan bahsetmiş olabilir mi? Belki bu tür durumlara da işaret etmiştir fakat geçmişte bu zamana kadar bazı Arapların sekteye uğratmadan devam ettiregeldikleri gelenek ortadadır. Küçücük kız çocuğu ile evlenirsin ve o çocuğun kendi evinin içinde kendi kuralların ile büyüyüp olgunlaşmasını ya da adet görmeye başlamasını beklersin, belki de beklemezsin ve kız çocuğunun birazcık boyunu atıp fiziksel olarak geliştiğini gördüğün an yatağına alırsın. Yok eğer bu süre içinde o kız çocuğuna ilişmemişsen ve boşanmaya karar vermişsen işte aşağıdaki ayeti oku:

Ahzab 49:  Ey iman edenler! Mümin kadınları nikâhlayıp da, henüz zifafa girmeden onları boşarsanız, onları sayacağınız bir iddet süresince bekletme hakkınız yoktur. O halde onları (bir bağışla) memnun edin ve onları güzel bir şekilde serbest bırakın.

Gelelim modernistlere! Talak suresi 4’üncü ayette geçen “adet görmeyen” ifadesi nasıl anlamlandırılıyor:
· Bir kısım modernist yorumculara  göre “adet görmeyen” ifadesi ile kastedilen durum aslında bir kadının doğum yaptıktan sonra belli bir süre adet görmediği zaman dilimini ifade eder.
· Bir kısım modernist yorumculara  göre  ise “adet görmeyen” ifadesi ile kastedilen şey doğuştan yapısal bozukluğu nedeni ile  kısır olan yani hiçbir zaman adet görmeyecek olan kadınları ifade eder.
· Bir kısım modernist yorumculara  göre  ise “adet görmeyen” ifadesi ile kastedilen şey, Sibirya, Rusya gibi soğuk ülkedeki kız çocuklarının fiziksel olarak epey bir olgunlaşıp geliştikten sonra yani sıcak ülke kızlarına göre geç yaşta adet gördüklerinden, fiziksel olgunluğu hesap edilerek evlenmiş olmasına rağmen adet dönemi henüz başlamamış olan genç hanımlardır.

Yukarıdaki onca tahminsel fikirlere rağmen ayette “adet görmeyen” ifadesi ile ne kastedildiği hiçbir şekilde tam olarak belirtilmemiştir yani ilgili ayet anlam olarak tek başına muallaktır. Soğuk ülke kızlarının geç adet görmesi gibi bir bahanenin Talak 4’le ilişkilendirilmesi de mümkün değil çünkü Kur’an Arapça olarak ve Arap geleneklerine uygun olarak indirilmiş bir kitaptır ve modernist ilâhiyatçılar çelişkili gibi ya da garip görünen bir çok ayeti açıklarken Allah’ın dinini yayma döneminde cahil Arapları ikna etmek için daha çok o dönem Araplarının zihniyetine, geleneğine ve yaşam tarzına uygun olabilecek kuralları ve ayetleri indirdiğini ve Kur’an’ı bu şekilde algılamamız gerektiğini savunurlar. Bu durumda hayatı boyunca soğuk ülke kadınlarını hiç görmemiş hatta haberi bile olmayan o dönem Araplarının “adet görmeyen” ifadesinin hayatları boyunca hiç görmedikleri bir insan ırkı için anlamlandırmaları mümkün değil. İddialardan birisi de doğum yapan kadının doğumdan bir süre sonra ve emzirirken adet görmediği ve “Adet görmeyen”  ifadesinin bunu kast ettiği iddiası. Diğer iddia ise kısır olan yani hayatı boyunca hiç adet görmeyen kadınları ifade ettiği iddiası. Bu iddianın ikisi de tam anlamıyla çürüktür. Hatta çürük oğlu çürük. Neden çürük hemen izah edeyim?

Birincisi, ehlibeyt döneminde zaten çocuk evlilikler sıklıkla yapılıyor. Hatta o dönemde bir kız çocuğunun evleneceği erkeğin evinde olgunlaşması, o dönem Araplarının sıklıkla uyguladığı bir gelenektir. Yani aslında ayet, o dönemin geleneklerine ve bu dönemin bazı İslâmi kesimlerinin uygulamalarına aynen  uygundur.
İkincisi, bazı güvenilir İslâm Alimlerinin, Talak suresi 4’üncü ayete dayanarak yaptıkları ayet tefsirinde ve açıklamalarında henüz adet görmemiş olan kız çocuklarının evliliğinin ve boşanmasının nasıl olacağına yönelik İslâm kaynakları bulunmaktadır ki bir kısmını yazının sonunda  paylaşacağım.
Üçüncüsü,  İlgili ayette  adet görmeyen ve adetten kesilmiş olmak üzere bir birine zıt iki ayrı uç noktanın ifade edildiği çok net bir şekilde anlaşılıyor.
Dördüncüsü ise bu ayetin indiği eski dönem Araplarının, zaten küçük yaştaki kızları harıl harıl evlendiren geleneksel yapısı ile kalkıp da bu ayeti taaa bu zaman dilimindeki ilâhiyatçıların gerekçelerine göre yorumlamaları ve uygulamaları mümkün değil.
Beşincisi ise Talak suresinden önce inmiş olan Ahzab suresi 49’da, bir erkeğin henüz dokunmadığı yani gerdeğe girmediği kadını nasıl boşayacağı tarif ediliyor. Bu durum, Araplardaki çocuk evliliğin gerektirdiği geleneğin bir parçasıdır zaten.
Altıncısı ise her zaman söylediğimiz gibi koskoca ilâh, insanların kendi ayetlerini eleştirmesini mi istiyor yoksa sık sık tekrar ettiği gibi aklımızı kullanma becerimizi gösterip ayetlerinden yüz çevirmemizi mi istiyor?  Eğer eleştirdiğimiz ayet, küçük kız çocuklarından bahsetmiyor ve farklı sebeplerle adet görmeyen kadınlardan bahsediyor olsa ve bu ayeti normal zekâda birisi yazmış olsa  derdi ki: “Ya bu ayet aklı başında insanlar tarafından yanlış yorumlanabilir o yüzden ben tedbirli davranıp hem de çocukların evliliğine engel amaçlı olup tam anlaşılır ve kesin bir ayet yazayım” derdi. Ben de şimdi bu durumla ilgili aklı başında bir insan nasıl anlaşılır net bir ayet yazar onu yazıp paylaşayım. Aşağıdaki ayette kırmızı ile yazılmış olan yerler benim eklediğim ifadeler.

Benim ayetim: Kadınlarınız içinden âdetten kesilmiş olanlarla, herhangi bir sebeple adet gör-emeyenler  hususunda tereddüt ederseniz, onların bekleme süresi üç aydır. Gebe olanların bekleme süresi ise, yüklerini bırakmaları (doğum yapmaları)dır. Kim henüz adet görmemiş çocuklarla ya da ergenlik dönemindeki kız çocukları ile evlenirse veya cinsel birliktelik kurarsa Allah’ın laneti üzerine olur. Allah´tan korkarsa, Allah ona işinde bir kolaylık verir.

Şimdi elinizi vicdanınıza koyun, Allah’ın gönderdiği ayet mi adet görmemiş kız çocuklarının evliliğine karşı çıkmak için net ifadeler içeriyor yoksa sıradan birisi olan benim yazdığım ayet mi  adet görmemiş kız çocuklarının evliliğine karşı çıkan net ifadeler içeriyor? Bu durumda Talak suresi 4’üncü ayeti, Kâinatı yaratan yüce Yaratıcının veya diğer bir isimle Yüce Zekânın gönderdiğine nasıl inanalım? Eğer bu ayeti Peygamberin bizzat kendisi düşünüp yazmış ise buna inanabilirim çünkü o dönemin çöl Arapları nereden bilsinler 1400 yıl sonrasının modern insanlarının ve eğitim çağının geldiği insan ve çocuk hakları bilincinin oluşturacağı yapıyı?

