HABERLER
Dini Haber

RUM SURESİ MUCİZESİ (!) 2

-
Kaydı düzenle
Yazan: Kirpi
K, Rum suresi, Kurandaki mucizeler, Kur'an mucizeleri, Kur'andaki çelişkiler, Rum suresi mucizesi, Dünyanın en alçak yeri, Lut gölü, Mariana çukuru, Büyük çukur, din, islamiyet,

RUM SURESİ MUCİZESİ (!) 2


Bundan önceki yazımda Rum suresi mucizesi yalanını ortaya çıkartmıştım fakat İslamcılar bayağı öfkelenmiş ve benim cümlelerim arasından sözde yanlışlar bularak sahte mucizelerini kurtarmaya çalışmışlar. Youtube'de bahsi geçen makalenin videosu altına şaşırılacak ve bir o kadar da komik yorumlar yapmışlar. Şimdi o yorumların bir kaçına cevap vererek genel İslamcı eleştirilerine cevap vermiş olacağım. İlk yorum şöyle:

Şah ve Mat kullanıcısı
Şimdi ben sana soruyorum Din ve Mitoloji. Diyorsun ki"Muhammed Rumların kazanmasını istediği için "Rum suresini" yazdı. Diyelim ki öyle olsun. Peki ya Rumlar kaybetseydi Muhammed çevresine ve kendine inananlara karşı yalancı duruma düşmüş olmaz mıydı? Neden böyle bir risk alsın ki?

Rumlar kaybetseydi bile bu Muhammed için önemli bir olay olmazdı. En kısa yoldan giderek bu ayeti neshederdi. Bunun örnekleri Kur'an'da zaten mevcut. Hemen bir örnek vereyim:

Enfal Suresi
65 Eğer içinizde sabırlı yirmi kişi bulunursa, iki yüz kişiye galip gelirler. Eğer içinizde (sabırlı) yüz kişi bulunursa, inkâr edenlerden bin kişiye galip gelirler.
66  Şimdi ise, Allah yükünüzü hafifletti ve sizde muhakkak bir zaaf olduğunu bildi. Eğer içinizde sabırlı yüz kişi olursa iki yüz kişiye galip gelirler. Eğer içinizde (sabırlı) bin kişi olursa, Allah'ın izniyle iki bin kişiye galip gelirler.

Gördüğünüz gibi 65 ayette 1 Müslüman 10 kafire bedeldir diyor. Bunun üzerine Müslümanlar bir kişi nasıl 10 kişiyle savaşabilir diyorlar ve gaybı bilen Allah 65. ayeti neshederek 66. ayette yanlışını düzeltiyor. Böylece 1 Müslüman 2 kafire bedeldir diyor. Diyanet İşlerinin konuyla ilgili söylediğine bakalım:

Diyanet İşleri Başkanlığı Enfâl Suresi - 65-66 . Ayet Tefsiri
Tefsirlerde bire on savaşma yükümlülüğünün bire iki nisbetine indirilmesi konusunda Bedir Savaşı gibi bazı olaylara atıf yapılmış ve 66. âyetin bir öncekini neshettiğinden söz edilmiştir. İbn Abbas’ın bir yorumuna (Buhârî, “Tefsîr”, 8/6) dayanan Ebû Bekir İbnü’l-Arabî’ye göre (II, 877), Bedir dahil hiçbir zaman sahâbe bire on savaşmamıştır. Bu âyet bir olaya bağlı olmaksızın bir mümine, on düşmana karşı olsa da savaşmasını, bu şart içinde dahi savaştan kaçmamasını farz kılmış, sonra farz olma hükmü kaldırmıştır (savaştan kaçmanın hükmü için bk. 16. âyetin açıklaması). Kurtubî’nin şu açıklaması, İslâm âlimlerinin nesih anlayışları bakımından da ilgi çekicidir: “İbn Abbas’tan gelen rivayet bunun farz olduğunu gösteriyor. Sonra bunun müminlere ağır geldiği sabit olunca farz, bir kişinin iki kişi karşısında sebat etmesi yükümlülüğüne indirildi. Böylece müminlerin yükleri hafifletildi, yüz kişinin iki yüz kişi karşısında kaçmaması farz kılındı. Buna göre, yapılan bir hafifletmedir, nesih değildir ve bu anlayış güzeldir. Maamafih Kadı İbnü’tTayyib, ‘Bir hüküm tamamen ortadan kaldırılmasa bile aslında veya niteliklerinde bir değiştirme yapılmasına da nesih denebilir; çünkü bu takdirde ikincisi, birincinin aynı değildir’ demiştir” (VIII, 45).
Kaynak : Kur'an Yolu Tefsiri, Cilt: 2, Sayfa: 707-708

Anlayacağınız gibi eğer Rumlar Ninova'da savaşı kaybetseydi bu defa da "onlar iyi savaşmadı, bu yüzden mağlup oldular" diyerek işin içinden çıkardı. Bu arkadaşın başka bir eleştirisine bakalım:

Şah ve Mat kullanıcısı
O zaman Din ve Mitoloji Kur'an'ın Allah'ın gönderdiği bir kitap olduğunu kabul ediyor bu videosunda. Dünyanın en alçak yerinin Lut gölü olduğunu kendisi söylüyor. O halde Muhammed bütün dünyayı gezip tespit mi yapmış? Sureyi o yazdıysa nereden biliyor Lut gölünün dünyanın en alçak yeri olduğunu?

Dünyanın en alçak yerinin Lut gölü olduğunu ifade ettiğimiz için bizim Kur'an'a inandığımızı iddia ediyor. İlk önce makalemde “Lut gölü dünyanın en alçak yeridir” diye bir ifade kullanmışım. Bu hem doğru hem de yanlış. Ayette en alçak yerde savaş yapıldı deniliyor fakat Lut Gölün'ün alçaklığı onun deniz tabanı kısmıdır. Lut Gölü'nün tabanında eskiden insanların yaşadığı düşünülüyordu. M.Ö 1800 yıllarda denizin oluşması sırasında Lut kavminin yaşadığı Sodom ve Gomore şehirlerinin sular altında kaldığı yönünde bir inanç ta mevcut. Rum ve Sasanilerin bu savaşı Sodom veyahut Gamorre şehirlerinden birinde olmadığı için (yani günümüz Ölü denizin tabanında) Kur'an'daki "en alçak yerde savaştılar" ifadesi yanlıştır. Zaten Kur'an'da dünyada en alçak yerde savaştılar diye bir ifade geçmiyor. Sadece en alçakta deniliyor. Bu alçak yerin Lut Gölü olduğunu söyleyen benim. Zira Rum ve Sasaniler Lut Gölü yakınlarında savaş yaptılar. Fakat alçaklık kavramı Lut Gölü'nün kendisi için geçerli, onun etrafı için değil. Kudüs'ün işgali ile sonuçlanan savaş Lut Gölü üzerinde yapılmadığı için Kur'an'ın en alçak diye tabir ettiği yerin burası olmadığını söyleyebiliriz. Dolayısıyla benim önceki yazımda anlatmak istediğim fakat yanlış ifade ettiğim düşüncem budur.

Bu arkadaş yazısının devamında  “O halde Muhammed bütün dünyayı gezip tespit mi yapmış? Sureyi o yazdıysa nereden biliyor Lut Gölü'nün dünyanın en alçak yeri olduğunu?” sorusunu sormuş. Aklı sıra benim Lut Gölü için kullandığım dünyanın en alçak yeri ifadesini bana karşı kullanarak Kur'an'dan bir sözde mucize yaratmak istiyor.
Güzel kardeşim ilk önce şunu söylemek gerekir ki dünyanın en alçak yeri Lut Gölü değildir. Oraya en alçak dememin nedenlerinden biri kendisi bir deniz olduğu halde deniz seviyesinden (0km) daha alçakta olmasıdır. Dünyanın suyla kaplı olan en alçak yeri ve dünya üzerinde bilinen en derin nokta Mariana çukurudur. Büyük Okyanus'ta, Guam Adası'nın güney batısında, Japonya ve Endonezya arasında, iki ülkeye de aşağı yukarı eşit uzaklıkta yer alır. Yapılan son ölçümlere göre en derin noktası yaklaşık 10.994 metredir [1]. Uzunluğu 2.542 kilometre, genişliği ise 69 kilometredir.  Eğer senin dediğin gibi Kur'an dünyanın en alçak yerini Lut Gölü olarak belirtmiş olsa bu yine bir mucize olmazdı zira dünyanın en derin yeri Mariana çukurudur.
Adım gibi eminim ki İslamcılar tüm bunları okurken Kur'an su altındaki en alçak yeri değil karadaki en alçak yeri demiş diye eleştirmeye başlayacaklar. Fakat yine yanılıyorsunuz. Karada en alçak yer Lut Gölü değil. Peki nerededir dünyanın kara üzerinde en alçak yeri?



Bentley Subglacial Trench (Büyük Çukur)

Bentley Subglacial [2], dünyanın yüzeyinde okyanus tarafından kapsanmayan en derin noktadır ve tamamen buzla kaplıdır. Büyük Çukur olarak da bilinen bu nokta Büyük Kanyon'dan daha derindir
Nerede: Batı Antarktika
Derinlik: 2.555m

Dünyanın kara üzerinde bulunan en alçak yeri burasıdır. Üzeri milyonlarca yıldır yağan kar yüzünden buzla kaplıdır. Lut Gölünden farklı olarak sizi sıcak tutacak giysiler giyseniz üzerinde savaş bile yapa bilirsiniz.
Gördüğünüz gibi Rum süresinin mucize olarak ele alabileceğimiz hiçbir tarafı yoktur. İslamcılardan ricam lütfen bir daha yorum yapmadan önce azacık araştırma yapın. Zira böyle yorumlar yaparak kendinizi komik duruma sokuyorsunuz.

Rum Suresi Mucizesi 1 için tıklayınız.

İNCİL'DE MUHAMMED'İN MÜJDELENMESİ (!)

-
Kaydı düzenle
Yazan: Kirpi
K, Paraklit, Faraklit, İncil'de Hz.Muhammed, İncil'de Muhammed, Hz.Muhammed, İncil'de Hz.Muhammed müjdeleniyor mu?, Kutsal ruh, islamiyet, din, İncil,

İNCİL'DE MUHAMMED MÜJDELENİYOR İDDİASI ÜZERİNE

Müslümanlar sıkça İncil'de Muhammed'in geleceği ve peygamber olacağı haberi verilmiş diye beyanda bulunuyorlar. Hayatında hiç İncil okumamış bir Müslüman, kurnaz İslamcıların cımbızlayarak aldıkları bir kaç İncil ayetini okuyarak bu yalana kolayca inanabiliyor. Biz her seferinde "tanrı varsa bile kitap göndermiş olamaz, mantıksız" diyoruz fakat komik olan şu ki bizler "değişmiş, inanılmaz güvenilmez dediğiniz İncil'den Muhammed'e delil aramanız saçma" dediğimizde "İncil'in içerisinde değişmeyen kısımlar da var" diyorsunuz.
Peki bu Muhammed'e işaret ettiğini iddia ettiğiniz bölümlerin değişmediğini nereden biliyorsunuz?Yani elinizde İncil'in orjinal metni mi var ki oraya bakarak neresinin değişmiş neresinin değişmemiş olduğuna karar verebiliyorsunuz? Bu tam bir komedi. Neyse lafı fazla uzatmadan direk konumuza geçelim.

Öncelikle İncilin hiç bir yerinde Muhammed ismi geçmiyor. Geçmemesine rağmen Müslümanlar İncil, Yuhanna 14.bab'da bahsi geçen Faraklit'in Muhammed olduğunu iddia ediyorlar. Yeni Ahit'in Yunanca metinlerinde kullanılan Parakletos kelimesinin Arapçasının Ahmed (Övülmüş) olduğunu iddia ederek bu kelimenin  Muhammed'e işaret ettiğini söylüyorlar.

İlk önce Faraklit nedir gelin ona bakalım:
Paraklit veya Faraklit [1] (Latince Paracletus ← Yunanca: παράκλητος Parakletos), Kitab-ı Mukaddes'in Yunanca metinlerinde (Yuhanna 14, 16) Kutsal Ruh için beraberinde gelen anlamında da kullanılan bir sıfattır.
Paraklit kelimesi Yuhanna İncili'nin 14:16, 14:26, 15:26 ve 16:7'nci ayetleri ile Yuhanna'nın Birinci Mektubu'nun 4:6 numaralı ayetinde ve Elçilerin İşleri'ndeki ve Yeni Ahit'in diğer bölümlerindeki daha pek çok ayette Kutsal Ruh'u anlatmak üzere kullanılmıştır. Kelime Yeni Ahit'in bazı İngilizce tercümelerinde Tesellici (İngilizce: Comforter) ya da Yardımcı/Tavsiyeci (İngilizce: Advocate) olarak tercüme edilmiştir. Kelime, Antik Yunancada mahkemede yardım eden kişi anlamında da kullanılmıştır. Kumran Yazıtları ya da Ölü Deniz Tomarları olarak bilinen metinlerde kelime Gerçeğin Ruhu olarak geçer. Hristiyan inancında Kutsal Ruh, Tanrı'nın üç unsurundan birini tanımlamak için kullanılır.

Şimdi, sevgili Müslümanlar Faraklit kelimesi için bir yorum yapacaksanız ilk olarak bunun İncil'de ve Hristiyan aleminde hangi mana ve anlam üzerine kullanıldığını göz önünde bulundurmanız gerek. Gördüğünüz gibi İncil'de ve Hristiyanlıkta Faraklit Kutsal Ruh için kullanılan bir terimdir. Nitekim eğer zahmette bulunup İncil'in tamamını okusaydınız Faraklit'in bir insan olmadığını anlardınız. Ama ben sizin yerinize zahmete girerek İncil'in tamamını inceledim ve bu bilgileri sizlerle paylaşacağım.