Modernist denilen ilâhiyatçıların Talak suresi 4’üncü ayeti aklamak adına sık sık ısıtıp ısıtıp önümüze sürdükleri gerekçelerden bir tanesi de Nisa suresi 6’ıncı ayet. Hemen okuyalım:

Nisa 6: Evlilik çağına gelinceye kadar yetimleri (gözetip) deneyin, eğer onlarda akılca bir olgunlaşma görürseniz hemen mallarını kendilerine verin. Büyüyecekler (de geri alacaklar) diye o malları israf ile ve tez elden yemeyin. Zengin olan (veli) iffetli olmaya çalışsın, yoksul olan da (ihtiyaç ve emeğine) uygun olarak yesin. Mallarını kendilerine verdiğiniz zaman yanlarında şahit bulundurun. Hesap sorucu olarak da Allah yeter.

Bu ayette, yetimlerin evlilik çağına geldiklerinde mallarının kendilerine verilmesine yönelik bir emir var. Bu ayette konu boşanma değil, yetimlerin mallarının verilmesi mevzusu fakat ilâhiyatçıların bağlantı kurmaya çalıştığı durum ise Nisa suresi 6’ıncı ayetteki “…Evlilik çağına gelinceye kadar…” ifadesi ve  “…onlarda akılca bir olgunlaşma  görürseniz…” ifadeleridir. Evet doğru söylüyorlar. Zaten Yemenli Arapların ve eski bir çok Arap kavminin geleneği de bu yöndedir. Küçük kız çocuğu evlendirilir. Evdeki diğer büyükler ya da kocası, küçük kız çocuğunda bir olgunlaşma görür ise onunla birlikte olur. “Evlilik çağı”  ya da “Rüşd” denilen ifade ise kesin bir yaş ifade etmez ve bölgeye göre değişiklik göstertir. Özellikle göçebe şeklinde yaşayan tarım toplumlarında 11, 12, 13 yaşındaki kız çocukları evlilik çağında olarak görülür. Biraz daha kentsel bölgelerde evlilik yaşı 18 civarında iken daha modern ve eğitimin daha önemsendiği bölgelerde ise evlilik çağı 25-30 arasında olarak değerlendirilir. Yani evlilik çağı ve olgunlaşma olarak ifade edilen kavramlar aslında kişiye ve topluma göre göreceli olan ifadelerdir. Bir Arap, 12 yaşına gelmiş bir kız çocuğunu olgun olarak ifade edebilirken bizler ancak 22-25  yaşındaki bir genci evlilik için olgun olarak ifade edebiliriz. Yani tamamen görecelidir.

Sıra geldi bu konu ile ilgili en önemli meseleye. Modern hayatın gerektirdiği düşünce yapısına, çocuğu ve kadını koruma altına alan modern yasalara sıkı sıkıya sarılmış olan ve İslâm’ın da modern düşünceye uygun olduğunu iddia eden dindar Müslümanlar, belki bu ayetlerin, geçmişteki çarpık evlilik durumlarını bir anda bitiremeyeceğini fakat bir düzene sokacağını ve o dönemler için mecburen gönderilmiş olabileceğini savunabilirler. Ya günümüze gelecek olursak? Sadece Yemen’de değil, Afganistan gibi geri kalmış ülkelerdeki ve hatta bir çok dini tarikat ve cemaat içindeki küçük yaş evliliklerini bitirmek için ne yapacaksınız? Çocuk evliliklerini bitirmek istiyor musunuz? Böyle bir niyetiniz var mı? Eğer böyle bir niyetiniz var ve çocuk evliliklerine yeter artık demek istiyor iseniz bu sübyancı geleneği devam ettiren ve modern yasaları reddeden,  bunun yerine Allah’ın yani Kur’an’ın yasalarına sarılan yüzlerce dini sınıfın, tarikatın, cemaatin ve Müslüman ülkelerin yobaz kafalarını nasıl ikna edeceksiniz? O yobazlar medeni kanunlara Şeytan gözü ile bakarken sadece Kur’an’ı dikkate alırlar. Hadi onlara Allah’ın bir ayetini göstertin de onları bu yobaz yoldan geri çevirin. Açın Kur’an’ı, gösterin onlara ayeti ve deyin ki: “Kur’an’ın şu şu ayeti, çocuk evlilikleri kesin bir dille yasaklıyor. O yüzden adet görmemiş kız çocuklarınızı evlendiremezsiniz. O çocuklarınızın okumaya, tahsil görmeye ihtiyacı var. O çocuklarınız sadece birer rahimle, vajinayla gelmediler dünyaya. Değer verilecek ve geliştirilecek beyinleri, karakterleri  var”  deyin. Hadi Kur’an’dan örnek ayet göstertin, Allah’ın çocuk evliliklerini yasaklayan ayetlerini okuyun ve bitirin bu sübyancılığı. Koskoca Allah, bir erkeğin hangi kadınlarla evlenip hangi kadınlarla evlenilmeyeceğini teker teker sayan ayetler gönderdiğine göre evlilik için bir yaş sınırı da göndermiş olmalı. Evet, sizi anlıyorum… Kâinat kendi kendine yaratılmamıştır, mutlaka bir Yaratıcı var fakat bu Yaratıcı, sürekli değişen ve gelişen toplum ve düşünce yapılarına karşın hiç değişmeyecek bir kitap göndermiş olabilir mi? Sizce kâinatı yaratan Yaratıcının adı Allah mı?

İslâm Âlimlerinin henüz adet görmemiş kız çocuklarının iddetine yönelik sözleri:

…Âyet-i kerimede: "Hiç âdet görmeyenler de böyledir." buyurulmaktadır. Bundan maksat, küçük yaşta evlenen ve zifafa girdikten sonra boşanan kadınlar dır. Bunlar âdet görmedikleri için iddetleri aylarla ölçülür. Bu da üç aydır. Nitekim Süddi, Katade ve Dehhak bu kısmı aynı şekilde izah etmişlerdir… Taberi

…Ebû Osman Ömer b. Salim dedi ki: Bakara Sûresi'nde boşanmış ve kocası vefat etmiş kadının iddeti ile ilgili hüküm nazil olunca Ubeyy b. Ka'b: Ey Allah'ın Rasûlü dedi. Bazıları; haklarında hiçbir şey sözkonusu edilmemiş kadınlar var, dediler. Bunlar da küçük yaştakiler ile hamile olan kadınlardır. Bunun üzerine: "Kadınlarınız arasından ay halinden kesilmiş olanlar..." âyeti nazil oldu…  Kurtubi

“Asla ay hali olmayanlar” ile kastedilen küçük yaştakilerdir. Bunların da iddetleri üç aydır. Buna göre haber hazfedilmiştir. Bu durumdakinin iddetinin ay hesabı ile yapılmasının sebebi bunda âdetin olmayışıdır. (İmam Kurtubi, el-Camiu li-Ahkami’l-Kur’an, Buruç Yayınları: 17/437-438)

…Ve o kadınlar ki altmış veya elli beş yaşında oldukları için hayzdan kesilmişler veya pek genç oldukları için henüz hayz görmeğe başlamamışlardır. Eğer bunların boşandıkları vakit iddetleri hususunda şüpheye düşmüş iseniz biliniz ki onların iddetleri 3 aydır. Bu kadar müddet bekleyince kendilerini boşamış olan kocaları ile bağları tamam kesilmiş olur; artık başkaları ile evlenebilirler. (Ömer Nasuhi Bilmen, Kuran Tefsiri, Talâk/4)

Cenâb-ı Hak “Ey iman etmiş olanlar. Mümin kadınlarla evlendikten sonra onlarla temas etmeden onları boşadığımızda onların size iddet saymasına lüzum yoktur” buyurmuştur. Eğer kendisiyle gerdeğe girilmiş ise o zaman bu kadın ya adet gören, ya da görmeyen kadınlardandır. Adet görmeyen kadınlar da ya küçüktürler, ya da yaşlı oldukları için artık âdetten kesilmişlerdir…”. (İbn Rüşd Kadı Ebu’l-Velid Muhammed b. Ahmed b. Muhammed b. Rüşd El-Hafîd, Bidayetü’l-Müctehid ve Nihayetü’l-Muktesid, Beyan Yayınları: 3/75 – Talak, İddetin Çeşitleri)

…Buluğa ermediği için hayız görmeyen veya bazı nedenlerle geç hayız gören ya da çok büyük bir istisna olup da hiç hayız görmeyen kadınlar, hayızdan kesilmiş kadınlar gibi talaktan sonra 3 ay iddet beklerler. (Mevdudi, Tefhimu’l Kuran, Talâk/4)

…Bu yüzden, henüz hayız görmeye başlamamış kızların, iddetinin beyan edilmesinden anlaşıldığına göre, bu yaştaki kızlarla evlenmek ve kocalarının kendileriyle cinsel ilişkide bulunması caizdir. Dolayısıyla Kur'an'ın caiz gördüğü bir davranışı hiçbir Müslümanın yasaklamaya hakkı yoktur…” Mevdudi - Tefhim’ul Kur’an / Talak Suresi / 4.ayetin Tefsiri

“Küçük kıza ne zaman cima edilebileceği hususunda görüş ayrılığı vardır. Bazı âlimler “Bulûğa erişinceye kadar ona cima yapılmaz”, bazıları ise “Dokuz yaşına varınca ona cima edilir” demişlerdir. Bahrü’r -Râık’ta da böyledir. Âlimlerin ekserisine göre bu hususta yaşa itibar edilmez; gücünün yetmesine itibar edilir. Eğer kız şişman, gelişmiş, cimaya tahammüllü ve erkeğin kendisine cima etmesinden dolayı hasta olmasından korkulmaz ise dokuz yaşına varmamış olsa bile ona cima edilebilir. Ancak kız zayıf ve cimaya tahammülsüz olursa vaya cima sebebi ile hastalanacağından korkulursa yaşı büyük olsa bile ona cima etmek helâl olmaz.
Sahih olan görüş de budur.”  (Fetevayı Hindiyye, Akçağ Yayınları, Nikâh, 4. Nikâhta Velayet, Bu Konu İle İlgili Diğer Bazı Mes’eleler)  

Eğer bir kadın çok yaşlı ya da çok genç olduğu için adet görmezse o zaman bekleme süresi 3 aydır.  Şeyh Muhammad ibn ‘Uthaymeen (Arap sünni alim)

Hiç bir Müslüman’ın Kuran’ın izin verdiği bir şeyi yasaklamaya hakkı yoktur. Sayyid Abul Ala Mevdudi (Pakistanlı Sünni alim)

Henüz bulûğ çağına gelmemiş olanların iddeti de hayız çağını geçmiş olanlar gibi 3 aydır. (Vehbe Zuhayli, et-Tefsirü’l-Münir, Risale Yayınları, Talâk/4)

Sizden birisi âdetten kesilmiş bir kadın alır da iddetinde şüphe ederse onun bekleme müddeti 3 aydır. Bunu işiten bir sahabi ise şöyle sordu: “Ya Rasulallah! Buluğa ermemiş bir kızın iddeti ne kadardır?” demesiyle de âyetin devamı geldi. Onlar da âdetten kesilmiş kadınlar gibi 3 ay bekler.  (Ebül-Leys Semerkandi, Tefsirü’l-Kur’an, Talâk/4)

…Aynı şekilde küçüklüğünden dolayı hayız görmeyenlerin iddeti de 3 aydır. Muhammed Ali Es-Sabuni, Safvetü’t Tefasir (Ensar Neşriyat), Talâk/4

MUHAMMED ALEMLERE RAHMET DEĞİL ZAHMETTİR |2

Yazan: The Guiding
Guiding, islamiyet, din, Hz Muhammed, Muhammed'in kadınlar hakkında sözleri, İslam'da kadın, Nisa suresi, İslam'da çok eşlilik, Cariye ile yetinin, İslam'da cariye, Hz Muhammed ganimetler, Ganimetler Allah'ındır,

MUHAMMED ALEMLERE RAHMET DEĞİL, ZAHMETTİR |2


Muhammed için Kur’an’ın , Enbiya Suresi 107.ayetinde “Biz seni ancak alemlere rahmet olarak gönderdik.” der. Rahmet  kelimesinin sözlükte ; Birinin suçunu bağışlama, yargılama, merhamet etme anlamlarına geldiğini önceki yazımızda belirtmiştik.

Hadis kaynaklarında Sizin en hayırlınız öznesi ile başlayan cümle, farklı kişilikler ile son bulmaktadır. “Kur’anı öğrenen ve öğretendir.”, “Ahlakı güzel olanınızdır “Ailesine karşı en iyi olanınızdır. Ben de, ailesine karşı en iyi olanınızım!", "Kadınlarına hayırlı olanınızdır “, ”İnsanlara faydalı olanınızdır” (Buhari-Müslim-Tirmizi)

Yukarıdaki hadisler, kaynaklarda farklı kelime ve cümleler ile geçiyor olsa da; sonuç olarak, insanlara yapılacak olan iyilik övülmüş, kadınlara karşı hayırlı olma, onlara iyilik yapılması konusu ise biraz daha öne çıkmıştır. "Bana, (dünyanızdan) koku ve kadın sevdirildi. Gözümün nuru ise namazda kılındı." ve "Dünya bir meta'dan ibarettir. Onun en hayırlı meta'ı ise sâliha kadındır." hadisleride olduğu gibi.

Muhammed, bir başka hadisinde de kadınlar hakkında şöyle diyor: “Kadınlara iyi davranmanızı tavsiye ediyorum; vasiyetimi tutunuz. Zira kadın kısmı kaburga kemiğinden yaratılmıştır. Kaburga kemiğinin en eğri yeri üst tarafıdır. Eğri kemiği doğrultmaya kalkarsan kırarsın. Kendi hâline bırakırsan, yine eğri kalır. Öyleyse kadınlar hakkındaki tavsiyemi tutunuz.” (Buhari 3331 Kitap 60, Hadis 6 -Müslim 1468 a, Kitap 17, Hadis 80 - Tirmizi 1188 Kitap 13, Hadis 15 - Ebu Davud)

Kadınlar ile ilgili olarak Kuran’da ise, “Kadınlar” anlamına gelen “Nisa” isimli  surede, birden fazla evlendiğiniz kadınlar arasında adil olamazsınız uyarısı yapıldıktan sonra, hiç olmazsa eşiniz değilmiş gibi davranmayın diyerek kadınlara sözde lütuf emrediliyor:
“Kadınlarınız arasında her yönden adaletli davranmaya ne kadar uğraşsanız buna güç yetiremezsiniz. Bari birisine tamamen kapılıp da diğerini askıya alınmış gibi bırakmayın. Eğer arayı düzeltir ve haksızlıktan korunursanız, şüphesiz Allah çok bağışlayıcı ve esirgeyicidir.“ (Nisâ sûresi-129)