Yuhanna 14:15-17
15 «Beni seviyorsanız, buyruklarımı yerine getirirsiniz.
16-17 Ben de Baba'dan dileyeceğim ve O, sonsuza dek sizinle birlikte olsun diye size başka bir Yardımcı, Gerçeğin Ruhunu(Parakletosu) verecek. Dünya O'nu kabul edemez. Çünkü O'nu ne görür, ne de tanır. Siz O'nu tanıyorsunuz. Çünkü O aranızda yaşıyor ve içinizde olacaktır.

İlk önce ayette O (parakletos), sonsuza dek sizinle birlikte olsun diye bir ifade geçiyor. Muhammed şu an Hristiyanların içinde mi? Yaşıyor mu? Parakletos Muhammed ise o zaman Muhammed'in sonsuza kadar yaşaması gerekirdi, nitekim ayet öyle söylüyor.

Bir diğer konuysa ilgili ayetin dünyanın Parakletos'u kabul etmeyeceğini söylüyor olması ve gerekçe olarak dünyanın Parakletos'u ne göreceğini ne de duyacağını sunmasıdır. Fakat bildiğiniz gibi Muhammed'i duyan ve gören insanlar vardı. Bunu iddia eden zaten sizlersiniz sevgili Müslüman kardeşlerim.
Üstelik eğer bu sözleri söyleyen İsa ise onun bu sözleri söylerken muhatap aldığı insanların Parakletos'u tanıdığını ve onların arasında yaşadığını söylüyor. Fakat Muhammed İsa'dan 600 sene sonra yaşamıştır. Bunu da söyleyen sizlersiniz sevgili Müslüman kardeşlerim. Yani Parakletos'un Muhammed olduğunu söyleyen de sizlersiniz onu inkar eden de sizlersiniz.
Şimdi Müslümanların İncil'de Muhammed'in müjdelenmesine delil olarak sundukları başka bir ayete bakalım:

Yuhanna Bab 1, Ayet: 20-21
“Yahya'nın tanıklığı şöyle oldu; açıkça konuştu, inkâr etmedi: "Ben Mesih değilim" diye açıkça konuştu. Onlar da kendisine: "Öyleyse sen kimsin? Sen İlyas mısın?" diye sordular: O da "Değilim" dedi. "Sen O Peygamber misin?" dediler. Yahya: "Hayır" diye cevap verdi...”

İslamcilarin İddiası [2]

Hz. Yahya (as)'a üç soru sorulmaktadır ve O, bu üç soruya da olumsuz cevap verir:
a. Sen Mesih misin? Yani İsa mısın?
b.Sen İlyas mısın?
c. Sen O Peygamber misin?
Demek Yuhanna İncili’nin bu cümlesinde üç ayrı peygamberden bahsediliyor. Bunlar Hz. İsa (as), Hz. İlyas (as)  ve  O Peygamber (asm)'dir!..
Bu ifadelerden anlaşılmaktadır ki; "O Peygamber" Hz. İsa (as)'dan farklı bir şahsiyettir. Acaba Allah'tan aldığı sözleri insanlara duyuran, Hz. İsa (as)'ın çıktığı dönemde hâlâ gelmemiş olan ve Hz. İsa (as)'dan farklı olan ve “O peygamber” diye işaret edilen peygamber kimdir? Elbette Hz. Muhammed (asm)’dır. Zira Hz. Muhammed (asv) dışında Allah'tan aldığı peygamberlik görevini yerine getirip, tarihte önemli bir yer kazanmış ve Hz. İsa (as)'dan sonra gelmiş ikinci bir insan gösterilemez.

İncil'in Yuhanna ayetlerinde bahsi geçen Parakletos İsa'dan sonra gelecek olan peygamberden haber vermiş olsa bile bunun Muhammed olduğu kesin değildir. O peygamberin Muhammed olduğunun kesin delili nedir? Kocaman bir HİÇ!

Sonuç olarak İncil'de Muhammed ismi geçmiyor ve eğer İncil'in tamamını göz önünde bulundurursak Parakletos'un Muhammed olması imkansız. Zira Muhammed'i gören ve tanıyanlar olmuş fakat İncil dünyanın Parkletos'u tanımayacağını söylüyor. Parakletos bir peygamberi işaret  ediyor olsa bile bunun kesin olarak Muhammed olduğunu iddia edemezsiniz. Üzgünüm ama bir tane daha yalanınızı ifşa etmiş oldum. ÇOK PARDON!

DİNDEN ÇIKIŞ HİKAYESİ (Mstfkyl)

-
Kaydı düzenle


DİNDEN ÇIKIŞ HİKAYESİ
(Mstfkyl takma adlı takipçimden)

Yaklaşık bir yıldır bu vb. kanalları takip ediyorum. Hazırlanan videoları dikkatlice izliyorum.  Ben de aydınlanma sürecimi sizlerle paylaşmak istedim.

Ben hikayemi taa ortaokuldan başlatmak istiyorum: Ortaokulda okurken İslam Tarihi isimli bir dersimiz vardı. O dersin öğretmeni bize Arapların İslam öncesi yaşamlarından bahsetmişti.  Hepiniz bilirsiniz hikayeyi... Kız çocukları canlı canlı toprağa gömülüyordu vs... Tabi bizde inanmaya gönüllüydük. Hani "kız çocukları canlı canlı toprağa gömülüyorsa erkekler bir biriyle mi çiftleşip çoğalıyorlardı?" diye bir soru sormak aklımıza gelmedi. Gelmezdi de... Sonuçta anneden dededen öğrendiğimiz dindi bu.

O dersten hatırladığım diğer ikinci bir konu ise Zeyd Bin Harisi idi. Hani şu Hatice'nin kölesi olan Zeyd. Peygamber ile evlenirken peygambere hediye edilen Zeyd. sonra peygamber tarafından azat edilip evlat edinilen Zeyd... Öğretmenimiz bize Zeyd'in hikayesini bu şekilde anlatınca hepimizin kalbi yumuşamıştı adeta. Sevinçliydik, mutluyduk. Çünkü biz Müslümandık.

O yıllar pek bir şey sorguladığımı hatırlamıyorum. Ramazanlarda orucumu tutar akşamları da teravih namazlarına giderdim. Daha sonraki yıllarımda pek dindar bir insan olmadım, olamadım. Bilmiyorum neden? Cumaları da bırakınca arkadaşlar arasında kendime "Ben az Müslümanım" demeye başladım.

Daha sonraki yıllarımda hac ibadetini çok sorguladım. Yani her şeyi, kainatı, evreni, güneşi,  yıldızları yaratan tanrı neden insanları bir şehre çağırsın ki? Yemen'de ya da Dünya'nın değişik coğrafyalarında bir yığın insan açlıktan ölürken neden bütün Müslümanlar Arabistan'a gidip kurban kesip gelsin?

Sonra üç semavi dinin de kutsal mekanları neden hep aynı bölgede diye bir soru takıldı aklıma. Filistin örneğin. Üç din için de kutsal. Tanrı acaba bu üç dine inanan insanlara gidin Filistin'de bir birinizi kesin mi diyordu?  Ve peygamberler neden hep aynı bölgeye gönderildi. Sorular... sorular...

Neyse yıllarım geçti böyle... Şu an 40 yaşımdayım. Twitter'da gezinirken bazen ülke gündeminde "Kuran oku ateist ol" gibi başlık etiketleri görüyordum. İlgimi cezbeden birkaç tiwet görmüş olmalıyım ki araştırmaya koyuldum. Youtube 'ta Yakup Deniz isimli bi abinin videosuna denk geldim. Video başlığında "Muhammet'in geliniyle olan evliliği" gibi bir şey yazıyordu. O video beni çok sarstı. İzledim. Adam iftira da atmıyordu. Anlattıklarını Azhab suresinin ayetleriyle delillendiriyordu. Yıkılmıştım. İlk olarak ortaokuldaki öğretmenim aklıma geldi.
 Hani Zeyd azat edilmişti?
Hani evlat edilmişti Zeyd?
O nasıl bir azat edinmişlik ki adam karısına bile sahip çıkamıyordu? Bi erkek olarak kendimi Zeyd in yerine koydum, kaldıramadım durumu.

Sonra bu tarz videoları izlemeye ve videolarda anlatılan ayetleri incelemeye başladım. Tam bir şok hali içindeydim. O koskoca, her şeyi yaratan Tanrı, Muhammet istediği karısıyla yatar diye ayet bile göndermişti güya.

Birileriyle konuşmak istiyordum ama kiminle? Herkesle konuşulmazdı bu durum. Bazen sokağa çıkıp "Muhammet hepimizi kandırmış!" diye haykırmak istiyordum. İlk olarak Twitter'dan bazen sohbet ettiğim bir arkadaşıma anlattım durumumu. Nasılsa tanıdığım biri değil, sadece Twitter'dan tanışıyoruz diye düşündüm sanırım ;) Sonra ablama, kardeşime ve arkadaşlarıma anlattım..
SİZDEN GELENLER | Yazan: Mstfkyl

Eleştirisel bakış açısı ile her din ve inanca ait yazılarınızı, inancınızın değişim sürecini anlattığınız sorgulama süreçlerinizi dinvemitoloji@gmail.com adresine gönderebilirsiniz.
  • Bu yazılar biz-siz gibi sorgulama evresine girmiş herkese mutlaka biraz olsun ışık tutacaktır.
  • Gönderdiğiniz yazılar sitemizde adınızla veya takma adınızla yayınlanacaktır.
  • Gönderdiğiniz yazının başka bir internet sitesinde yayınlanmamış olması gerekmektedir. (KOPYA içeriğe karşı olduğumuzdan, sitemizdeki tüm içerikler özgündür)

MÜSLÜMANLARIN TANRISI KİM?

-
Kaydı düzenle
Yazan: Generalfeldmarschall


MÜSLÜMANLARIN TANRISI KİM?


La ilahe illallah Muhammeden resulullah.

Kelime-i tevhid, İslam’ın dininin temel taşıdır. Allah’tan başka ilah olmadığı, Muhammed’in onun elçisi olduğu anlamına gelmektedir. İslam dinine geçen kişiye bu söz ile beraber kelime-i şehadet söyletilerek Allah’ın tek ilah olduğuna şahitlik ettirilir. Ayrıca günlük hayatta Müslümanlarca sık sık zikredilerek Allah’a övgüler edilir. Tek tanrı olduğu her fırsatta dile getirilir.

Allah kelimesi, Müslüman alimlere göre lafz-ı celal yani “kayıt ve kıyas kabul etmeyen, azamet ve yüceliği ifade eden kelime” dir. Gayr-i müştak olduğuna yani özel bir isim olup ve hiçbir yerden türememiş, yaratıcıya has bir isim olduğuna inanılır. Halbuki bu büyük bir yanılgıdan ibarettir. Semitik dillerde tanrı anlamına gelen ‘ilah’ kelimesinin başına ‘el’ takısının eklenmesiyle oluşturulmuştur. Allah kelimesinin çeşitli Semitik dillerde telaffuzu şöyledir: Ugarit, Fenike ve Kenan dilinde ‘El’ Akadça ‘İlu’ Keldanice ‘Laha’ Aramice ‘Elaha’ Süryanice ‘Alaha’ şeklindedir. Arapça’da ise el-ilah ya da Ellah’tır. Görüldüğü gibi bütün Semitik dillerde teleffuzu benzerdir.

Bilindiği gibi Mekke’de İslamiyet’ten önce Kabe’de 360 civarında put bulunmaktaydı. Bunlar arasında en büyüğü el-İlah’tı. Kabe’de el-İlah’ın Lat , Menat ve Uzza adlı üç kızını tasvir eden putlar da bulunmaktaydı. İslâm öncesi Araplar’ı bazı dualarında, deyim, atasözü ve özellikle şiirlerinde Allah kelimesini oldukça fazla kullanmışlardır. Muhammed Arap paganlığını Yahudi öğretileriyle harmanlayıp yeni bir din oluşturmuştur. Diğer bütün putları devre dışı bırakmış El-İlah’ın yani Allah’ın tek tanrı olduğunu ve putların hükmünün olmadığını ilan ederek bütün putları kırdırmıştır.

İslam tanrısının, Allah ile beraber 99 ismi bulunmaktadır. Müslüman çocuklarına isim konulurken Allah’ın 99 adından herhangi birisi alınıp başına ‘abd’ yani kul, köle anlamına gelen benzer kelimeler eklenerek isimler türetilir. Örneğin Abdullah yani Allah’ın kulu, Seyfullah (Allah’ın kılıcı), Nurullah (Allah’ın nuru) ve bunlardan başka Abdussamed, Abdülhamid, Abdülkadir, Abdülmecid gibi isimler sıkça kullanılır.