Görüldüğü gibi, çok eşli olanların eşleri arasında adaleti sağlayamayacakları ayet ile bildirilmekte olup, madem birden fazla evlendiniz, eşlerinizden birini çok sevmişseniz; diğerinin gönlünü almaya devam edin diyor  ayet. Ancak bizi yaratan Allah, nasıl oluyorsa, adaleti sağlayamayacağımızı bilip, bize de bildirdiği  halde,  aşağıda yer alan ayette de ; eşler arasında adaleti sağlamaktan korkarsanız tek eş ya da cariye ile yetinin diyor.
“Yetimlerin hakkına riayet edemeyeceğinizden korkarsanız, beğendiğiniz kadınlardan ikişer, üçer, dörder nikâhlayın. Haksızlık etmekten korkarsanız tek kadın veya mülkiyetinizde bulunan câriye ile yetinin; bu, adaletten ayrılmamanız için en uygun olanıdır.” (Nisâ sûresi-3)

Aynı suredeki iki ayet arasındaki çelişkiyi görebiliyorsunuz değil mi? Sözde rahmet peygamberi, eşlerinizden sevmediğiniz eşinize karşı, eşiniz değilmiş gibi davranmayın, onun da gönlünü alın anlamında  ayet getirirken, diğer taraftan hem adaleti sağlayamazsınız deyip hem de adaleti sağlamaktan korkarsınız diyerek, Allah’ı kulları hakkında bilgisiz yerine koyuyor. Bu da bizim,  Kur’an’ın Allah’ın kitabı olduğu konusundaki  şüphemizi kuvvetlendiriyor.

Kadınların “Tarla” olarak ifade edilmesi ise ayrı bir konu. (Bakara Suresi-223) Bu türden çelişkileri diğer yazılarımızda bulacaksınız. Biz şimdi asıl konumuza geri dönelim, Muhammed’in rahmet peygamberi olmadığı konusuna…

Ahmet İbni Hanbel’in Muvatta isimli eserinde ve Müsned’inde geçen hadiste Muhammed; “Ben güzel ahlakı tamamlamak için gönderildim.” demiştir ancak, kendisinden pek ahlaklı davranışlar gördüğümüz söylenemez.

"Sizin en hayırlınız, kadınlarına hayırlı olanınızdır" diyen Muhammed, Bedir savaşı sonrası, Ramazan ayının son günlerinde,   kendisini şiirlerinde eleştiren 5 çocuklu Esma binti Mervan isimli kadını, gözleri görmeyen Umeyr bin Adi isimli bir adama öldürtmüştür. (İbn Abdülber, el-İstîʿâb, III, 1218) Bebeği annesinin üstünde ve her ikisi de uykudayken,  bebeği kenara koyarak, cinayeti gerçekleştiren adamın, acaba o kadını öldürmekle hatamı mı ettim? şeklindeki sorusu ve tedirginliği karşısında, Muhammed: “Onun için iki keçi bile tokuşmaz” demiştir. Yani ona sahip çıkacak kimse yok diyor. O kadına sahip çıkacak biri olsaydı Muhammed demekki bu cinayetten vazgeçecekti. Nitekim, damadı Osman’ın araya girmesiyle, önceleri vahiy katibi olup daha sonra Muhammed’in peygamberliğini reddeden,  Abdullah İbnu Sa'd İbni Ebi's-Sarh’ı öldürmekten vazgeçmiştir. Yaptığı işi bir de överek, Esma’yı öldüren Umeyr’e :  “Allah’a ve resulüne gıyabında yardım eden bir adam görmek isterseniz Umeyr b. Adî’ye bakın” sözleriyle iltifat etmiş, cinayetine Allah’ı da ortak etmiştir. (Vâkıdî, I, 173, İbn Ishak, Muhammed'in Hayatı, Sayfa 675-676)

Bedir Savaşı (13 Mart 624) ve daha sonra yapılan savaşlar ile ilgili olarak İslam kaynaklarında , Müslümanların savunmada kaldıkları ve kendilerine saldırı olmadıkça saldırmadıkları ve savaş sonrası esirlere iyi muamele yapıldığı, Mekke fethedildikten sonra da, daha önce iman etmeyenlerin serbest bırakıldıkları, onlardan intikam alınmadığı bilgisi verilir. Savaş için hareket edilmeden önce de Muhammed’in arkadaşlarına, “Allah’ın adıyla, Allah’ın inayetiyle ve Resulullah’ın dini üzere (cihad etmek üzere) yürüyün. Sakın piri fani yaşlıları, çocukları, kadınları öldürmeyin. Ganimetten bir şey çalmayın, ganimetlerinizi toplayıp uygun bir şekilde muhafaza edin. İyi davranış sergileyin, şüphesiz Allah iyi, güzel davrananları sever.” diye tembih ettiği rivayetleri yer alır. Temel kaynaklardan alınarak ortaya çıkarılan eserlerde bazı gerçekler, hangi gerekçe ile yapıldığı bilinmez ama; bazı konulara hiç değinilmez ya da kitabı yazan kişinin kendi anlayışına ve yorumuna  göre konunun işlendiği görülür. Müslümanlar Mekke döneminde inançlarından dolayı eza, cefa görmüşler, boykot edilmişler, açlık yokluk görmüşlerdir ancak; Bedir savaşı, Müslümanların müşriklerin mallarına yağma ile başlayan bir savaştır. Hatta savaş sonunda ele geçen ganimetler ile ilgili sahabiler arasında tartışma çıkmış, bunun üzerine Muhammed, aşağıdaki ayeti getirerek, taksimatı kendisine bırakmış, işin içine bir de Allah’ı katarak; ganimetin sahibinin kendisinin ve Allah olduğunu söylemiştir.

(Ey Muhammed!) “Sana ganimetler hakkında soruyorlar. De ki: "Ganimetler Allah'a ve Resûlüne aittir. O halde, eğer mü'minler iseniz Allah'a karşı gelmekten sakının, aranızı düzeltin, Allah ve Rasûlüne itaat edin." (Enfal Suresi-1)

Yukarıda Bedir Savaşı sonrası, sadece yazdığı şiirler yüzünden bir kadının Muhammed’in emriyle öldürüldüğünden bahsetmiştik. Aynı savaş sonrası, Ukbe bin Ebi Muayt ve Nadir bin Haris, diğer esirler fidye karşılığında serbest bırakılırken daha önce zulüm yaptıkları gerekçesiyle bu ikisi öldürüldüler. Esirlere yapılan muamelenin kendisine de uygulanmasını isteyen ve diğer esirler öldürülmediği halde kendisinin niçin öldürülmek istendiğini soran Ukbe’ye Muhammed: “Küfrün ve Allah’a, Rasûlü’ne düşmanlık ve iftiraların dolayısıyla.” demiştir.

Ukbe bunun üzerine “Çocuklarıma kim bakacak?” demiş, Muhammed de cevaben ona: “Sen hele cehenneme girmeye bak, onları Allah’a bırak!” demiştir. Daha sonra her ikisi de Âsım b. Sâbit veya Hz. Ali tarafından öldürülmüşlerdir.