Bu tür tamlama şeklinde isimlere, peygamber ve melek isimlerinde de rastlamaktayız. Fakat bunların başında ya da sonunda Allah değil, Kenan tanrısı El ile İbrani tanrısı Yahve’nin isimleri bulunmaktadır. Fakat Allah’ın 99 adından hiçbirisi El, Yehova ve ya da Yahve değildir. Allah’ın böyle sıfat ve zatları da yoktur. El Fenike, Ugarit ve Kenan tanrısıdır. El aynı zamanda İbraniler tarafından da benimsenmiştir. Musa’ya kadar İbraniler’in taptığı tanrının adı El’di. Musa’dan sonra ise İbraniler Yahve’ye tapmaya başlamışlardır. Eski Ahit’in Çıkış bölümünün 3/13-15 babında bundan bahsedilir. Burada tanrı, Musa’ya isminin Yahve olduğunu bildirdi diye yazılır. Musa’dan önceki peygamberlerin El’e taptıklarını isimlerinden de anlamaktayız.
Musa’dan önce yaşayan İbrahim’in oğlu olan İsmail ya da Yişma’el’in adı İbranice’de yişma ve el kelimelerinin birleşiminden meydana gelmektedir. Yişma duydu anlamına gelir. El ise İbrahim’in tanrısının adıdır. İnanışa göre İbrahim’in ve yaşlı karısı Sara’nın çocukları olmamış ve İbrahim’in Hacer ile evlenip Tanrı El’e dua etmesi sonucu bir erkek çocuğu olmuştur. İsmini de ‘tanrı olan El duydu’ anlamına gelen Yişma’el koymuştur.  Fakat İsmailin kendisi ve babası İbrahim, İslam’a göre Allah’ın peygamberleri oldukları için Arapça gramere göre adı İsmail değil İsmaullah olmalıydı. Çünkü Müslümanlar’ın tanrısı El değil Allah’tır. Ayrıca İsmail yani Yişma’el’in oğlunun adı da Adbeel’dir. Dahası İbrahim’in birkaç atasının adı da Mehuyael, Metuşael, Kemuel ve Acimael’dir. Yahudilerce peygamber olarak bilinen fakat Kur’an’da ismi geçmeyen, yalnız İslam alimlerinin peygamber oldukları konusunda hemfikir oldukları Samuel ve Daniel adlı kişilerin de isimleri bu mantıkla meydana gelmiştir. Görüldüğü gibi isimler hep Allah’a değil tanrı El’e nisbet edilmiştir. Bunlardan başka dört büyük meleğin isimleri de bu şekilde oluşturulmuştur. Örneğin Cebrail’in İbranice adı olan Gabriel, ‘El’ in güçlü adamı anlamına gelir. ‘Geber’ İbranice’de güç anlamına gelir ki aynı kelimenin Arapça’sı da ‘cebr’ şeklindedir. İbranice’de ‘g’ Arapça’da ‘c’ olarak telaffuz edilir. Örneğin; Gag-Magog/Yecüc-Mecüc’de olduğu gibi. Burada önemli olan detay geber ya da cebr değil Cebrail’in kimin adamı olduğu çelişkisidir. Cebrail Allah’ın mı yoksa El’in mi meleğidir. Şayet Allahın meleği olmuş olsaydı ismi Cebrail değil Cebrullah olmak zorundaydı. Aynı şekilde Mikail adlı meleğin adı da İbranice’de Mikael olup "Kim 'El' gibidir" anlamına gelmektedir. İslami akideye göre bu meleğin adı da Mikail değil içinde tanrı El'in yerine İslam'ın tanrısı Allah'ı barındıran bir isim olmalıydı. Azrail ve İsrafil’in adları da benzer bir mantıkla oluşturulmuş olup tamamı Allah’ın değil tanrı ‘El’in yardımcı melekleri anlamına gelmektedir.

Musa’dan sonra ortaya çıkan peygamberlerde ise El yerine Yahve ya da Yehova’ya nisbet vardır. Örnek vermek gerekirse İlyas peygamberin İbranice’si ‘Eliyahu’ olup ‘Yahve benim tanrımdır’ anlamına gelmektedir. Zekeriyya’nın İbranicesi ‘Zekeryah’tır ve ‘Yahve hatırladı’ anlamına gelir. Yahya’nın İbranice’si ‘Yahonan’dır ve ‘Yahve lutfetti’ anlamına gelir. Yuşa ve İsa’nın isimlerinin İbranice’si de ‘Yehoşua’dır ve ‘Yahve kurtuluştur’ anlamına gelir. Burada başka bir tezat da Yuşa ve İsa’nın isimleri aslında aynı olmasına rağmen İslam literatürüne biri Yuşa diğeri de İsa olarak geçmiştir. Bunun sebebi ise Müslümanlar’ın İsa ismini Yahudiler’den değil de Hristiyan dinine mensup Semitik milletlerden İesous ya da Yesu olarak duymuş olmalarıdır. İki farklı Semitik dil olan ve birbirine çok benzeyen Arapça ve İbranice dillerindeki s ve ş harflerinin geçişkenliği söz konusudur. Örneğin Arapça olan selam kelimesinin İbranice’si ‘şalom’dur. Aynı şekilde Arapça Musa olarak bilinen peygamberin İbranice adı kurtarıcı yani mesih anlamına gelen ‘Moşeh’tir. Burada ayrı bir parantez açmak gerekirse İbraniler’e göre mesih isminden de anlaşılacağı üzere İsa değil Moşeh yani Musa’dır. Ayrıca isimlerinden de anlaşılacağı üzere bütün peygamberlerin adları sonradan verilmiş gibidir. Mesela Musa ya da Moşeh yani ‘kurtarıcı-mesih’ İsrailoğulları’nı Mısır’dan kurtardığına inanılan kişi olduğu ve Yahudilerce çok önemli bir kişi olduğu için isminin böyle olması son derece ilgi çekicidir. Demek o ki peygamber olarak bilinen bu kişilerin yaptığı şeyler ve başarıları kendilerine isim olmuştur. Bu da peygamberlerin kurgu olabileceği düşüncesini aşılamaktadır. Bu konu daha sonraki videolarımızın konusu olacaktır.

Kur’an’da geçen peygamberlerden bazıları ve dört büyük meleğin isimleri Allah yerine başka tanrıların isimlerini taşıması İslam için büyük bir çelişki olmuştur. Nedense bu konu Müslümanlar tarafından pek dile getirilmez. Hatta çoğu Müslüman tarafından bilinmez. İsmi İsmail, İlyas, Zekeriyya, Yahya, Yuşa, İsa olup da bu çelişkinin farkında olan acaba kaç Müslüman vardır bilinmez ama tanıdığım bu isimleri taşıyıp da İslam’ın kusursuz olduğunu söyleyen çok Müslüman var. Gerçek olan şu ki farkında olsalar bile yine de bu dine inanmaktan pek kolay vazgeçmeyeceklerdir. Yeryüzünde hiçbir düşünce ya da ideolojiye bu denli körü körüne bir bağlılık görülmemiştir. Üstelik okumadan, öğrenmeden, bilmeden şüphesiz bir şekilde inanılmaktadır. Biz de bu Müslüman arkadaşlarımıza soruyoruz! Siz kime tapıyorsunuz? Allah’a mı ? El’e mi? Yoksa Yahve’ye mi? Eğer cevap hala Allah ise büyük bir çelişki bataklığındasınız demetir. Şayet Yahve ya da El’e tapıyorsanız bu da sizin Müslüman olmadığınız anlamına gelir. Yani nereden tutarsan tut insanın elinde kalan bir durum söz konusu.

Düşünün ismi Allah olan bir tanrı gerçekten var ve kainatı o yaratmış. İnsanlara elçiler vasıtasıyla emir ve yasaklarını tebliğ etmiş. Böyle bir şey olmuş olsaydı en azından dünyanın farklı yerlerinde illa ki Allah kelimesinin izine rastlardık. Amerika ve Avustralya kıtalarında, Çin’de, Hindistan’da, Sibirya’da, Avrupa’da, Avustronezya, Polinezya, Sahraaltı Afrikası, Eskimo ve Aleut haklarının yaşadığı kuzey bölgeleri gibi yerlerde her ne kadar dinde aşınma olsa bile illa ki Allah’ın izini bulurduk ve buralara illa ki peygamber gönderilirdi. Kur’an tanrı kelamı olsaydı bu bölgelerden çıkan bir peygamber mutlaka Kur’an’da yazılırdı. Fakat peygamberler Ortadoğu’ya ait bir motif olup ya bir meslek ya da mübalağa, mitoloji ve efsanelerle bir kartopu gibi büyüyerek günümüze kadar gelen kurgusal karakterlerdir. Hemen hemen tamamının yaşayıp yaşamadığına dair en ufak bir ipucu bulunmamaktadır. Aslında peygamber ve uyarıcı gönderilmesi ile ilgili Kur’an bize çok net bir çelişki sunmuştur. Birbirini yalanlayan ve çok açık bir tezat oluşturan iki ayet şöyledir:

Nahl Suresi 36. ayetinde der ki:
“Andolsun ki biz her ümmete, "Allah’a kulluk edin, sahte tanrılardan uzak durun" diyen bir elçi gönderdik. Onlardan kimini Allah doğru yola iletti, kimileri de saptırılmayı hak ettiler. Yeryüzünü dolaşın da hak dini yalanlayanların âkıbetinin ne olduğunu görün.”

“Furkan Suresi 51. ayetinde ise:
Eğer isteseydik her şehre bir uyarıcı gönderirdik.”

Bu iki ayet bile tek başına Allah’ın gerçek tanrı, İslam ve Kur’an’ın ise tanrıdan gelmiş olamayacağına kanıttır. İki ayet de birbirini açıkça yalanlamaktadır.

1400 yıl önce Araplar pagan inançlarını İbrani ve Zerdüştlük öğretileriyle harmanlayarak yeni bir din oluşturduklarında bu kadar etkili olacaklarını acaba düşünüyorlar mıydı? İslam adı altında medeniyetin ilk ortaya çıktığı Ortadoğu’yu kasıp kavuran, bölgenin gelişmesinin önündeki en büyük engel olan bu dini, Müslümanlar acaba ne zaman tam anlamıyla okuyup öğrenecek? Din adı altında halkları birbirine kırdıran bu köhne zihniyet ne zaman son bulacak?

İnsanlar dinlerin bu yalanlarına ne zamana kadar inanacak?

Tebliğ adı altında insanların duygu ve korkularını istismar edip, rant devşiren din adamlarının tahakkümünün yıkılacağı aydınlık bir geleceğe ulaşma ve dinlerin dogmalarından kurtulmamız dileğiyle esen kalın.

İSLAM, KÖLECİLİK VE MUHAMMED'DEN GARANTİLİ KÖLE SATIŞI

-
Kaydı düzenle
Yazan: Serdar Kaangil
SK, din, islamiyet, İslamda kölelik, Kuranda kölelik, İslam köleliği yasakladı mı?, Kuran köleliği yasakladı mı?, Muhammed köleliği neden kaldırması?, Muhammed'in köle ticareti ,

İSLAM VE KÖLECİLİK


Bilindiği gibi Muhammed’in yaşadığı dönemde bölgede köleci toplum düzeni vardı. Özellikle savaşlarda ele geçirilen esirler köle ve cariye yapılıyor ya da köle pazarlarında satılıyordu. Bu köle ve cariyeler hizmetkar olarak ev işlerinde ya da tarlalarda çalıştırılıyordu. İslam egemen olduğunda da kölecilik devam etti. Gerek Muhammed’in zamanında, gerekse Muhammed’den sonra yapılan savaşlarda ve bölge ülkelere, kabilelere yapılan baskınlarda esir alınanlar ya bir fidye karşılığında geri verildi ya da köle yapıldı.Kur’an’da adam öldürenin ya da yemininden dönenlerin bir köle azat etmesi söylenir. Kölelere iyi davranılması ve yardım edilmesinden söz edilir.Kadınlara, hayvanlara da iyi davranılmasından bahsedilmesi gibi.
Ama köleliği kaldırma emaresi olan tek bir ayet dahi yoktur. Tersine kölelik gayet doğal karşılanır. Bu nedenle İslam tarihinde hiç bir dönemde köleliğe karşı çıkılmamış, kaldırılması istenmemiş, düşünülmemiştir. Çünkü köleliğin şeriattan olduğuna inanılmıştır.
BM’in zorlamasıyla ancak 1950’lerde Suudi Arabistan’dan kaldırılabilmiştir.
Allah köleci midir? İnsanların bir kısmını kölelik kaderiyle mi yaratmıştır?
Cennetteki huri ve gılmanlar da , dünyadaki köle ve cariyelerden mi esinlenerek düşünülmüştür?

Kur’an’da insanlara Allah’a kulluk etmeleri emredilmiştir. Allah ne diyorsa, ne emrediyorsa o yapılmalıdır. Aksi takdirde azapla tehdit edilirler.
Abd, kul-köle demektir.
Köleler aynı zamanda efendilerinin kuludur.
Müslümanlar Allah’ın kulları-köleleri olduğu gibi Muhammed’in de kulları-köleleridir.
O nedenle de Muhammed onlara “Kullarım-kölelerim” diye hitap etmiştir. Müslümanlar da Muhammed’e “Efendimiz” diye hitap ederler. (Bkz. Zümer 10 ve 53)

Zümer suresi 10.ayet: De ki: “Ey iman eden kullarım, Rabbinizden sakının. Bu dünyada iyilik edenler için bir iyilik vardır. Allah’ın arz’ı geniştir. Ancak sabredenlere ecirleri hesapsızca ödenir.”
(Kul ya ıbadillezıne amenütteku rabbeküm lillezıne ahsenu fı hazihid dünya haseneh ve erdullahi vasiah innema yüveffes sabirune ecrahüm bi ğayri hısab)

Dedirten Allah, Müslümanlara “kullarım-kölelerim” diye seslenen Muhammed.
O nedenle Müslümanlar Muhammed’e “efendimiz” diye hitap ediyorlar.