Rahmet peygamberi olarak gönderildiği iddia edilen Muhammed’in biraz da beddualarından bahsedelim. Önce kendisinin beddua ve lanet etmeyin sözü ile başlayalım. Ebu Davud ve Tirmizi’de geçen hadis şöyle:
"Birbirinize Allah'ın lâneti, gazâbı ve cehennem azâbı  ile lânet ve beddua etmeyiniz!"
Şimdi de Cebrail üzerinden yapılan bedduaya onayını, yani  Amin! dediğini görelim. Bu hadis Buhari’de geçiyor.
Muhammed bir keresinde minbere çıkarken, üç adımda da amin diyor. Hutbesini bitirdikten sonra bu “Amin” lerin sebebi sorulduğunda: "Cebrail (a.s.) üç dua etti, ben de onlara amin dedim.
-Birincisi: Cebrail (a.s.): 'Annesine, babasına veya sadece onlardan birine ulaşmış bir evlat, (onlara güzel hizmet edip, onların hayır duasını alıp) cenneti kazanamadıysa, ona yazıklar olsun/burnu yerde sürtünsün!' dedi, ben de amin dedim.”

- İkincisi: "Cebrail (as): 'Sen peygamber olarak bir insanın yanında anıldığın zaman, sana salat-ü selâm getirmezse; ona yazıklar olsun!.. Onun burnu yere sürünsün!' dedi. Ben de ona amin dedim."

-“Üçüncüsü: "Cebrail (as): 'Ramazana eriştiği halde bir insan, Ramazanın feyzinden, bereketinden istifade edememiş, Ramazan gelmiş geçmiş de hâlâ Allah'ın mağfiret ettiği bir kul olamamışsa, Allah'ın affını, mağfiretini kazanamamışsa; yazıklar olsun o kula!.. Burnu yerde sürtsün!' diye  dua etti. Ben de ona amin dedim.”

Görüyorsunuz, Rahmet peygamberi olarak gönderilen kişi, anne babasına iyilikte bulunmayan kişilerin hidayete ermeleri,doğru yolu bulmaları  için değil de ; acı çekmeleri için beddua ediyor. Devamla, kendi adı anıldığı zaman hürmet göstermeyecek kişilere beddua ediyor. Yine devamla, Ramazan ayına ulaşmış Müslümanların tövbelerinin ve dualarının kabul olunması için dua etmiyor da;  yazıklar olsun diyerek acı çekmeleri için beddua ediyor. Hani Muhammed rahmet üzere gönderilmişti? Hani o, en güzel ahlak üzereydi? Hani o, en hayırlı olanın, insanlara hayırlı olan kişi olduğunu söylüyordu?

Şimdi bazıları bu hadisin zayıf ya da uydurma olduğunu düşünebilir. Yaptığım araştırmalarda hadisin sahih olmadığı ile ilgili bir bilgiye ulaşmadım. Bazıları hadisi evirmiş, çevirmiş, “Bu ifade mecazi bir ifade “ diyenler olmuş, Muhammed’in başka hadislerini  getirerek, durumu kurtarmaya çalışmış ama nafile. Hiçbiri zayıf ya da uydurma olduğunu söyleyememiş. O halde gerçek ortada. Bazıları şunu da diyebilir: ”Kur’an ile çeliştiğine göre biz Kur’anı ölçü alır, hadise itibar etmeyiz.” Keşke bu cümle sorunu çözse! Neden mi? Çünkü Kur’an ayetleri de çelişkilerle dolu. Yukarıda geçen hadiste ayrıca bir kavram kargaşası ile de karşı karşıya kalıyoruz. Güya bedduaları eden Cebrailmiş. Cebrail kim? Vahiy meleği değil miydi Cebrail?

O halde Cebrail ile ilgili tanımlara birlikte biraz göz atalım:
“Cebrail, İslam’a göre peygamberlere vahiy getirmek, Allah'ın emir ve yasaklarını bildirmekle vazîfeli melektir.” “Cebrâil'in ismi Kur’ân'da ayrıca Cibrîl, Rûh-ul-Emîn ve Ruhu'l-Kudüs diye de zikredilmektedir.”  “İslâm dininde Cebrâil, Hz. Peygamber’e ilâhî emirleri bildiren vahiy meleğidir ve dört büyük melekten biridir.” Buna benzer yapılan tanımların yanında, hiç günah işlemeyen, çok güçlü bir melek olduğundan, emrinde meleklerden bir orduya sahip olduğundan, insan kılığına girerek vahiy getiren biri olduğundan, büyüklüğünden , kanadının sayısı gibi özelliklerinden bahsedilmektedir. Kaynaklarda Cebrail’in İnsan kılığına girip giremeyeceği gibi konular tartışılmış  ancak Cebrail’in insanlara beddua eden bir özelliğine hiç değinilmemiştir. Zaten beddua ediyor olması garip değil midir? Neden bir melek beddua etsin ki? Günah işlemeyen bir varlık, neden Allah’ın izni olmadan bir insanın kötülüğünü istesin? Bunu eğer Allah istiyorsa;  neden ayeti ile bunu peygamberine bildirmiş olmasın da meleğine söyletsin?

Muhammed’in beddua ve lanet içeren sözleri,  yukarıdaki hadis ile sınırlı değildir. Hadislerinde pek çok konuda beddualarına ve lanetlerine rastlıyoruz. Dövme yapan ve yaptırana, başkasının saçını,  kendi saçına takanlara, canlı resim ve heykel yapanlara (insan veya hayvan), kocasına küsüp ondan ayrı sabahlayan kadına, kocasının cinsel isteğine cevap vermeyen kadına, sahabe hakkında kötü söz söyleyene, kafirlerin Müslümanlardan daha iyi ve daha dürüst olduğunu söyleyenlere, Faizi alana, verene, onun katipliğini ve şahitliğini yapana, çekirgeye, vb pek çok konuda beddua ettiğini görüyoruz. “Dövme yapmayın”, “Faiz alıp vermeyin” , "Sahabem hakkında güzel söz söyleyin" demek yerine bir peygamber neden beddua eder? Peygamberlerin görevi, ümmetine doğruyu göstermek, yanlıştan vazgeçirmek değil midir? Eğer bir peygamber beddua edecekse o zaman biz; (Ey Muhammed!) “Rabbinin yoluna, hikmetle, güzel öğütle çağır ve onlarla en güzel şekilde mücadele et. Şüphesiz senin Rabbin, kendi yolundan sapanları en iyi bilendir. O, doğru yolda olanları da en iyi bilendir.” (Nahl Suresi-125) ayetini nereye koyacağız? Kur’an’daki Muhammed ile hadislerdeki  Muhammed aynı Muhammed değil midir? Kur’an’ı ve hadisleri yazan katipler aynı olduklarına göre yorumu sizlere bırakıyorum.

KUR-AN VE KADINLAR İÇİN DEHŞET VERİCİ AYETİ

AY, islamiyet, din, Kur-an, Hz Muhammed, Bakara Suresi, Savaş esiri kadınlar ve İslam,İslamiyet ve kadın,Kur'an ve kadın,Nisa suresi,Cariye almak için savaşanlar,Savaşta ele geçirilen kadınla ilişkiye girmek,cariye
Kur’an'a göre (Bakara Suresi'nin 228 ve 234. ayetleri) eğer bir kadının eşi ölür veya öldürülürse, ikinci bir eşle evlenebilmek için en az 4 ay 10 gün veya üç ay hali-âdet görünceye kadar beklemelidir. Ama bu kural, savaş esiri cariyeler için geçerli değildir. Bunun sebebi şudur ki, Muhammed, hem kendisi hem de arkadaşları o kadınlarla bir an önce ilişkiye girebilsinler diye böyle bir imkânı sağlamıştır; yoksa başka ne amaç güdülmüş olabilir ki!