Konuyu 2 açıdan irdeleyip değerlendirmek gerekir.
1.si dini açıdan yaklaşırsak Tevrat, İncil ve Kur’an’ın ilahı Allah hür ve köle sınıf ayrımını doğal mı görmekte ve kaldırılması için herhangi bir emir yöneltmemektedir?
2. si politik açıdan yaklaşırsak Muhammed, köleciliğe karşı mıydı? Kaldırılmasını istiyor ama buna gücü mü yetmiyordu? Yoksa sistemden memnun muydu?İslamcıların konuya yaklaşımı şöyle:Köleciliğin birdenbire kaldırılması sosyal ve ekonomik birçok probleme yol açacaktı. O nedenle İslam önce kölelerin haklarını korumak, iyileştirmek ve köle azadını teşvik etmek yolunu seçti.
İlhan Arsel ve birçok kişiye göre İslam köleci düzenden yanadır ve köleciliği kesinlikle kaldırmayı düşünmemiştir.

Kur’an’da köleliği ve köleciliği meşru gören ayetler:

Nur 33: Evlenmeye güçleri yetmeyenler de, Allah kendilerini lütfuyla zengin edinceye kadar iffetlerini korusunlar. Sahip olduğunuz kölelerden “mükâtebe” (yazılı anlaşma) yapmak isteyenlere gelince, eğer onlarda bir hayır görürseniz onlarla mükâtebe yapın. Allah’ın size verdiği maldan onlara verin. Dünya hayatının geçici menfaatlerini elde etmek için iffetli olmak isteyen cariyelerinizi fuhşa zorlamayın. Kim onları buna zorlarsa bilinmelidir ki hiç şüphesiz onların zorlanmasından sonra Allah (onları) çok bağışlayıcıdır, çok merhametlidir.

Cariyelerine para karşılığı fuhuş yaptırılması istenmemiş ama cariyelerle cinsel ilişkiye serbestlik tanınmış:

Mü'minun 6: Ancak eşleri ve ellerinin altında bulunan cariyeleri bunun dışındadır. Onlarla ilişkilerinden dolayı kınanmazlar.

Cariyelerle ilgili ayetlerde bir sayı sınırlaması da verilmediği için kişinin dilediği kadar cariyeye sahip olması serbesttir. İster 10 cariyesi olsun, ister 100.

Nahl 75: Allah, hiçbir şeye gücü yetmeyen, başkasının malı olmuş bir köle ile katımızdan kendisine verdiğimiz güzel rızıktan gizli ve açık olarak harcayan (hür) bir kimseyi misal verir. Bunlar hiç eşit olurlar mı? Doğrusu hamd Allah’a mahsustur. Fakat onların çoğu (bunu) bilmezler.

(Muhammed’e göre) Allah, Kur’an’da köle ile hür’ün eşit olmadığını söylüyor.Bu dünyadaki durum. Bir de cennete bakalım:

Vakıa/ 17-21: Ebediyen genç kalan uşaklar, onların etrafında; içmekle başlarının dönmeyeceği ve sarhoş olmayacakları, cennet pınarından doldurulmuş sürahileri, ibrikleri ve kadehleri, beğendikleri meyveleri ve arzu ettikleri kuş etlerini dolaştırırlar.

Hiçbir ayette ya da hadiste köleliğin kaldırılacağı, kaldırılması gerektiği, doğru olmadığı yönünde bir ifade ya da işaret yoktur.
Bir köle, bedelini ödese ya da azad edilse bile kesinlikle hür olamıyor. “Mevali” denilen hür ile köle arası orta sınıfta yerini alıyor.

İlkel köleci toplum düzeninde insanların tasavvur ettikleri Tanrı, tüm insanları eşit gören bir Tanrı olabilir mi?
Bence bunu düşünse düşünse köleler düşünür. Belki onlar dahi iyi kölelerin hür olmasını, kötülerin köle olarak kalmasını isteyebilirler.

İslam öncesi Arap toplumunda olsun, İslami dönemde olsun köleler, elleri boyunlarına demir bukağı ile zincirlenmiş olarak tutulurlarmış. O nedenle Laleli köleler denirmiş. Kaçmaması için böyle zincirlerlermiş.
Kaçmayan, sadık köle de iyi köle sayılırmış.

Muhammed’in sattığı bir köle için yazdığı mektupta kölenin bu kalitesi de belirtilir:
“Bu vesika Addâ Hâlid Ibn-i Hevde’nin Muhammed Resûlullâh’tan bir köle veya câriye istira etmesi (satın alması) üzerine yazılmıştır. O köle veya câriyede ne hastalık, ne ayıp vardır; ne kaçmak ne hilebazlık bilir; ne de fisk u fücûr; zinâ ve sirkat. Binaenaleyh bu akid, bir Müslümanın öbür Müslümana bey’ü sırâsıdır”
(Sahih-i Buhari, Cilt VI, sh. 374 ve d. hadîs no 970; Tecrîd Ter., VI, 450-451)

Mektubun Türkçe anlamı şöyle: “Bu vesika Addâ Hâlid Ibn-i Hevde’nin Muhammed peygamber’den bir köle veya câriye satın alması üzerine yazılmıştır. O köle veya câriyede ne hastalık, ne ayıp vardır; ne kaçmak ne hilebazlık bilir; ne de günah işlemişliği vardır; ne de zinâ ve hırsızlığı vardır. Binaenaleyh bu anlaşma, bir Müslümanın öbür Müslümanla yaptığı alım satım anlaşmasıdır”.

Görülüyor ki Muhammed, köle satmak üzere yapmış olduğu antlaşmanın sağlam olmasını ve alıcı tarafından bozulmamasını sağlamak maksadıyla, satmış olduğu kölenin hastalıksız, ayıpsız, ve daha doğrusu kusursuz olduğunu belirtmeyi ihmâl etmemiştir.

Sağlam-sahih kabul edilmiş bir hadisle bitirelim:

Cabir anlatıyor: “Muhammed aramızda hayatta iken, cariyelerimizi ve çocuklarımızın annesi olan cariyelerimizi satardık, bunda bir beis görmezdik.’’
(Kütübü Sitte, Hadis no: 6741)

KUR’AN ALLAH KELAMI MI?

-
Kaydı düzenle
Yazan: Serdar Kaangil


KUR’AN ALLAH KELAMI MI?


Bildiğiniz gibi İslam’a göre Kur’an, İncil, Tevrat ve Zebur Allah tarafından gönderilmiştir. Bunlardan Kur’an dışındaki kitapların yazımı, geçmiş zaman anlatımı şeklindedir. Kur’an ise Allah’ın hitabı biçiminde yazılmıştır. Allah’ın sözlerinin, emir ve öğütlerinin Cebrail adlı melek vasıtasıyla ve vahiy yoluyla peygambere iletildiğine inanılır. O yüzden “Kur’an Allah kelamıdır” denir. Allah’a ait olmayan sözler ise “kul” veya “kâle” yani “de ki” veya “dedi ki” sözcükleriyle belirtilmiştir. Bundan dolayı birçok ayet “de ki” anlamına gelen “kul” kelimesiyle başlar. Örneğin: “De ki; ‘Ben içinizden hiçbir erkeğin babası değilim” cümlesinden anlarız ki “de ki” diyen Allah, “Ben içinizden hiçbir erkeğin babası değilim” dedirtilen peygamberdir. Ne var ki bunun gibi bazı ayetlerin Allah’a ait olmadığı açıkça belli iken “de ki” sözcüğünün kullanılmadığını görürüz. Bu tür ayetlerin bazı meallerinde “de ki”sözcüğü parantez içinde verilmiştir. Bazı mealciler ise sanki Arapçasında gerçekten yazılıymış gibi paranteze dahi gerek duymadan “de ki” sözcüğünü eklemişlerdir. Bu müdahaleler, ayetlerdeki eksikliği kamufle etme amaçlıdır. Şimdi bu hataları görelim:

Fatiha suresi Allah’a yapılan bir duadır. Dolayısıyla “deyin ki” kelimesiyle başlamalıydı. Kur’an’ın son iki suresi olan Nas ve Felak sureleri de duadır ve “de ki” ile başlar. Fatiha suresinin başında olmasa bile 5. ayetinde “kûlû” yani “Deyin ki” sözcüğü muhakkak kullanılmalıydı.

Fatiha/ 5-7. (Allahım!) Yalnız sana ibadet ederiz ve yalnız senden yardım dileriz. Bizi doğru yola, kendilerine nimet verdiklerinin yoluna ilet; gazaba uğrayanlarınkine ve sapıklarınkine değil.

Görüldüğü gibi ayette Allah’a sesleniş, Allah’a yakarış vardır. Dolayısıyla ayette seslenen Allah değil, insandır. Ama “Deyin ki” sözcüğü olmadığından Allah kendisine dua etmiş gibidir. Hadi diyelim ki Fatiha Kur’an’ın açılış suresidir, bir önsöz gibidir, o nedenle “deyin ki” denmesine gerek duyulmamıştır. Peki ya diğer ayetlerdeki eksikler? Şimdi de aşağıdaki ayetlerde hitap edenin kim olduğunu görelim:

Hud-2. Allah’dan başkasına kulluk etmeyin. Ben size O’nun tarafından müjde vermek ve uyarmak için gönderilmiş gerçek bir peygamberim.

Zariyat-51. Allah ile beraber başka bir tanrı edinmeyin. Zira ben size O’nun tarafından gönderilmiş açık bir uyarıcıyım.

Bu ayetlerde anlaşılacağa üzere konuşan Muhammed hazretleridir. İnsanlara kendisinin peygamber olduğunu iddia etmektedir.

Şura-10. Hakkında ayrılığa düştüğünüz herhangi bir şeyin hükmü Allah’a aittir. (De ki) İşte bu, Rabbim Allah’tır. Yalnız O’na tevekkül ettim ve ancak O’na yöneliyorum.

En’am-104. Rabbinizden size muhakkak ki deliller gelmiştir. Artık kim gözünü açar görürse kendi lehine, kim de hakkı görmeyip batılı seçerse kendi aleyhinedir. (De ki) “Ben sizin üzerinizde bekçi değilim.”

Bu iki ayette de konuşan Muhammed hazretleridir. Görüldüğü gibi “de ki” sözcükleri kullanılmadığından mealciler parantez içerisinde göstermek zorunda kalmışlardır.

Tevbe-30. Yahudiler, “Uzeyir Allah’ın oğlu” dediler, Hıristiyanlar da “Mesih Allah’ın oğlu”, dediler. Bu onların kendi ağızlarıyla uydurdukları sözlerdir. Daha önce inkara sapmış olanların sözlerine benzetiyorlar. Allah onları kahretsin, nasıl da saptırıyorlar!

Bu ayette geçen “kâtelehumullâh” ın asıl anlamı “Allah onları öldürsün, katletsin” dir. Bunu Allah’tan isteyenin Allah olamayacağı açıktır.

Bir başka örnek:

Nahl-63. Allah’a yemin olsun ki, biz senden önce bir çok ümmetlere peygamberler gönderdik. Ne var ki şeytan, onlara amellerini bezeyip süslü gösterdi. Bugün de o şeytan, kâfirlerin dostudur. Onlar için acı bir azab vardır.

Bu örneklerden şu sonuçlar çıkarılabilir:

1- Kur’an, Tanrı sözü değildir. Hz. Muhammed kurgulayıp yazmış, fakat birkaç ayette gaf yapmış ‘de ki’ ekini kullanmayı unutmuştur.

2- Kur’an, derlenip toplanırken hata yapılmış, bazı ayetler eksik yazılmıştır.

3- Kur’an’a Hz. Muhammed’den sonra Halife Osman ve Emeviler döneminde müdahale edilmiş, ayetler tahrif edilmiştir.

Tabi bunlara “Allah, anlaşılacağını düşünerek ‘de ki’ demeye gerek duymamış olabilir” veya “Allah bu tür eksiklerle insanları sınamış olabilir” türünden yanıtlar da verilebilir. Bu tür yanıtlar, eksikliği, hatayı tanrıya havale etmek olur ki buna katılmak mümkün değildir. 2 ve 3 şıkları ise Hicr-9 ayetinde belirtilen “Hiç şüphe yok ki, Kur’ân’ı biz indirdik, elbette onu yine biz koruyacağız.” ayetine ters düşer. Bu durumda 1 şıkkının doğru olduğu, Kur’an’ın Allah sözü değil, Hz. Muhammed’in kurgusu olduğu ortaya çıkar.

Şimdi de Kur’an’ın Allah hitabı olmadığına dair farklı bir örnek verelim:
Bu örnekle göreceğiz ki Muhammed hazretleri, kimi zaman Allah’ı, kimi zaman melekler adına Cebrail’i, kimi zaman da peygamberleri konuşturan bir kurguyla Kur’an’ı yazmıştır. Onları konuştururken Kur’an’da 300’e yakın “de ki” öneki kullanmıştır ki kendisinin yazdığı anlaşılmasın, Allah sözü olduğuna inanılsın. Ama bazı ayetlerin kurgusunda hata yapmış, “de ki” kullanmayı unutmuş ya da hatalı kullanmıştır veya kullanmayı becerememiştir.

En’am-114. Allah’tan başka bir hakem mi arayayım ki size, her muhtaç olduğunuz şeyi bildirip açıklayan kitabı, o indirmiştir? Kendilerine kitap verilenler de bilirler ki o, senin Rabbin tarafından gerçek olarak indirilmiş bir kitaptır; artık şüphe edenlerden olma.

Meryem-64. Biz, ancak Rabbının emri ile ineriz. Önümüzde, arkamızda ve bu ikisi arasındaki her şey, O’nundur. Ve Rabbın unutkan değildir.

Enam-114 ve Meryem-64. ayetten önceki ve sonraki ayetlere bakıldığında bu cümlelerin kime ait olduğuna dair bir belirteç yoktur.

Enam-114’te ”Size Allah’tan başka bir hakem mi arayayım” sözünden sonra “Senin Rabbin tarafından indirilmiş” sözü ile konuşturulanın melek Cebrail olduğu ve Muhammed hazretlerine hitap ettiği açıkça bellidir.