"Savaşta ele geçirilen bir kadınla ilişkiye girebilmek için, o cariyenin bir ay hali-adet görmesi yeterlidir." Bir ay hali âdet görme gerekçesini de şöyle açıklamıştır: O kadının doğuracağı çocuğun hangi erkekten olduğu bilinsin diye, Yani, neslin kime ait olduğu belli olsun, birbirine karışmasın demek istemiştir. Bir diğer ilginç nokta da şudur: Bazen öyle olurdu ki, bir cariye ile birden fazla erkek cinsi ilişkide bulunurdu. Bu arada o zavallı kadın hamile kaldığında, çocuğun hangi erkeğe ait olduğu tartışmalara, hatta kavgalara neden olurdu. Örneğin; bir cariyeyle cinsi münasebette bulunan üç erkek, kadının hamile kalması sonucu bir ara Ali'ye müracaat edip o çocuk için hak talebinde bulunurlar. Ali, çektirdiği kura sonucu onları uzlaştırır, Ali'nin uyguladığı yöntem Muhammed'e anlatılınca, kendisi sevinçten kahkahalara boğulur ve onun uygulamasını takdir eder.

Nisâ Suresi’nin 24. ayetinde özet olarak, "(Başkasıyla) evli olan kadınlarla evlenmeniz size haramdır; ancak eğer evli olan kadınlar cariye-savaş esiri iseler, sizler onları alabilirsiniz (bu durumda evlilik şartı aranmaz)" deniyor.Bu ayetin sebep sonuç ilişkisi üzerinde biraz durmakta yarar vardır, Ebu Sait el- Hudri şöyle diyor:

"Peygamber, Huneyn Savaşı'nda bazı insanları Evtas tarafı­na yolladı. Bunlar oranın halkını mağlup edip hanımlarım ele geçirdiler. Bu kadınlar, Muhammed tarafından Müslümanlara dağıtılınca, bazı sahabiler "Biz nasıl müşriklerin hanımlarıyla yatacağız, bu iş nasıl helâl olabilir?" şeklinde itiraz etmeye başladılar. Bu tartışmalar üzerine Nisa Suresi'nin 24. ayeti bu süreçte inmeye başladı. "Bilindiği gibi az önceki ayet, Müslümanlara savaş esiri kadınlan kullanma konusunda geniş yetki veriyordu. Özet olarak, "Evet, evli olan kadınlarla evlenmek haramdır, ama eğer evli olan kadınlar savaş esiriyse zaman Müslümanlara helâldir, sakıncası yoktur" anlamındaydı. Çok açıktır ki, Muhammed, etrafındaki insanlardan gelen itirazları bertaraf etmek için böyle bir ayete başvurmuş ve sonunda kendilerini bu işe alıştırmayı başarmıştır, yoksa çok adil diye tavsif edilen nitelenen bir Tanrı’nın böylesine bir zulme onay vermesi nasıl açıklanır ki!

Kur’an, az önceki ayetlerle yetinmeyip, Müslümanlara cariyeleri kullanma konusunda geniş imkânlar tanımaya devam etmiştir. Örneğin, yine Nisa Suresi'nin 25. ayetinde, "Şayet bir insanın, imanlı hür kadınlarla evlenmeye gücü yetmiyorsa, o zaman elleriniz altında bulunan imanlı genç kızlarınız (sayılan) cariyelerinizden alsın" deniyor. Kur'an’da Müslümanlara cariyeler konusunda tam yetki verilince, bazen öyle oluyordu ki, ortada henüz savaş söz konusu değilken, Müslüman gençler, karşı tarafın kız ve kadınlarını gözden geçiriyorlardı. Mesela bir adam Muhammed'e, "Eğer siz Taif şehrini alırsanız haberiniz olsun falanca kadın çok güzeldir" deyip o kadının güzelliğini daha önceden haber vermişti. "Adamın bu sözü Muhammed'in zoruna gitmiştir" dense de, bizim için Muhammed’in ona kızıp kızmaması değil; tersine, Müslümanların başlangıçta, "Nasıl olur da biz müşriklerin kadınlarıyla yatarız?" şeklindeki olumlu itirazlarına karşı onun verdiği olumsuz yanıt önemlidir. (Nisâ Suresi'nin 24, ayetinde "Allah'ın emriyle siz onları kullanabilirsiniz” demişti.) Nitekim onlar, zaman içinde Kur'an'da ayetler görünce değiştiler ve öyle bir noktaya gelindi ki, artık bir an evvel cariyeleri kapmak için dört gözle savaş bekler duruma geldiler. İşte bizim için önemli olan, bu çok vahim ve dehşet verici ayetlerin Kur'an'da yer almasıdır. Mümin bir kişi için cariyeyi kullanma konusunda Kur’an'da bu kadar yetki varken, ister istemez İnsanlar bir an evvel savaşa girip bir kadın-cariye ele geçinmeyi canı gönülden isterler. Bu ayetler mevcutken "Muhammed adama kızmıştır" şeklindeki savunmalar pek inandırıcı olmuyor. Çünkü bir taraftan onlara cariyenin kullanımını sağlamak, diğer taraftan bazı durumlarda onlara kızmak tutumu birbiriyle çelişiyor.

Hatta kaynaklarda bunların ötesinde şeyler de geçiyor. Mesela; Sait bin Yesar, "Bazen cariyeleri satın alırken livata'da (makattan ilişkiye girme) dahi bulunurduk" diyor.

Kaynaklar:
(Buhari, Libas, 62. bap.) Sadece bu olay,
1) Müslim. Reda, No: ¡456; 2) Ebu Davud. Nikah, No; 2155; .3) Tirmizi, Tefsir,
Nisa, No: 3016-17; 4) Nesaî. Nikah. 59-6/MO; 5) Tac, Nisâ tefsin, 4/93.

ÖMER BİR MÜSLÜMANI ÖLDÜRÜYOR

AY, Nisa suresi,din, islamiyet, Kur'an,Nisa suresi 65.ayet,Ömer,Hz Ömer bir Müslümanı öldürüyor,Hz Ömer,Hz Muhammed,Allah Ömer'i haklı buluyor, Elmalılı Hamdi Yazır, Hadisler,Allah Muhammed'i haksız buluyor
Muhammed zamanında iki şahıs arasında bir ihtilaf söz konusu oluyor. Bu şahıslar, kendi aralarında halledemedikleri bu anlaşmazlığın çözümü için Muhammed'e başvuruyorlar ve ondan sorunun çözümü konusunda yardım İstiyorlar. Sonunda Muhammed birini haklı, diğerini de haksız buluyor. Bunun üzerine, haksızlığına karar verilen kişi Muhammed'e, "Müsaaden varsa bu dava konusunda bir de Ömer'den görüş alalım, bakalım o ne diyor" demek suretiyle bir istekte bulunuyor. Muhammed de onun bu İsteğini anlayışla karşılıyor ve Ömer'e gitmelerine izin veriyor. Dava tarafları, bu kez Ömer'e varıp hem davalarının boyutlarını, hem de bu konuda Muhammed’den de fikir aldıklarını anlatınca, Ömer kendilerine, "Bekleyin eve gidip geleceğim ve sizinle ilgileneceğim" deyip eve giriyor ve bir süre sonra elinde çıplak bir kılıçla gelen Ömer, "Muhammed'e itiraz eden hanginizdir?" diye soruyor. Onlardan biri "Benim" diye yanıt verince, Ömer ona saldırıyor ve kafasını bir hamlede kesiyor. Ömer devamla, "Muhammed'e karşı gelenin sonu böyle olur" diyor. Diğer adam, bu manzarayı görünce kaçıp tekrar Muhammed'e varıyor ve gelişmeleri olduğu gibi kendisine anlatıyor. Muhammed, duyduğu bu menfur olay karşısında Ömer'e karşı -onun gıyabında sert tepki göstererek "Nasıl olur da Ömer bir mümini öldürür, olamaz!" diyor. Aslında olan olmuştu ve politik açıdan bakıldığında, ne yapıp edip diğer konularda olduğu gibi burada da Ömer’in yardımına koşulmalıydı. Zira öleni geri getirmek zaten mümkün değildi. Nitekim de gelişmeler Ömer'in lehine oldu:

Bu olay üzerine inen Nisâ Suresinin 65'inci ayeti şöyle diyordu:
"(Ey Muhammed!) Hayır, Rabbine and olsun ki, aralarında çıkan anlaşmazlık konusunda seni hakem seçip sonra da senin verdiğin hükümden içlerinde hiçbir sıkıntı duymadan onu tam manasıyla kabullenmedikçe, iman etmiş olmazlar."