Meryem-64’te ise “Biz ancak rabbinin emriyle ineriz” sözü melekler ya da melekler adına konuşan Cebrail’e söyletiliyormuş gibi yazılmıştır. Ama Allah’ın kelamı dediği kitapta Muhammed hazretleri bunu belirtmeyi becerememiş ya da hata dikkatinden kaçmıştır.

Zümer-10. De ki: ‘Ey iman eden kullarım, Rabbinizden sakının. Bu dünyada iyilik edenler için bir iyilik vardır. Allah’ın arz’ı geniştir. Ancak sabredenlere ecirleri hesapsızca ödenir.’ (de ki fazla)

Bakara-97. De ki: “Her kim Cebrail’e düşman ise, bilsin ki o, Allah’ın izni ile Kur’an’ı; önceki kitapları doğrulayıcı, mü’minler için de bir hidayet rehberi ve müjde verici olarak senin kalbine indirmiştir.” (de ki fazla)

Zümer-10 ve Bakara-97 ayetlerinde dikkat edilirse “de ki” sözcüğüne gerek yoktur ama kullanılmıştır. Zümer-10’da “de ki” sözcüğü olduğunda Muhammed hazretlerinin Müslümanlara “kullarım” diye seslendiği anlaşılmaktadır. Halbuki “de ki” olmasaydı hitap eden Allah olacak ve bir anormallik görünmeyecekti.

Bu gaflara karşı, verilen yanıtlardan biri “Kur’an’da kimi ayetlerin Cebrail’in sözü olduğu” hatta “Kur’an’ın Allah’ın, Cebrail’in ve peygamberin ortak ürünü” olduğudur. Bakara-97 ayeti bu iddiaları çürütür. Ayetten Cebrail’in, Kur’an’ı peygamberin kalbine indirdiğini, dolayısıyla 23 sene boyunca zırt pırt 50.000 yıllık yolu katetmediğini, olaylara-durumlara göre sırası geldiğinde peygamberin ayetleri kalbinden (beyninden) ortaya döktüğünü anlıyoruz.

Bakara-97 ayetinde “de ki” ön eki kullanıldığında ayet şöyle olmalıydı:

De ki: “Her kim Cebrail’e düşman ise, bilsin ki o, Allah’ın izni ile Kur’an’ı; önceki kitapları doğrulayıcı, mü’minler için de bir hidayet rehberi ve müjde verici olarak benim kalbime indirmiştir.

Ama Kur’an’da “senin kalbine indirmiştir” yazılarak hata yapılmıştır.

Muhammed hazretleri, Tevrat ve İncil’in 3. şahıs ağzıyla yazılmasına nispeten çok daha inandırıcı bir kurgu ile Kur’an’ı yazmış ama yaptığı bu gaflarla açık vermiştir.

Örneğin Zuhruf-11‘te;
“O, suyu gökten bir ölçüye göre indirir. Biz onunla ölü memleketi diriltiriz” ayetini ele alalım:
Burada “O” Allah ise, “Biz” kimdir?
”Biz”, melekler adına konuşan Cebrail’den başkası olamaz. Ama görüldüğü gibi meleğin konuştuğuna dair bir belirteç yoktur.

Muhammed hazretleri, Kur’an’ı “Allah kelamıdır” diye yazmıştır. Allah’ı konuşturma sanatı ile düzenlemeye çalışmıştır. Fakat özellikle “Biz” diyen ayetlerde ya “Allah ve ekibi” olarak konuşulmaktadır ya da melekler olarak.
Süleyman Ateş’in bu konuda görüşü “Kur’an Allah vahyi, melek sözüdür” şeklindedir.
Ama görüyoruz ki Allah da konuşuyor, Cebrail de, Muhammed de..
Kur’an’da sıkça kullanılan “kale” sözcüğü “dedi ki” anlamındadır. Şimdi “dedi ki” sözcüğünün kullanıldığı bir ayetteki hatayı görelim.

Enbiya-112. Kâle rabbıhkum bil hakk, ve rabbuner rahmânul musteânu alâ mâ tasıfûn.
Dedi ki; “Rabbim hak ile hükmet. Sizin nitelendirmelerinize karşı sığınılacak olan rabbimiz rahmandır.

Cümle kurumunun yanlış olduğu açıkça görülmektedir. Edip Yüksel, bu ayetin yanlış yazıldığını, “kale” değil, “kul” olması gerektiğini söyler ve o şekilde çevirir. Muhammed Esed ise hem “kale” değil “kul” muş gibi çevirir, hem de 2. cümlede tekrar parantez içinde “de ki” kullanır. Sebebi, ayette Hz. Muhammed’in hem Allah’a hem de inanmayanlara seslenmiş olmasıdır. Böyle bir cümle yapısında “kale” yerine “kul” da kullanılsa cümle bozuk kalır. Bu ayette de cümle kurumunun çok zor olması nedeniyle becerilemediğini görüyoruz.

Sonuç:
Birisi çıkıp “Allah’tan bana mektup geldi” demiş olsa önce ona deli gözüyle bakmak ve kesinlikle inanmamak en doğru davranıştır. Fakat ısrarlı davranıyorsa ve insanların bir kısmı ona inanıyorsa “Acaba” diyerek doğru söyleyip söylemediği incelenebilir. Bilhassa tanrıya inanan insanlarda böyle bir eğilim doğaldır. Doğal olmayan, içinde yazılanların bir kısmı doğru diye inanılmasıdır. Ya da mektubu irdeleyip sorgulamadan mektup sahibinin kişiliğine güvenerek veya çevresinde duyduklarından etkilenerek inanmaktır. Mektup incelendiğinde içeriğindeki tek bir ‘insana mahsus’ hata dahi, mektubun tanrıdan gelmediğinin kanıtıdır. Çünkü madem ki inanılan tanrı mükemmel ve her şeyi bilen bir varlıktır, öyleyse tanrı hata yapmaz. Hele çok sayıda cümle hatası, gramer hatası varsa mektubun tanrıdan olduğunu iddia etmek normal karşılanamaz. Bu tavır zayıflıktır. Zaaflarına, çevresine, çıkarlarına mahkum kalmaktır. Kutsal olduğu, tanrıdan geldiği iddia edilen kitaplar için de bu geçerlidir. Farklı dinlerin, farklı kitapların, farklı kutsalların dünya halklarına olumsuz etkisi ortadadır. Kutsal savaşlar, dünya barışını engellemekte, insanlığı yaralamaktadır. Bu büyük, aşılmaz engelin temelinde ise mektup örneğindeki o küçük zaaf vardır. Barışın tesisi ise tüm bireylerde bu küçük zaafların tedavisiyle mümkündür. Kadim dinlerin haricinde zamanımızda da çeşitli ülkelerde ortaya çıkan meczuplar, bu tür zaafları olan kişileri aldatabilmekte, peşlerinden sürükleyebilmektedir. Sonuç ise ya toplu intihar, ya canlı bomba katliamları ya da soyulmak, sömürülmek olmaktadır.

RUM SURESİ MUCİZESİ (!)

-
Kaydı düzenle
Yazan: Kirpi


RUM SURESİ MUCİZESİ YALANI

Müslümanlar özellikle de modernist Müslümanlar tartışmalarda Kur'an'ın Allah kelamı olduğunu ispatlamak için Rum suresini delil olarak kullanırlar. Fakat bu sure mucize değil coğrafi ve tarihi bilgisizliğin net ve kısa bir özetidir. Lafı fazla uzatmadan bahsi geçen ayete bakalım:

Rum suresi 1-4.ayetler:
1) Elif. Lâm. Mîm.
الٓمٓ۠
2) Rum mağlub edildi.
غُلِبَتِ الرُّومُۙ
3) En yakın bir yerde, fakat onlar bu mağlubiyetten sonra galip olacaklar.
ف۪ٓي اَدْنَى الْاَرْضِ وَهُمْ مِنْ بَعْدِ غَلَبِهِمْ سَيَغْلِبُونَۙ
4) Bir kaç yıl içinde; çünkü karar yetkisi eninde sonunda Allah'a aittir. İşte o gün inananlar sevineceklerdir.
ف۪ي بِضْعِ سِن۪ينَۜ لِلّٰهِ الْاَمْرُ مِنْ قَبْلُ وَمِنْ بَعْدُۜ وَيَوْمَئِذٍ يَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَۙ

Müslümanlar Rum suresinin ilk 4 ayetini mucize olarak lanse etmeye çalışıyor ve bu ayetlerin Roma ve Sasani imparatorlukları arasındaki savaşları anlattığını iddia ediyorlar. Şimdi hep beraber ilgili ayetleri detaylı bir şekilde inceleyelim.
İlk önce ayetlerde Sasani diye bir ifade geçmiyor. Yani ayetlerin Romayla İran'ın Sasani imparatorluğu arasında olan savaşları anlattığını iddia eden Allah değil Müslümanlardır. Ayetlerin ikinci çarpıtılmış noktası çeviri kısmıdır. Ayette en yakın diye çevrilen kelimenin Arapçası şudur: (Fî edne-l / En alçakta) ف۪ٓي اَدْنَى

Bu kelime Kur'an'da zaten tek bir yerde Rum süresinde kullanılmış ve "en yakın" anlamında tercüme edilmiş. Fakat kelimeyi sözlükte arattığımızda en yakın değil EN ALÇAKTA şeklinde olduğunu görüyoruz.


Bu çeviri hatası bilerek yapılmış ve tamamen ayetin yanlışını örtbas etmek için kullanılmış. Ayetin gerçek çevirisi şöyledir:
Rum süresi
2 Rum mağlup edildi.
3 En alçak bir yerde fakat onlar bu mağlubiyetten sonra galip olacaklar.

Peki Rumlarla Perslerin en alçak yerde yaptıkları savaş hangisidir? Ölü deniz, diğer adıyla Lut gölü dünyanın en alçak yeridir.


Lut gölü yakınlarında Romalılarla Sasaniler arasında  yapılan savaşta Yahudilerinde yardımıyla 614 yılında Hüsrev Pervez (589-628) komutasındaki Persler Kudüs'ü ele geçirdi( Ostrogorskiy 1969, s. 95) ve Rumlar mağlup oldu. Fakat bir sonraki savaşta Rumlar bir daha mağlup oluyor ve 619 yılında Mısır Perslerin eline geçiyor.

Hüsrev Mısır'ın fethinden Herakleios'a aşağıdaki mektubu göndermiştir:
Hüsrev, Tanrıların en büyüğü ve yeryüzünün ustasından Herakleios'a, onun aşağılık ve haksız kölesine. Neden hâlâ hükmümüze uymayı reddediyorsun ve kendine bir kral diyorsun? Yunanları yok etmedim mi? Tanrıya güvendiğinizi söylüyorsunuz. Kayserya, Kudüs ve İskenderiye'yi elime teslim etmedin mi ki? Konstantinopolis'i de yok etmeyecek miyim? Ama benden aman dilersen, karın ve çocuklarınla ​​birlikte gelirsen, hatalarını affederim; Sana toprak, üzüm bağları ve zeytin bahçeleri vereceğim ve nazik bir şekilde bakacağım. Onu bir çarmıha gererek öldüren Yahudilerden kurtulamayan İsa ile kendinizi boş umutlara kaptırmayın. Denizin derinliklerine sığınsanız bile elimi uzatacağım ve sizi alacağım, isteyin ya da istemeyin.
Oman 1893, ss. 206–207
Davies 1998, s. 245

Yani anlayacağınız gibi ayette bahsi geçen en alçak yerde yapılan savaşta Rumlar ardı ardına iki mağlubiyet yaşıyor. Ayetin gerçek çevirisini göz önünde bulundurursak eğer bir sonraki savaşın Rumlar tarafından kazanılacağı bilgisi tarihi kaynaklarca çürütülmüş oluyor. Ayetteki çeviri hatasıyla saklanmaya çalışılan yeri tespit ettiğimize göre ve orada yapılan her iki savaşta Rumların mağlup olduğunu öğrendiğimize göre diğer meseleye geçelim:

Peki Kur'an'da Sasani ismi geçmediği halde Müslümanların Rum suresinde anlatıldığını iddia ettikleri Roma-Sasani savaşı hangi savaştır? Bu savaşlar M.Ö. 92 – M.S. 629 yılları arasında yapılmıştır.  Fakat her ne hikmetse Kur'an'da Sasani ismi geçmemesine rağmen Müslümanlar Rum suresinin nüzul sebebini Antakya (613) ve Ninova (627) savaşlarına bağlıyor ve "bakın işte Antakya'da mağlup olan Rumlar'ın Ninova'da zafer kazanacağı önceden haber verilmiş, bu bir mucizedir" diyorlar.

PEKİ BU BİR MUCİZE Mİ?

Öncelikle ortada savaş varsa onun iki tarafı olur. Kazanan ve kaybeden. Ve doğal olarak bunun olasılığı yarı yarıyadır. Örnek vermek gerekirse farz edin ki siz A futbol takımını tutuyorsunuz ve sizin A takımınız B takımıyla yaptığı maçta yeniliyor. Siz bir dahaki sefer A takımı kesin galip gelecek diyorsunuz. Bir süre sonra maç yapıldığında A takımı galip oluyor. Şimdi bu bir mucize mi? Tabi ki de hayır. Sizin taraftarı olduğunuz takımın kazanmasını arzulamanızdır. Nitekim Muhammed de Rum-Sasani savaşlarında Rumlardan taraf olmuş ve onların kazanmasını arzulamıştır. Rum suresinin nüzul  sebebini İslam kaynaklarında okuduğumuzda bunu açıkça görebiliyoruz. Bakalım İslami kaynaklar Rum suresinin nüzul sebebi hakkında ne söylüyorlar?:

Rûm Sûresi’nin ilk âyetleri nâzil olunca, Hz. Ebû Bekir (r.a.), mağlup Bizans’ın yakın bir gelecekte İran’a gâlip geleceğini ifade etti. Übey b. Halef ve diğer müşrikler ise bunu yadırgayarak, Bizans’ın İran’a galip gelmesinin uzak bir ihtimal olduğunu iddia ederek karşı çıktılar. Bunun üzerine Hz. Ebû Bekir (r.a.) Bizans’ın, Übey b. Halef ise İran’ın üç yıl içinde galip geleceği konusunda on deve üzerine bahse girdiler. Bu hâdise kumarın haram kılınmasından önce oldu. Hz. Peygamber (a.s.), -süreyi kısa tutan- Hz. Ebû Bekir’e (r.a.) bid’ ( بضع ) kelimesinin üçten dokuza kadar olan sayıları ifade ettiğini hatırlattı. Bunun üzerine Hz. Ebû Bekir (r.a.) ile Übey b. Halef bahsi “dokuz yıl içinde yüz deve üzerine” şeklinde yenilediler.  Rumlar birdenbire gelişerek İranlıları ağır bir hezîmete uğrattılar. Bunu haber alınca Hz. Ebubekir Übey’in veresesinden yüz deveyi alıp Peygamber Efendimiz’e getirdi. Allah Resûlü (s.a.s.):“Bunları fakirlere dağıt!” buyurdu.  O da fakirlere dağıttı. Kur’ân-ı Kerîm’in bu mûcizesini gören Mekkeli müşriklerden bir kısmı Müslüman oldu (Tirmizî, Tefsir 30/3194; Kurtubî, el-Câmi‘, XIV, 3)

Bu bilgilerden ilk olarak Muhammed ve sahabelerinin kumar oynadığı ortaya çıkmış oluyor çünkü Rumların kazanacağı konusunda bahse giriyorlar. Bu da Muhammed ve sahabelerinin Rumlardan taraf olduğunu ortaya çıkarmış oluyor.
Bir sonraki püf noktaysa hadiste geçen bid’ ( بضع ) kelimesinin 3 ile 9 yıl aralığındaki zaman dilimini göstermesidir. Yani Muhammed Antakya'da 613 yılında [1] yenilen Rumların en erken 3 en geç 9 sene sonra galip geleceğini söylüyor. Fakat tarihten de bildiğimiz gibi Ninova savaşı 12 Aralık 627 yılında [2]  yapılmıştır. Yani Antakya savaşıyla Ninova savaşı arasında 14 sene vardır. Bu gerçekler ayette verilen zamana uymadığından mucize olarak kabul edilemezler.
Üstelik 613 senesinde yapılan Antakya savaşıyla 627 senesinde yapılan Ninova savaşı arasında Rumların mağlup olduğu iki savaş daha var. Bunlar 614 yılında Kudüs'ün Persler tarafından işgali ve 619 yılında Perslerin Mısır'ı işgali. Bunların hepsinde Rumlar mağlup edilmiştir.
Ayetin kasıtlı olarak yanlış çeviri yapıldığı haliyle ele alsak bile yine de elimizde kalıyor. Farz edelim ki ayette en alçak değil de en yakın yer ifadesi kullanılmış olsun. O zaman bile bu ayet Antakya savaşını anlatıyor olamaz. Zira Antakya ile Muhammedin bulunduğu Medine arasındaki mesafe 2.178 kilometredir. [3]

Sonuç olarak ayetin hem yanlış hem de doğru çevirisi coğrafi ve tarihi delillerle çürütülmüş oluyor.
Tarih boyunca gelecekten haber veren insanlar hep olmuştur. Örnek vermek gerekirse Vanga [4] ve Nostradamus [5].

Vanga'nın (1911-1996)  gelecekle ilgili söylediği kehanetlerin büyük bir kısmı şu ana kadar gerçekleşmiştir. Nostradamus (1503-1566) Türkiye'de yeni bir cumhuriyetin kurulacağını, hatta para biriminin bile değişeceğini önceden haber vermiştir.
Şimdi eğer sizin mantığınızla düşünürsek bu iki insanı da Peygamber olarak kabul etmeniz gerek. Zira hepsi tarih boyunca gerçekleşen kehanetlerde bulunmuşlar...

Rum Suresi Mucizesi 2 için tıklayınız.

İMAMLIKTAN DEİZM'E UZANAN DEĞİŞİM HİKAYESİ

-
Kaydı düzenle


DEİST İMAM


Kat’i surette kimsenin düşüncelerine müdahale etme, bir görüş yahut kavram empoze etme veya herhangi bir surette aklını karıştırma gibi bir niyetim bulunmadığını beyan ederek sözlerime başlamak isterim. Biliyorum ki dinin aslında ne olduğu keşfettiğim bu süreci anlatıyor olmam bana herhangi bir katkı sağlamamakla birlikte olası bazı tehlikelere karşı da kendimi savunmasız bırakmama sebep olacaktır. Kendimden bahsederek başlamak istiyorum, zira kim olduğum, içinde yetiştiğim ortam ve bu durumu tetikleyen hususlara ufaktan da olsa değinmeden süreci bir bütün olarak anlatmam mümkün olmayacaktır.

Eski bir Diyanet personeliyim, görevim ise İmam-Hatip’lik. Bu önemli detayı ilk başta belirtip geçmişe sıçramak suretiyle devam ediyorum. Bilmenizi isterim ki bazı verileri sansürleyecek, tam olarak anlatmayacak ve temkinli olmak maksadıyla kendimi ayırt edecek ortalamanın üzerinde ve altında bulunan hususları bu metne dahil etmeyeceğim. Takdir edersiniz ki her şeyi ayrıntılı bir şekilde anlatmam zaten kabullenmekte zorlandığım tehlikeleri daha da artıracaktır.

Müslüman, Tarikat ehli, yani bir tarikata bağlı, samimi olduğuna inanan bir aile ve beraberinde gelen ağır Müslüman bir ortamda bulundum. Yaşıma göre zeki ve aşırı meraklı bir çocuktum. Bu aşırı merakım daha çocuk denilebilecek yaşlarda birçok konuda derinleşmeme imkân sağladı. Yaşımdan büyük kitaplarla ve insanlarla haşır neşir olur, öğrendiklerimle Allaha olan sadakatimi, imanımı, bağlılığımı arttırdığımı düşünürdüm. Tabii bu kitaplar Tarikat ve tasavvuf ehli tarafından kaleme alınan “Kimya’yı Saadet, Gunyetut-Talibîn” tarzında kitaplar olduğu için zihnim çok küçük yaşlarda İslam’ın son çırpınışlarının eseri olan tasavvuf temeliyle kapanıyor kendimi Allahın kölesi ve hizmetkarı olarak görmeme sebep oluyordu. Çok iyi hatırlarım, çocukken yazıp imzaladığım bir sözleşmem vardır, Allah ile kendi aramda yaptığım bir itaat sözleşmesi. Kısaca kendisine bütün hayatımı hibe edeceğimi ve İslam için yaşayacağımı beyan ettiğim, karşılığındaysa yalnızca ve yalnızca kendisinin benden razı olmasını, bu yolda bana yardım etmesini istediğim, kendisine göz yaşları içinde yazdığım bir sözleşme.

Tarikatın ve Tarikat temelli kitapların üzerimde öyle etkileri olmuştu ki, bazı geceler yaşadığım yoğun duygular sebebiyle Kur’an’a sarılarak uyurdum, bunu da gizliden gizliye yapardım, çünkü bizde herkesin bildiği bir klişe vardı, Kur’an’a abdestsiz dokunmak çok büyük bir günahtı, O’nu bel altında taşımak düşünülemezdi bile. Ama yaşadığım çocukluk çok yalnız geçiyordu benim için, zira yaşıtlarımla anlaşamaz sohbet etmekten zevk aldığım büyüklerin ortamına sokulmaz ve kendi ailem tarafından anlaşılmazdım. Ah.. Kaldı ki ben de onları pek anlayamazdım. Faiz haram derlerdi ama faizle bir şeyler alır borca girerlerdi, bazen cüret edip sorardım da özü şu kelimeye varan bir cevap alırdım “Zaruret”. Yalana karşı çok çetindiler ama “beyaz yalan” dedikleri avutmalarla büyütüyorlardı çocuklarını. Bunları görüyor ama sorgulayamıyordum, çünkü onlar büyüklerdi ve mutlaka geçerli bir sebepleri bulunuyordu, hem bu ne cüretti!

Tarikatların toplandığı mekanlara “dergâh” derler, burada üyeler bir araya gelir, sohbetler ve akabinde zikirler icra ederlerdi. Kimseyi zan altında bırakmamak ve tedbirli olmak amacıyla bu zikrin ve tarikatın bağlı olduğu kolu (Kadiri, Nakşi v.b) belirtmeyeceğim. Böyle bir çocukluğun bir sonraki aşaması yoğun bir Kur’an ve Din eğitimine uzanıyordu elbet, şimdi hikâyenin o bölümüne geliyorum.

Bütün ayrıntılarını vermemekle birlikte kısa ve öz olarak Yatılı bir Kur’an Kursunda Ağır bir Kur’an ve dini bilgiler eğitimi aldım hemen akabinde ise birkaç senemi daha vererek hafızlığı da aradan çıkardım. Bilmeyenler olabilir diye düşünerek açıklamak isterim Hafızlık Kur’an’ı Arapça olarak baştan sona ezberleme işine verilen isim, bunu tamamlayan erkeklere “Hafız” kızlara “Hafıze” unvanı veriliyor. Netice itibariyle bütün bunlarla birlikte kaderim benim ilgi alanımın ve merakımın etkin olduğu hususlar önemsenmeksizin benden bağımsız olarak yönlendiriliyordu, tabi ben bunu bir yazgı olarak görüyor, hayatımı Allaha adadığımı düşünerek hayallerimden vazgeçen kişi oluyordum. Bütün bu eğitimlerin, çalışmaların yanında İmam Hatip olmak için gerekli olan temel bilgiler ve ön çalışmalar da eklenince birkaç yılı da mesleğe hazırlık ve sınavdan sınava atlamak suretiyle geçirdikten sonra yüksek ortalamalarla sınav ve mülakatlardan kurtularak bir mezraya atanıp göreve başladım. Bilmeyenler için söyleyeyim birçok memuriyette olduğu gibi imamlıkta da İlk görev her zaman Taşra Teşkilatı olarak adlandırılan köylerde başlar. Neticede artık teşkilatın içinde olduğuma göre inandığım değerler uğruna koşuşturmaya ve insanlara gerçekleri anlatmaya başlayabilirdim derken hiçbir şeyin dışarıdan göründüğü gibi olmadığını fark ettim. İslam gibi tek tanrıdan geldiğine iman ettiğimiz bir dini temsil etmek ve bildiklerimi aktarmak üzre oradaydım, fakat içten içe çok yanlış hayaller kurmuş olduğumu düşünmeye başladım, bu durum ise bana ağır bir darbe vurdu. Ayrıntıları anlatmak isterdim fakat dediğim gibi anlatmamam hem kendim hem de sizler için daha iyi olacaktır. Tarikat kültürü dolayısıyla bazı yazar ve eserler okunması tehlikeli kabul ettirilir, itikadı bozduğu söylenir, herkesin ilmi seviyesinin bu kitaplar ve yazarların sundukları karşısında ayakta durmaya takat edemeyeceğinin üzerine basılır ve zihnimizdeki duvarlara bir duvar da bu suretle eklenirdi. Bilime, teknolojiye ve Müziğe aşıktım adeta ve inandığım din, tasavvufun da yumuşatmasıyla bunlar hakkında bilgi edinmeme ve derinleşmeme engel olmuyordu. Dolayısıyla -konumuzla alakalı olmadığı için müzik ile alakalı çalışmalarımı belirtmiyorum- bilim ve teknoloji alanında kitaplar, makaleler, dergiler gibi çeşitli içerikler ediniyor; mensubu olduğum din ile bilimsel gerçekleri birbirine bağlamaya çalışıyordum. O güne kadar Kur’an’ı açıp dikkatle ve tarafsız bir şekilde hiç okumamış, önüme serilen yorumlarla dolu meal ve tefsirlerle yetinmiştim fakat bilim ve din arasında bağlantı kurma isteğim beni Kur’an’ı salt bir şekilde okumaya teşvik etmişti. Bunu için önce geçmişte zihnime inşa edilen “biz mealden anlayamayız, yanlış yorumlarız, bizim buna ilmimiz yetmez” duvarını yıkmam gerekti, zaten yıkılan o ilk duvar da zamanla domino etkisi yapıp sorgulama kanallarımı sonuna kadar açacaktı. Tam manada sarsıldığı ve tamam artık, bir şeyler kesinlikle ters gidiyor dediğim ahval ise bana şu olay akabinde üzerimi sirayet etti; Bir gün Youtube’da sıkı takipçisi olduğum Sözler Zamazingosu -hangisi olduğunu anlarsınız muhtemelen- kanalında paylaşılan bir videoya denk geldim, “Evrimi bitiriyoruz” şeklinde bir başlığı vardı ve merak edip tek solukta izledim. Bu arkadaşlar böyle içeriklerle Cahil Müslümanların kodlarına bir şey yüklediler, o sebeple bu tür Müslümanlar; “Evrim Ateizmin En Büyük Dayanağıdır, Evrim Varsa İslam Yoktur” şeklinde bir görüşü benimsiyor ve bu zihin yapısıyla yaşayabiliyorlardı. Ben ise o zamanlar “Mikro Evrim” üzerinde duruyor ve ancak bunun mümkün olabileceğini düşünüyordum. Çünkü İlk insan Âdem ve Havva idi benim için, ayetleri yorum yapmadan olduğu gibi aldığınızda hepiniz için ilk İnsan Âdem ve Havva’dır. Sündürmeleri, sağa sola çekmeleri saymıyorum zira onlar İslam’ın özüne hakaret olup temelde bugün İslam’ı kurtardığı zannedilse de kafa karışıklığı yaratmak ve fikir ayrılıkları hasebiyle insanları birbirine düşürmekten ileriye gidememektedir.  Bilmem ne köşkünün o videosu akabinde merak ettim ve Evrim üzerine araştırmaya, çalışmalar yapmaya, veri toplamaya başladım. Çok kısa bir sürede gerek mikro gerekse makro Evrimin kat’i surette bilimsel bir gerçek olduğunu fark ettim hemen akabinde hatta aynı gün sorgulamamı engelleyen duvarların yıkıldığını hissettim ve zihnimdeki depremin etkisiyle arka planda birikmiş, duvarın ardında saklanmış binlerce sorunun ön belleğime hücum ettiğini hissediyordum. Sanki yukarıdan üzerime kaynar sular dökülmüş gibiydi, neye uğradığımı şaşırdım. O gün başlayan serüvenle birlikte dinlerin nasıl bir yönetim aracı olduğunu, dünya üzerindeki her türlü açmazın, ölümün, şiddetin, gözyaşının temelini oluşturduğunu ve gerçek Tanrı’dan gelemeyecek kadar İnsanî tanrılara sahip olduğunu idrak etmem bir hafta sürmüştü. Yıllarımı verdiğim, hayallerimi uğrunda yok saydığım olguların bu kadar basit bir aldatmacadan ibaret olduğunu fark etmek beni öyle derinden sarsmıştı ki başta ne yapacağımı bilemez bir hale düşmüş olsam da sonradan sonraya bunun aslında çok güzel bir şey olduğunu fark etmeye başladım. Kendime güvenim artmıştı, daha motive ve daha güçlü hissediyordum. Teslimiyet denilen illet tarafından esir alınmış iradem tamamen benim elimdeydi artık. En önemlisi de bu yanlışın, bu karanlığın farkına varabilmiştim, hem de böylesine genç bir yaşta. -Yaşımı net olarak söyleyemediğim için sizlerden özür diliyorum, malum sebepler-