Bu ayet, kesin bir ifadeyle şu sonuçları ortaya koyuyordu: Birincisi, Ömer tarafından öldürülen adam, ikinci kez Kur'an ayetiyle çok ağır bir manevi ceza ile cezalandırılıyordu. Böylece öldürülen kişi, Allah katında inançsız biri olarak nitelendiriliyor ve öldürülmesi gereken bir kişi olarak bildiriliyordu. İkincisi İse, Ömer bu eylemiyle aslında bir kişiyi öldürmekten ötürü kısas cezasıyla cezalandırılmalıydı. (İslam inancına göre, Mâide, 45 vb.) Oysa Ömer, bu cinayetten sonra tertiplenen ayetle bu cezadan kurtarıldığı gibi, üstelik de Kur’an'da net bir biçimde takdir topluyor, onun için özel olarak ayet iniyor, İşin ilginç tarafı, çoğu kaynağa göre Muhammed, bu olaydan ötürü Ömer'e, "el-Faruk/Adaletin kılıcı" sıfatını takıyor. Yani, halk arasında meşhur olan "Ömer-ül Faruk" nitelemesini -ki, doğru ile eğriyi, hak ile batılı birbirinden ayırt eden kişi anlamına geliyor- bu cinayet olayı üzerine Ömer'e veriyor. Halbuki ortada yargısız infaz olduğu belli... Buna rağmen, gelen ayet ile Ömer'in temizlenmesi ve öldürülen kişinin suçlu ilan edilmesi, rasyonel hukuka aykırı olduğu gibi, ilk duyduğunda Muhammed'in vicdanına da aykırıydı. Çünkü o, bu olayı ilk duyduğunda çok sert bir şekilde tepki göstermişti, söz konusu öldürme eyleminin usulsüz olduğunu beyan etmişti. Ama buna rağmen, gelen ayetle mağdur kişi değil, Ömer destekleniyor ve onun için Kur'an'da yer ayrılıyor, neredeyse bir numaralı insan haklan hamisi olarak ilan ediliyor ve Allah, Muhammed'in -bu olay yüzünden- Ömer’e kızmasını da haksız buluyor. Üstelik de Allah bu ayette bizzat yemin ederek Muhammed'in kızgınlığının yersiz olduğunu üzerine basa basa ilan ediyor.

Elmalılı Hamdi yazır, Hak Dini Kur-an Dili, Ömer'in az önceki olayını ve bu olaydan ötürü "Faruk" sıfatını aldığını açık bir ifadeyle yazıyor.

Kaynaklar:
Tecrid-i Sarih, No; 261-2/352; Kadı Beydavi, Etivarü't-Tenzil, Bakara-98; Suyuti, Tarih-i Hulefa. 124; Riyad-üt-Tahbin, 708/125, s.348 ve likan..,, 10. bö­lüm: Vahidi, £îba£)-i Nüzul, Bakara-98; AEi-Naci Tantavî, Ahbari Ömer, s.378.

KUR-AN AYETLERİ NASIL YAZILIYORDU? - 2

AY, Nisa suresi,din, islamiyet, Kur-an, Hz Muhammed, Cihad ayeti,İbn-i Ümmi Mektum,Allah ayet gönderirken nasıl unutur?,95.ayet, Kur-an ayetleri nasıl yazılıyordu?, Kur-an'a eklenen ayetler, Allah unutur mu? KUR'AN AYETLERİ NASIL YAZILIYORDU? -2


"Nisâ Suresi'nin 95. ayeti
Zeyd bin Sabit anlatıyor;

"Nisâ Suresi'nin 95. ayeti ilk indiğinde Muhammed bana, "Kalem ve yazı malzemeni al bu ayeti sana yazdırayım" dedi. Ayeti, ilkin şu şekilde bana yazdırmak istedi: "Mallarıyla, canlarıyla cihad eden müminlerle oturan müminlerin durumu aynı olmaz..." diye. Ben artık bu ayeti yazmak üzereyken, o esnada İbn-i Ümmi Mektum çıkageldi ve "Ey peygamber, cihada gücüm yetseydi, muhakkak ben de gider, düşmanla savaşırdım" dedi. Bu itirazlar üzerine, peygamber bize, "Cebrail"in bir daha vahiy getirdiğini ve az önceki ayetin son olarak şu şekle dönüştüğünü söyledi: "Mazeret sahipleri hariç, cihad eden müminlerle evlerinde oturan müminlerin durumu aynı olmaz."

İtiraz eden bu şahsın (İbn-i Ümmi Mektum) her iki gözü de kördü. Ama, çok önemli bir insandı. Bu ayetten önce de onun yüzünden "Abese" Suresi'nin ilk ayetleri inmişti. Öylesine önemli bir insandı ki, Muhammed bir yere gittiğinde en çok onu kendi yerine vekil olarak tayin ederdi. 13 sefer Muhammed'e vekaleten Medine yönetimini üstlenmiştir. Aynı zamanda Muhammed'in 2. müezzini olarak görev yapıyordu.

Bundan, kesin olarak şu olumsuzluklar ortaya çıkıyor: Allah, birinci defa Cebrail'i gönderirken mazeret sahiplerini unutmuş da, adı geçen şahıs ve diğer mazeret sahiplerinin itirazları üzerine, yeniden Cebrail'i yollamış ve düzeltme yoluna gitmiş­tir.

Burada şu soruyu sormakta yarar var:
Acaba Kur'an ayetleri hep sorulan sorular üzerine mi şekillenmiştir? Eğer böyleyse bizim de sorularımız vardır.

Yoksa o günkü insanlar hepimize vekaleten mi soru sormuşlar veya sonsuza dek sorulması muhtemel tüm soruları o zaman mı sormuşlar?

Kaynaklar:
Mücadele suresi 1-4
Tecrid-i Sarih (Diyanet meali)
Fahrettin er-Razi, Tefsir-i Kebir
Ebu Davud, Talak, 17, No: 2214
Sünen-i Ebu Davud tercemesi, Bir Mazeretten Dolayı Harbe Katılmama İzni Bab'ı, 2507
Nesai, Talak, 33-6/168
İbn-i Mace, Talak, 25, No: 2063
Ahmet bin Hanbel, Müsned, 6/410
Kütüb-i Sitte, Ibrahim Canan tercemesi, 4/300-11/478
Askalani, el-İsabe, Not 11112, “Havle binti Malik” md.
İbn-i Esir, Üsd-ül Gabe, No 6879
İbn-i Abdülber en Nemeri, el-İstîâb fî ma'rifeti'l-ashâb, No: 3320
Arif Tekin, Kur'an'ın Kökeni, (pdf-s.148)
Arif Tekin, Bilinmeyen Yönleriyle Kur'an (Kur'an'ın Kökeni -2), (pdf-s.230-231)

KADINLAR AÇISINDAN KUR-AN''IN EN TALİHSİZ SURESİ

AY, din, islamiyet, İslamda kadın, Kur'an da kadın, Nisa suresi, Nisa suresinde kadın, Din ve kadın, Müslümanlıkta kadın, Kur'an-ı Kerim'de kadın, Nisa 34, Nisa 128, Kadınları dövün ayeti, Yataklarında yalnız bırakın, Bu surenin adı kadınlar suresi; ancak ne yazık ki kadınlar acısından Kur-an'ın en talihsiz suresidir.

“...Erkekler kadınlar üzerinde hakimdirler. İyi kadınlar; gönülden boyun eğenler(dir)... Serkeşlik etmelerinden endişelendiğiniz kadınlara öğüt verin, yataklarında onları yalnız bırakın, nihayet dövün. Size itaat ediyorlarsa aleyhlerine yol aramayın” (4 Nisa 34).

Ama eğer kadınlar erkeklerin kendilerine karşı baş kaldırmalarından endişe ederse ne olur?

Yine yanıtı kur-an'dan alalım. O zaman ya tekrar anlaşın, aranızı düzeltin veya olmazsa güzellikle ayrılın. Surenin 128. Ayetinde. Aynı olumsuz tavır kadından gelirse çeşitli cezalar var, hatta dövülür; ama erkekten gelirse, 'Eh anlaşamıyorsanız o zaman ayrılın' 'deniliyor

kadının serkeşliği halinde kocaya dayak atma hakkını tanıdığı (ve en azından kadını yatağına almamayı emrettiği) halde, erkeğin serkeşliği halinde kadına “endişesine hakim olup kocası ile anlaşmasın!” emretmiştir.

Allah'ın emridir diye öne sürdüğü bu hükmü Muhammed, son nefesini vereceği ana kadar her fırsatta kocalara hatırlatmaktan geri kalmamıştır. Kendisini ölüme sürükleyecek olan hastalığı sırasında veda haccı vesilesiyle son hutbesini verirken dahi onlara şu öğütte bulunmayı ihmal etmemiştir:
“Ey ahali... Tanrı (size karılarınızı) yataktan ayırmayı ve... onları dövmeyi helal etmiştir“

Dikkat edilecek olursa dayakla ilgili yukarıdaki ayetin güttüğü amaç, her şeyden önce kadını itaatkar kılmaktır. İyi” kadınların gönülden boyun eğer nitelikte olduklarını hatırlattıktan sonra dayak hatırlatmasını yapmaktadır. Kadının serkeşliği, itaatsizliği, huysuzluğu hallerinde koca, onu, dayak atarak hizaya getirmelidir. Söylemeye gerek yoktur ki serkeşlik, ilgisizlik ve huysuzluk kadınlara özgü bir şey değildir. Çoğu kez erkeklerde de görülen bir şeydir. Ancak ne var ki Muhammed, erkeğin serkeşliğinin ya da ilgisizliğinin ve huysuzluğunun ceremesini dahi kadına yükler. Çünkü böyle bir halde kadın, kocasıyla anlaşmaya ve onu mutlaka hoşnut etmeye çalışmalıdır. Nitekim Kuran’a koyduğu şu ayet bunun kanıtıdır: “Eğer kadın, kocasının serkeşliğinden veya aldırışsızlığından endişe ederse, aralarında anlaşmaya çalışmalarında kendilerine bir engel yoktur”(4 Nisa 128)

Ve bunu ne için koymuştur, bilir misiniz? Sırf kendi çıkarları İçin. Daha doğrusu eşi Sevde’nin cinsi münasebet sırasını Ayşe’ye devretmesini sağlamak için.
Nitekim İbn-i Sa’d’in Ayşe’ye müntehi bir senedie Vakid’den rivayetine göre Ayşe şöyle demiştir:
“Şevde... çok yaşlı idi. Nöbetini bana hibe etmişti. Resul-i Ekrem’i memnun etmek istiyordu” Bunun üzerine: -Eğer bir kadın, kocasının yanına yaklaşmamasından, yahut yüz çevirmesinden korkarsa, bu kadının, kocasıyla aralarında bir barış yolu bulup geçimlerini düzeltmelerinde bir beis yoktur’- ayet-i...indi... “

Hemen belirtelim ki Sevde’nin davranışı öyle kendiliğinden olan ve sırf Muhammed’i memnun etmek için girişilen bir davranış değildi. Muhammed onu, yaşlanıyor diye boşamaya kalkmıştı. Ve zavallı kadıncağız o yaşlı halinde sokağa atılmamak için ve Muhammed’in Ayşe’ye fazlasıyla düşkün olduğunu bildiğinden, nöbetini ona devretmeyi teklif etmişti.İşte bu teklif üzerinedir ki Muhammed, sanki Tanrı bu tür davranışları gerekli görmüş gibi, Kuran’a,
“Eğer bir kadın, kocasının yanın yaklaşmamasından, yahut yüz çevirmesinden korkarsa, bu kadının kocasıyla aralarında bir barış yolu bulup geçinmelerini düzeltmelerinde bir beis yoktur...” (4 Nisa 128) hükmünü koymuştur.

Haksızlığın derecesini görüyor musunuz? Koca, karısının serkeşliğinden şüphe ettiği an onu dövecek, buna karşılık kadın kocasının serkeşliğine tanık
olduğu zaman onu hoşnut edecek. Görülüyor ki erkeğin kadına karşı haksız bir davranışının cezasını yine kadın çekmektedir. yukarıdaki ayet’de sözü geçen “serkeşlik etmelerinden endişelendiğiniz” deyimi geniş anlam taşır; şöyle ki, sadece kocasına itaat etmekte kusur eden kadınları değil, fakat dinsel görevlerini yerine getirmeyenleri de kapsar. Böylece koca, dayak yoluna başvurmak suretiyle karısını namaz kılmaya, ya da oruç tutmaya zorlayabilir. Öte yandan dayak, sadece “serkeşlik” halinin vukuuna bağlanmış değildir, serkeşlik olayına tanık olmasa dahi koca, karısının serkeşlik edeceğinden kuşkuya düşmesi halinde onu dövebilir. Her ne kadar dayak atmadan önce karısına öğütte bulunması ve eğer bu fayda vermez ise onu yatağına almaması gerekirse de, kadının yularına hakim olmanın ve onu “kuzu” gibi yapmanın, ancak dayak ile sağlanacağını bilmelidir. Kuran’da dayağın ne şekilde atılacağı ve tarzı bildirilmemiştir. Fakat

Muhammed’in kocalara öğüdü şudur ki karılarını döverlerken “kemiklerini kırmadan”, “suratlarına vurmadan” ve “kanatmadan” bu işi görmelidirler. Fakat döverken iyice acıtmalıdırlar. Bunun dışında dikkat etmeleri gereken şey, karılarını döverken cariyelerini döver gibi dövmemeleridir.

Çünkü Muhammed şöyle emretmiştir:
“Hiç biriniz karısını, cariyesini döver şekilde dövmesin ve şunu düşünsün ki dayak attığı günün gecesinde belki de onunla yatakta birleşecektir." Cariye sanki insandan değilmiş ve sanki o “kemikleri kırılırcasına” dövülebilirmiş kanısını yaratan bu hükmün şaşkınlık uyandırdığını inkar etmek güçtür. Fakat ne var ki Müslümanlar Muhammed’in cariyelere layık gördüğü bu dayak şeklinin, nikahlı karılara uygulanmamasını “İnsani” nitelikte bir davranış olarak övgüyle anmayı marifet bilmişlerdir.

Kaynak:
Tecrid-i Sarih, Diyanet tercemesi, no: 1821, Müslim, Reda, 43 ve diğer hadis külliyatı.
Nisa Suresi'nin Tefsiri 34. Ayet