İçimde istemsizce oluşan bir öfke vardı, hayatımı, hayallerimi elimden çalan, bana yıllara mal olan kocaman bir yalanın, büyük bir komplonun açığa çıkmış olmasıyla ister istemez içimde doğurduğu büyük bir öfke. Herhalde Dünya’nın düz olduğunu falan kanıtlasalar bu kadar öfke duyamazdım. O günü çok net hatırlıyorum. Saatlerce, ama saatlerce ağladım. Tam şu an bunu yazarken dahi hüzünleniyorum. Evvela Kitapta apaçık yazanları sündüren, çarptıran, keyfince yorumlayan, İslam’ı savunduğunu düşünen hocalara lanet okuya okuya ağladım, Allah gerçekten tek tanrı olsaydı sizin savunmanıza ihtiyacı olur muydu? Siz kimdiniz ki hem, koca devranda bir toz zerresinin üzerinde adeta bir nötron parçası kadarsınız, sizin neyinize Tanrıyı savunmak. Siz Tanrıyı savundukça parçalanıyorsunuz, parçalandıkça birbiriniz ardına düşüyor, kardeşi kardeşe kırdırıyorsunuz. Siz Tanrıyı savundukça gezegenin ve insanlığın gelmişi geçmişini belliyorsunuz. Siz Tanrıyı savundukça çocuklar ölüyor, insanlar acıyla feryat ediyor. Lanet olsun sizin gibi kendi egolarına ve kibirlerine Tanrıyı alet edenlere… Evet, İçimden bunlar geçiyordu bir yandan da Ağlıyordum; Yanıp küle dönüşen samimiyetime, daha güzel şeyler yapabileceğim en değerli hazineme, zamanıma. Beynim o kadar aşırı yüklenmişti ki, yerimde duramıyor bir sağa bir sola gidiyor arada yere dizlerim üzerinde çöküyor göz yaşlarımla birlikte parkeleri yumrukluyordum. Gerçek çok ağır gelmişti, gerçek çok öfkelendirmişti beni.

Nasıl bir Tanrı yarattıklarını korkuta korkuta kendine taptırabilirdi? Nasıl bir Tanrı böylesine büyük bir devranı yaratıp böylesine küçültebilirdi kendini? Nasıl bir Tanrı yarattıklarından birini seçip onunla konuşur ne söylemek istiyorsa onun üzerinden yarattığı kullarına aktarırdı sözlerini. Benim konuşmaya, hissetmeye ve o his ile imanımı güçlendirmeye ihtiyacım yok muydu? Ben Peygamberden daha mı sağlam bir imana ve kalbe sahiptim de beni ya da bir başka kulunu konuşmak için seçmeyip Muhammed’i seçmişti. Nasıl bir Tanrı bozacaklarını, ayrılığa düşüp birbirini kıracaklarını bile bile genel geçer dinler gönderebilirdi ki? Nasıl bir Tanrı kendi sözleriyle kendi yarattıklarını paramparça edebilirdi ki? Nasıl bir Tanrı İndirdiği dinden kaynaklanan ayrılıkların suçsuz çocukları parçalara ayırmasına göz yumabilirdi? Nasıl bir Tanrı? Nasıl bir Tanrı? Şüphesiz İnsanların yarattığı bir Tanrı… Evet, dinler karanlıktı çünkü Tanrılarını İnsanlar yaratmıştı ve İnsanların yarattığı tanrılar da insanlar gibiydi, Kibirliydi, öfkeliydi, rüşvet alıyor, rüşvet veriyordu, cinselliğe ağırlık veriyor, boş ve belden aşağıyı hedef alan iğrenç vaatlerle, saçma sapan ritüellerle insanları tahakkümü altına almaya çalışıyordu. Böylesine ahmak, geri kafalı bir Tanrı gerçekten de böylesine güzel bir evreni yaratacak inceliğe sahip olabilir miydi? İnsanlar nasıl yakıştırıyordu Tanrılık makamına bu kıt anlayışlı tanrılarını. Eğer bir yerlerde gerçekten bir Tanrı varsa onu aşağılamış olmuyorlar mıydı? İnsanın egosu, kibri her zaman ki gibi çalışıyordu, bunu görmüştüm, insanoğlu tarih boyunca yönetmek, avutmak ve avunmak için sahte tanrılar yaratmıştı. Bütün bunlar zihnimde dolanırken tek bir cümle kurdum ve sildim göz yaşlarımı, “Yarattığınız Tanrıların canı cehenneme!”

İşte bu benim Dinden kurtulurken yaşadığım süreç, biraz duygusalım, dolayısıyla yaşadıklarımı ve hissettiklerimi kelimelere işlediğimi biliyorum. Başta belirttiğim gibi, asla kimseye bir olgu empoze etmeyi düşünerek veya amaç benimsemiş olarak anlatmıyorum, tek istediğim anlattığım sürecin soruları olan kardeşlerime fikir vermesi ve destek olmasından başka bir şey değildir.

Son olarak dinden ayrılış sürecimde okuduğum kaynakların özellikle Türkçe olanlarını yardımcı olması açısından belirtmek isterim;

Turan Dursun Din Bu I-II-III
Muazzez İlmiye Çığ - İncil ve Tevrat'ın Sümer'deki Kökeni
İlhan Arsel - Kur-an Eleştirisi 1,2,3
İlhan Arsel - İslam'a Göre Diğer Dinler
Arif Tekin - Muhammed'in Ölümü
Carl Sahan - Cosmos
Richard Dawkins - Kör Saatçi
Bahriye Üçok - İslam Tarihi Emeviler Abbasiler
Bahriye Üçok - İslam'dan Dönenler ve Yalancı Peygamberler

Ufkunuzu Açması açısından;
Stephen Hawking'den dilimize çevrilen kitaplara mutlaka göz atın.

Dinlediğiniz/Okuduğunuz için Minnettarım.
SİZDEN GELENLER | Yazan: Deist İMAM

Eleştirisel bakış açısı ile her din ve inanca ait yazılarınızı, inancınızın değişim sürecini anlattığınız sorgulama süreçlerinizi dinvemitoloji@gmail.com adresine gönderebilirsiniz.
  • Bu yazılar biz-siz gibi sorgulama evresine girmiş herkese mutlaka biraz olsun ışık tutacaktır.
  • Gönderdiğiniz yazılar sitemizde adınızla veya takma adınızla yayınlanacaktır.
  • Gönderdiğiniz yazının başka bir internet sitesinde yayınlanmamış olması gerekmektedir. (KOPYA içeriğe karşı olduğumuzdan, sitemizdeki tüm içerikler özgündür)

KUR'AN'DAKİ YUNUS KISSASININ BİLİMSEL VE TARİHSEL İMKANSIZLIKLARI

-
Kaydı düzenle
Yazan: Kirpi


KUR'AN'DA YUNUS KISSASI


Yunus (İbranice: יוֹנָה, Arapça: يونس, Latince: Ionas);  Kur'an'da olduğu gibi Musevilik ve Hristiyanlıkta da adı geçen ve Tanrının elçisi olarak görülen kutsal bir şahıstır. Yunus'u anlatan Kitab-ı Mukaddes’teki Yunus kitabının Yunus'un yaşadığı dönemde değil, sonradan kaleme alınması ve Midraş gibi eğitim amaçlı bir kitap olduğu için tarihi bir gerçeklik olarak kabul edilmez. Kitab-ı Mukaddes’teki Yunus hikayesi şöyledir:

Yunus Bab 1: 1-17: RAB bir gün Amittay oğlu Yunus’a, “Kalk, Ninova’ya, o büyük kente git ve halkı uyar” diye seslendi. Ne var ki, Yunus RAB’bin huzurundan Tarşiş (Tarsus)’e kaçmaya kalkıştı. Yafa’ya inip Tarşiş’e giden bir gemi buldu. Ücretini ödeyip gemiye bindi. Yolda RAB şiddetli bir rüzgar gönderdi denize. Öyle bir fırtına koptu ki, gemi neredeyse parçalanacaktı.
Gemiciler korkuya kapıldı, her biri kendi ilahına yalvarmaya başladı. Gemiyi hafifletmek için yükleri denize attılar. Yunus ise teknenin ambarına inmiş, yatıp derin bir uykuya dalmıştı. Gemi kaptanı Yunus`un yanına gidip, “Hey! Nasıl uyursun sen?” dedi, “Kalk, tanrına yalvar, belki halimizi görür de yok olmayız.” Birbirlerine, “Gelin, kura çekelim” dediler, “Bakalım, bu bela kimin yüzünden başımıza geldi.” Kura çektiler, kura Yunus’a düştü. Bunun üzerine Yunus'a, “Söyle bize!” dediler, “Bu bela kimin yüzünden başımıza geldi? Ne iş yapıyorsun sen, nereden geliyorsun, nerelisin, hangi halka mensupsun?” Yunus, “İbrani' yim” diye karşılık verdi, “Denizi ve karayı yaratan Göklerin Tanrısı RAB`be taparım.'' Denizciler bu yanıt karşısında dehşete düştüler. “Neden yaptın bunu?” diye sordular. Yunus`un RAB'den uzaklaşmak için kaçtığını biliyorlardı. Daha önce onlara anlatmıştı. Deniz gittikçe kuduruyordu. Yunus'a, “Denizin dinmesi için sana ne yapalım?” diye sordular. Yunus, “Beni kaldırıp denize atın” diye yanıtladı, “O zaman sular durulur. Çünkü biliyorum, bu şiddetli fırtınaya benim yüzümden yakalandınız.”. Denizciler karaya dönmek için küreklere asıldılar, ama başaramadılar. Çünkü deniz gittikçe kuduruyordu. RAB'be seslenerek, “Ya RAB, yalvarıyoruz” dediler, “Bu adamın canı yüzünden yok olmayalım. Suçsuz bir adamın ölümünden bizi sorumlu tutma. Çünkü sen kendi istediğini yaptın, ya RAB.”. Sonra Yunus’u kaldırıp denize attılar, kuduran deniz sakinleşti. Bu olaydan ötürü denizciler RAB'den öyle korktular ki, O'na kurbanlar sundular, adaklar adadılar. Bu arada RAB Yunus’u yutacak büyük bir balık sağladı. Yunus üç gün üç gece bu balığın karnında kaldı. Yunus balığın karnından Tanrısı RAB’be dua etti: RAB balığa buyruk verdi ve balık Yunus’u karaya kustu. Yunus kente girip dolaşmaya başladı. Bir gün geçince, “Kırk gün sonra Ninova yıkılacak!” diye ilan etti.

Yunus'un balığın karnındayken Allah'ına yani Yehova'ya duası Tevratta şöyle anlatılıyor:

Yunus, 2/ 1-10: Yunus balığın karnından Tanrısı RAB'be şöyle dua etti: ''Ya RAB, sıkıntı içinde sana yakardım, Yanıtladın beni. Yardım istedim ölüler diyarının bağrından, Kulak verdin sesime. Beni engine, denizin ta dibine fırlattın. Sular sardı çevremi. Azgın dalgalar geçti üzerimden. 'Huzurundan kovuldum' dedim, Yine de göreceğim kutsal tapınağını.Sular boğacak kadar kuşattı beni, Çevremi enginler sardı, Yosunlar dolaştı başıma.  Dağların köklerine kadar battım, Dünya sonsuza dek sürgülendi arkamdan; Ama, ya RAB, Tanrım, Canımı sen kurtardın çukurdan. Soluğum tükenince seni andım, ya RAB, Duam sana, kutsal tapınağına erişti. Değersiz putlara tapanlar, Vefasızlık etmiş olurlar. Ama şükranla kurban sunacağım sana, Adağımı yerine getireceğim. Kurtuluş senden gelir, ya RAB!”. RAB balığa buyruk verdi ve balık Yunus'u karaya kustu.

Hikayenin sonunda Ninova halkı hatasını anlayarak Tanrıya iman ettiler. Oruç ilan ederek büyükten küçüğe hepsi çula sarındı. Tanrı (Yehova) Ninovalıların hatasını anladığını görünce onları yok etme fikrinden vazgeçti ve onları affetti. (Yunus Kitabı 3)

İslam tarihçileri ve hadisler Yunus'un soyu ile ilgili net bilgiler vermiyor. Fakat isminin Yunus bin Metta olduğunda ittifak etmişler. Metta'nın Yunusun annesi olduğunu iddia eden kaynaklar olmasına rağmen genellikle bunun onun baba ismi olduğu kabul ediliyor. Yunus İslam tarihinde İsraioğullarına gelen peygamber olarak kabul edilir ve soyunun Yakub'un oğullarından olan Bünyâmîn'e  dayandığı düşünülür. (Muhammed Ali Sâbûnî, Peygamberler Tarihî, Ahsen Yayınları: 673-674.)

Kur'an'daki Yunus suresi de ismini peygamber olduğuna inanılan bu kişiden alır. Kur'an'da anlatılanlar genel olarak Tevrata yakın olsa da bir sıra farklar da mevcut. Tevratta Yunusla ilgili anlatılan kıssalar zaten gerçek olarak kabul edilmediği için Tevratı eleştirerek zamanınızı almayacağım. Onun yerine  Kur'an'da anlatılan Yunus hikayesinin hem bilimle hemde Kur'an'ın kendisiyle nasıl çeliştiğini sizlere anlatacağım. Örnek ayetlere bakalım:

Sâffât Suresi 139. Ayet:  Şüphesiz Yûnus da peygamberlerdendi.

Enbiyâ Suresi 87. Ayet: Zünnun (Balık Sahibi; Yunus) hakkında söylediğimizi de an. O, öfkelenerek giderken, kendisini sıkıntıya sokmayacağımızı sanmıştı; fakat sonunda karanlıklar içinde: "Senden başka tanrı yoktur, Sen münezzehsin, doğrusu ben haksızlık edenlerdenim" diye seslenmişti.

Ayetten de belli olduğu gibi Yunus Allah'a sitem ediyor, onun emirlerinden çıkıyor ve ondan kaçarak kurtulacağını düşünerek Allah'ın sonsuz güç ve kudret sıfatına iman etmiyor. Yani Allah'ın seçtiği peygamber bile onun gücüne inanmadığı halde bizden sonsuz kudret sahibi olan Allah'a iman etmemizi istiyorlar. Neyse konumuza dönecek olursak Tevratta anlatılan Yunus'un gemiye binerek kaçması, orada kura çekilerek denize atılması gibi hikayelere de referans ayetler mevcuttur.

Sâffât Suresi140 Hani o kaçıp yüklü gemiye binmişti.
141 Gemide olanlarla karşılıklı kura çekmişti de yenilenlerden olmuştu, bu sebeple denize atılmıştı.
142 Yunus kendini kınayıp dururken onu bir balık yuttu.

Tevratın gerçek değil, yalnızca eğitim ve ibret amaçlı anlattığı hikayeyi Muhammed gerçek bir olay diye Kur'an'a ilave ediyor. Peki bir insanı yutabilecek kadar büyük balık türünün ismi nedir? Kur'an'da Yunus'u yutan balığın ismi verilmiyor fakat modernist Müslümanlar bu balığın İspermeçet (sperm whale) balinası olduğunu iddia ediyorlar. Bunun nedeni hem bu balinaların boyutları hem de yediği yiyeceklerin artıklarını kusuyor olmasıdır. Nitekim ayetlerde balığın Yunus'u karaya kustuğu aktarılıyor. Fakat unuttukları bir şey var:

Balinalar Balık Değil "Memelidir"

Balinalar (Latince: Çetacea) içinde balinaları, yunusları ve muturları barındıran, memeliler sınıfında bir takımdır. Balinaların bilimsel sınıflandırılmaları şöyledir:

Âlem: Animalia (Hayvanlar)
Şube: Chordata (Kordalılar)
Alt şube: Vertebrata (Omurgalılar)
Sınıf: Mammalia (Memeliler)
Alt sınıf: Eutheria (Eteneliler)
Takım: Cetacea (Balinalar)

Balinalar takımının üyeleri memelidir yani hayvanlar âleminin memeliler sınıfında yer alırlar. Bu takımın üyelerinin yaşayan en yakın akrabası su aygırıdır.[1][2] Memelilere özgü özellikleri paylaşırlar: Sıcakkanlıdırlar, akciğerleri ile havayı solurlar, canlı doğum yaparlar ve yavrularını kendi sütleri ile beslerler, az da olsa kılları bulunur. Balina ve yunusları balıklardan ayırmanın bir başka yolu da kuyruklarının şeklidir. Balıkların kuyrukları diktir ve yüzerken sağdan sola hareket eder. Balina ve yunusların kuyrukları ise yataydır ve yüzerken yukarıdan aşağıya doğru hareket eder ve bel kemikleri aynı bir insanın bel kemiğinin yüzerken hareket ettiği gibi hareket eder.

Yani anlayacağınız gibi ayette Yunus'u yutan balığın balina olduğunu iddia eden ve bu yolla Kur'an'ı eleştirilerden kurtarmak isteyenlerin daha balinaların balık değil memeli olduğundan haberleri yok. Aslında haberleri var fakat Müslümanların söylenen her şeye inandıklarını bildikleri için böyle bir yalanı hiç düşünmeden söyleyebiliyorlar. İnsan yutabilen her hangi bir balık türünün olmadığını ve geçmişten bize miras kalan bu tarz balık fosillerinin (gerçi Müslümanlar fosilleri de kabul etmiyor) olmadığını göz önünde bulundurarak hikayenin bu kısmının bilimsel hiç bir dayanağı olmadığını söyleyebiliriz. Şimdi gelelim İslami kaynaklarda balığın karnında Yunus'u dolaştırdığı yerlere.

Balık Yunus’u sırasıyla Nil nehrine, Fars denizine, el-Betâik Denizi'ne ve Dicle'ye götürüp, Nusaybin topraklarında düz ve geniş bir yere atar.[3] Bir başka rivayete göre, balık O’nu önce Eyle’ye sonra Dicle’ye götürmüş, sonra da Ninova’ya atmıştır.[4][5]

Rivayetlerde çizilen rotanın Süveyş Kanalı'nın olmadığı bir dönemde olduğunu göz önünde bulundurursak bu olayın gerçekleşmiş olmasına imkansız diyebileriz. Bu da rivayetlerin asılsız olduğunu kanıtlar niteliktedir. Fakat Kur'an'ı eleştirilerden kurtarmak için bin takla atan İslamcılarda az değil. Örneğin bazı tefsirciler Yunus'u yutan balığın gerçek bir balık değil, Yunus'un içindeki bunalımın Yunus'u mecazi olarak yuttuğunun anlatıldığını lanse etmeye çalışmışlar. Yani çoğu zaman olduğu gibi Allah anlatmak istediğini anlatamamış bu yüzden bazı tefsirciler Allah'ın ifade sıkıntısını gideriyor. Allah akıl fikir versin diyelim ve konumuzu burada bitirelim.

ALEVİLİKTEN AGNOSTİSİZME YOLCULUK (Ahparig)

-
Kaydı düzenle


ALEVİLİKTEN AGNOSTİSİZME YOLCULUK
Takipçilerimden Ahparig'in Hikayesi

Merhaba. Alevi bir ailede dünyaya geldim. Maraş’tan göç eden ve kolonileşmenin önemini bilen köylülerim sayesinde alevi bir mahallede büyüdüm. Mahallede herkes aleviydi. Bağlama kursuna, cem evine gittim… Sanırım küçük olduğumdan ve bu ritüeller beni zorlamadığından çok fazla üzerine düşünme gereği duymadım. Gerçi babamın dinler ve tanrı için söylediği hicivli sözler ilerde yapacağım sorgulamalar için bilinçaltıma temel oluşturmuştu fark etmeden.

Okul hayatım başladığında yeni insanlarla tanışmamla farklı görüşlerle karşılaştım. Oruç tutan arkadaşlarımı görünce meraktan oruçta tuttum, gusül abdestini söyleyen arkadaşıma hak verdim vs. Lisedeyken bir gün arkadaşım bana bir kitap verdi. Otobüs yolculuğu sırasında yanında oturan ateisti ikna eden bir adamın anlattıklarını anlatıyordu kitap. Sanırım beni arafta gördüğü için öldürücü darbeyi yapmak istiyordu arkadaşım. Ancak adamın argümanları o kadar güçsüzdü ki inançsızlığa giden ilk fitili ateşlemişti. O günden sonra hafiften düşünmeye başlamıştım. Zaten fiziksel olarak büyürken zihinsel olarak da büyüyordum. Ama eleştirilerim kendi çıkardığım varsayımlar üzerinden gidiyordu. İnternetin zor ulaşabilir olmasından dolayı pek fazla araştıramıyordum. Bu şekilde üniversiteye kadar devam ettim.

Üniversitede en yakın arkadaşım ülkücü ve muhafazakâr biriydi. İyi anlaşırdık. Ara sıra din konusu açılınca tartışırdık. Savunmalarım genelde kaynaksız kendi çıkarımlarımdı. Kuran ve din hakkında söylediklerime karşı bir gün ‘Eleştiriyorsun ama hiç okumamışsın. Bir okusan güzelliğini fark edersin’ dedi. Haklıydı. Hiç okumadan eleştirmek yanlıştı. Kuranı okumaya ve araştırmaya karar verdim. Önce internetten genel olarak kurana yöneltilen eleştirilere ve cevaplarına baktım. İlk dikkatimi çeken ayet Nisa 34 oldu. Sonra Kur'an-kadın ilişkisine odaklanmaya karar verdim. Boşanma, miras, şahitlik, cinsel hayat konularında kadının ikinci planda olduğuna karar verdim. Sonra bilimle çelişen ayetlere; dünyanın düz olduğunu ima eden, gökyüzünün görünmeyen kolonlarla tutulduğunu söyleyen, yıldızlara kandil diyen, evrimle çelişen ayetleri gördüm. Git gide netleşmeye başladı fikirlerim. Araştırmaya devam ettikçe kurandaki şiddet dili, peygamberin cinsel hayatının gereksiz detayları ve evlatlığının eşiyle evlenmesi, eşcinsellere karşı tavrını öğrendikten sonra donanımım arttı ve arkadaşımla olan tartışmalarımda artık arkadaşımın cevap veremez olduğunu, benden uzaklaştığını fark ettim.

Kuran hakkında fikirlerimden emindim ama içimde tanrıya karşı sahiplenme duygusu vardı hala. Her şeyin bir ilk nedeni olmalıydı diye düşünüyordum. Deizm kavramı ile tanıştım. Ve tam bana göre dedim.

Şimdiye kadar çoğunlukla teoloji üzerine düşündüğümü bilimin söylediklerini genelde es geçtiğimi fark ettim. Sonra bilimsel araştırmalara ve açıklamalara bakmaya çalıştım. Evrenin başlangıcı ile ilgili teoriler, kuantum vs. Carl Sagan’ın Cosmos belgeseli çok etkileyiciydi. Bu fikirler genel anlamda bir yaratıcıya ihtiyaç olmayacağını söylüyordu. Mantıklı gelmeye başladı. İki tarafında argümanlarına bakmaya başladım. İki tarafta kendince haklıydı ve karşılıklı her şeye cevap veriyorlardı. Sanki iki tarafta haklı iki tarafta haksız gelmeye başladı. Agnostizm kavramıyla bu aşamada tanıştım. ‘Tanrı var mı?’ sorusu insanoğlunun en büyük sorusuydu ve bu konuda iki tarafında bu kadar emin olması mantıklı gelmiyordu bana. Bu kadar zor bir sorunun o derece sağlam cevaplara ihtiyacı vardır. Ve insanoğlu bence bu cevabı daha bulamadı. O yüzden bilmiyorum demek en doğru cevap bence. Belki cevabın bulunduğu bir zaman gelecektir.

“Biz hiçbir şey bilemeyiz. Doğru ancak gerçeğin derinliğinde bulunabilir.”
Democritus
SİZDEN GELENLER | Yazan: Ahparig

Eleştirisel bakış açısı ile her din ve inanca ait yazılarınızı, inancınızın değişim sürecini anlattığınız sorgulama süreçlerinizi dinvemitoloji@gmail.com adresine gönderebilirsiniz.
  • Bu yazılar biz-siz gibi sorgulama evresine girmiş herkese mutlaka biraz olsun ışık tutacaktır.
  • Gönderdiğiniz yazılar sitemizde adınızla veya takma adınızla yayınlanacaktır.
  • Gönderdiğiniz yazının başka bir internet sitesinde yayınlanmamış olması gerekmektedir. (KOPYA içeriğe karşı olduğumuzdan, sitemizdeki tüm içerikler özgündür)
Kaydol: Kayıtlar ( Atom )

PATREON İLE DESTEK OL

Patreon'dan Üye Olarak Destek Olmak İçin : TIK

KUR'AN ANALİZİ

● Sırasıyla tüm ayetleri incelemeye başladığım ve kökenlerini gösterdiğim "Kur'an Analizi" videoları İçin TIK!

ŞAMAN KESKİNDİL RUBAİLERİ

İzlemek için görsele tıklayınız :)